Azna'nïn birden başına ağrılar saplandı. Gözleri bulanıklaşmaya başladı. Karşısında siyahlar içerisinde bir kadın belirdi.

_Tatlım sence de kendini fazla özlemedin mi?

Midesi bulandı. Birden kusmaya başladı. Karnı ağrıyordu. Sanki ateşten taş koymuşlardı. Kadın hâlâ gülümsüyordu.

_Tatlım ben! Azna!

Bir dakika neler oluyordu! Azna başını tuttu. Kuyaş yanında belirdi ve onu kucağına aldı. Azna zihnine engel olamıyordu. Son bakış Kuyaş'a oldu.

...

Aradan iki saat geçti. Azna gözlerini açtı. Her şeyi hatırlıyordu. Her şeyi!

O artık gerçek benliğinin dönüşümünü tam anlamıyla tamamlamış oldu. O! Yer altının kraliçe tanrısıydı. Cehennemin şeytan kraliçesi. Ölümlü dünyada geçirdiği her şeyi hatırlıyordu. Daha doğrusu benliğinin her hatırasını. Şimdi her şey tamamlanmıştı. İyi de bir sorun vardı. İmtihandaki bu ölümlü parçasının neden hatıraları ve özellikleri ona geçmişti?

_Ah lanet olasıca böcek! Bir türlü doğru düzgün iş yapamadı. Beni ne kadar uğraştırdın bir bilsen!

...

Şimdi ölümlü hislerle ne yapacaktı. Neyse ne önemli olan beden her şeyi tam olarak sağladı. Yok olmaktan kurtuldu. Bu benliği zor olsa da başarmıştı. Cehennemin kraliçesi öyle kolay kolay yok olamazdı. Buna izin vermezdi.

Başardı değil mi? Bu ona daha güç veriyordu. Şimdi güçlü bir bedene ve güce kavuşmuştu. Ama daha yolu vardı. Alışmalıydı. Her şeyi tam olarak kullanamıyordu. Güç, beden...

Kuyaş odaya girdi. İyi misin? Ne oldu sana? Endişeliydi. Elini onun alnına götürdü. Bu soğuk nevaleden beklenecek şey değildi. Bir kadına yufka yürekli olması. Bu süreçte ilgilenmişti. Hakkını yememek gerek. Ama şu an bir farklıydı. Ya da kendi öyle hissetmişti. Her neyse. Şimdi daha arsız bir şey olmuştu Azna.

_Açım!

_Tabii! Senin için bir şeyler hazırlatmıştım küçük fare!

_Ne? Küçük fare mi? Azna kaşlarını çatarak Kuyaş'a bakıyordu.

_Sensin o!

_Kendine baksana!

_Sarı fare!

_Bakıyorum da daha bir arsız oldun kurtarıcına karşı.

_Hıhh!

Odaya yemek girdiği anda gözleri parladı Azna'nın. Ellerini çırparak erik keklerinden istiyordu.

_Benim! Benim! Hepsi benim!

_Sana aç tavşan demeliydim. Hafif kıkırdayarak ağzını kapattı. Tabii Azna ters bakış atarak erik keklerine saldırdı. Açlık

tan gözü bir şeyi görmüyordu.