Oy atın please

Bölüm şarkısı:Dedubliman-Sen Bilmezsin

Güneş'den

Otoparka girip arabayı parkettikten.Arabadan inmeden önce abim annemi arayarak hangi katta olduğunu sordu.Yaklaşık 1 dakikalık konuşmalarından sonra inip hastneye doğru yürüdük.Resepsiyonu es geçip annemin söyledi kata gelip koridorun sonuna doğru ilerledik.Abim kapıyı çalmadan içeri direk olarak dalınca bende arkasından göz devirip içeri girdim.

Bir tarafta annemle babam diğer taraft ise anımadığım bir kadı bir adam ve benden küçük duran ama boyu benden uzun olduğu aşikar olan bir çocuk vardı.Çocuk maksimum 15 yaşındaydı.Birde benle yaşıt duran ama biraz(!) abartı giyinmiş olan bir kız vardı.Onları süzmeyi bırakıp abimle beraber annemgilin yanına oturduk.Oturmamla annemin bana sarılması bir oldu.Açıkçası biraz şaşıdım çünkü annem bana çok fazla sarılmazdı.Bunları düşünmeyi bırakıp bende ona sarıldım.

Ayrıldıktan sonra abim kolunu omzuma attı.Doktor bey amca boğazını temizleyip bize bakarak konuşmaya başladı ''Büyük ihtimalle neden burda olduğunuzu bilmiyorsunuz.Şimdi şöyle ki 17 yıl önce bir olay yaşandı.Siz yani Güneş ve Işık doğumda kaıştırılmıssınız.Yani öyle düşünüyoruz.O yüzden DNA testi yapacağız''Söylediği şeylerle adeta buz kestim hareket edemedim,nefes alamadım.Nasıl yani tüm o anılar yalan mıydı.Tüm o kahkahalar,tüm o göz yaşları.

Birisi bana sesleniyordu ama anlamıyordum.Sonra bir anda abimin sesini duydum.Tam o anda kendim geldim.''N-ne oldu'' abim dediği tüm diyeceklerini yuttu ve bana ''Kan alıcaklarmış''dedi.Tamam anlamında başımı salladım.Ayağa kalkıp kanın alınacağı yere geçtim.ilk önce benden ve adının Işık olduğunu öğrendiğim o kızdan kan aldılar.Sonrada babamdan ve o admdan aldılar.İçeri geri girdiğimizde doktor ''Sonuçlar 2 güne çıkar''dedi.Bir an önce gitmek istediğim için odadan ışık hızıyla çıktım ve arabaya doğru adeta uçtum.

Abimde gelince arabaya bindik.Babamgil başka arabayla geldikleri için o arabayla geri dönüceklerdi.abim anında rabayı çalıştırıp eve sürmeye başladı.Ne o nede ben konuşmadık arabada adeta ölüm sessizliği vardı.Eve vardıktan sonra abim arabayı parkrttiği anda arbadan inip eve doğru koştum.Kendi anahtarımla kapıyı açıp odam girdim.Bu benim konuşmak istemediğimi belirten işaretti.Kapıyı kapatıp kapıya yaslanarak aşağıya kaydım ve sessiz bir şekilde ağlamaya başladım.Bende ne kadar ağlarsam ağlayayım asla sesimi çıkaramam,hep sessiz ağlarım.Öyle ki yüzüm gözüm kızarmasa ağladığımı anlamazsın.

Yarım saat boyunca sessiz bir şekilde gözyaşı döktükten sonra kalkıp odamdaki sadece duştan oluşan minik banyoma gidim.Uzunca bir duş alıp oradada ağladım.Banyodan çıktıktan sonra üzerimi giyinip bir pijama takımı giyip hemen yatağıma girdim.Ağladıktan sonra üzerime hep bir dinginlik çöker.Ve bir günün sonunda yine karanlığımla başbaşa kaldım