Erzincan soğuğu başka demişlerdi de inanmamıştım. Ekim ayının sonları olmasına rağmen garip bir soğuk vardı. İlk bir ay geride kaldı diyebilirsin. Bu süre zarfında belirli kişilerle yakınlaşmalar oldu. Ferda Ve Sunay şimdiden yakın arkadaşım olmuştu. Kendine has komik ve nazik insanlardı. Yurt geceleri ünlüdür bilirsiniz. İşte yine o yurt gecelerinden birinden aşağı katta toplanmaya kadar verdik. Gece 21 sularıydı. Masa ve koltuklar vardı. Tarla kısmına bakıyordu. Bir şeyler aldık ve orada oturmaya karar verdik. Yapacağımız kısa sohbetler belliydi. Okul, gelecek ve tabii ki aşk.

Aşk konusu bizim için farklı ve heyecan verici bir konuydu.

Şu an birine aşık değildim. Aşkın ne olduğunu tam manasıyla bilmiyordum. Sadece çocukluk ve gençligin verdiği bir heyecanla lise yıllarımda Kerem adında birine aşıktım. Çocukça duygular olsa gerek kendi içimde sevip bu aşkı kendi içimde son bulmasını sağlamıştım. Ondan sonra tam anlamıyla aşık olmadım ve hayatıma birini almadım. Hayat bu olsa gerek akıp gidiyordu. Nice insanlar nice hayatlar da değişiklik gösterecekti elbette. Ben nasıl değişiyorsam hayat da bir o kadar değişiyordu. 19'uzunda genç bir kadındım. Ne olabilirdi elbet güzel şeyler olabilirdi? Şimdilik yaşayıp görelim insanıyız.

Neşet Ertaş ne demiş:

İnsan değer verdiği şeylere gözüyle bakar, Yüreğiyle taşır.

Biz uslanmaz dünyaya yeter ki güzel bakalım.

Değer verdiklerimiz elbet karşımıza çıkar.