İçimden geçirdim, 𝐊𝐞𝐬𝐤𝐞 𝐬𝐚𝐧𝐚 𝐚𝐬ı𝐤 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠𝐮𝐦𝐮 𝐬𝐨𝐲𝐥𝐞𝐬𝐞𝐲𝐝𝐢𝐦 𝐎𝐠𝐮𝐳... "OĞUZ BEN SENİ SEVİYORUM.HEMDE HER ŞEYDEN ÇOK!SENSİZ BİR HAYATI DÜŞÜNEMİYORUM!" diye haykırdım kaybedicek neyim olduğunu düşünerek.Bir kez göz kırptı.Gözlerini hareket ettiriyordu.Bana bakıyordu.

Bir hafta sonra hastanedeydik.Durumu iyiydi sadece gözlem altında tutulması gerekiyordu.Gittiğimde kapıda biri bekliyordu.Adını sordum."Pardon siz kimsiniz?

"Ben Oğuz'un kurduğu birliğin yardımcısıyım."

𝐍𝐞! bu nedemekti şimdi?Oğuz'un birliği vardı ve bizden saklamışmıydı?Peki bana neden hiç bahsetmemişti bundan?Kafam allak bullak olmuştu

Kapıda şaşkınlıkla duruyordum.Adam bir muz çıkardı."İster misin?" "Birlik?" "Ay birliği" bir an dondum.Muzu bana doğru uzattı.Gözlerimle süzdüm."Al al.Merak etme muzdan zarar gelmez ben yıllardır her zaman yiyorum." anlamamış bir bakış attım."Kimseye söyleme" "Muzumu yediğini mi?" "Hayır!Seninle bu konuyu konuştuğumu!" "Tamamdır.Sırrın benle güvende.Kimseye söylemem.Zaten istesemde söyleyemem çünkü b12 eksikliğim var iki dakikaya unuturum" göz devirdim.

Odaya girmek için bir hamle yaptım.Girdiğimde Oğuzz diklendi."Vurulduğunda..Söylediklerimi duydun mu?" diye sordum korkuyla."Evet.." "Bana kızdın mı?" "Hayır" dedi gülümsiyerek."Çünkü bende aynı şeyleri düşünüyorum..." bir anda öne düşen yüzüm ona kitlendi.Bir eliyle belimi kavradı.Kendine doğru çekti.Bir elimi omzunun hafif altına koydum.

"Pekiya birlik?" yüzündeki gülümseme bir anda ciddileşti.Yutkundu."Sen..Bunu nerden?.." "Kapının önündeki adam söyledi." kalan boştaki elini alnına atıp kafasını geri doğru attı.Ağzının içinden bir kaç kez küfür etti."Ah be Rex."

"Neden bunu bana daha önce söylemedin?" "Bilmiyorum..Senin için kurduğum bir birliği sana söylemek ne kadar doğru?" "İsminin Ay olduğunu söyledi" "Keşke Tc kimlik numaramıda söyleseymiş!" diye haykırdı.

"Oğuz" Oğuz çok havalı bir bakış attı yüzüme.Bir anlık nefesim kesildi."Seni seviyorum,hemde herkesten ve her şeyden fazla." gülümsedi gamzeleriyle.

"Sana okumak istediğim o kadar çok şiir var ki.O kadar söz...Ama hiç birinin seni ne kadar sevdiğimi anlatamaz..." beni kendine daha çok çekti.Yüzlerimiz çok yakındı.Nefeslerimiz birbirimizin yüzüne çarpıyordu.İkimizinde kalp atışları arttı.

Ben kaçmaya yer ararken telefonum çaldı.Elimi telefona doğru uzattım.Oğuz sanki yerini ezbere biliyormuş gibi saniyesinde sessize alıp kolumu telefondan çekti.Ben ona hayretlerle bakarken o ize hafif gülümsüyordu.

"Hadi sen git.Yemek saatine 4 dakika var." tamam anlamında kafa salladım.Dahada büyük gülümsedi.Sonra yanağıma bir öpücük kondurdu.Untançla ayağa kalkıp odadan çıktım.