…

Her şey bitmiş miydi artık?

Ah bu mümkün olabilir miydi ki?

Hele ki yarım kalmış hikayeler, aşklar ve de dostluklar varken mi?

Yeni tehditler ve sorunlar ortaya çıkmak üzereyken mi ya da?

Asla! 

…

…

Karanlık dar bir koridorda sadece ayak sesleri yankılanırken ayağımın burkulması ile tökezledim.

Ağzımdan ufak bir inilti çıkarken duvara tutunarak arkama baktım.

Diğerlerinin ayak sesi yaklaşmaktaydı.

Üzerime gelen ayak sesleri yankılanarak artarken elimi duvardan çektim.

Hayır Adelia, şimdi durma vakti değil.

Kendin için, diğerleri için, herkes için...

Devam et, durma!

Yeniden koşmaya başladığımda kalbimin atış hızını durduramamıştım. Kalp atış sesi tüm koridordaki tek ses olmuşken derin nefesler alıp verdim. Atak sesleri kaybolmuştu.

Etrafıma bakınırken bir duvarın arkasına sindim.

İşte o an... İşte o an arkamda duran sesle donup kalmıştım.

"Yolun sonu Adelia."

Gecenin Prensi Wilhelm Donovan.

Ölümü ile büyük bir rahatlama yaşamamız gerekirken daha büyük bir bela çevrelemişti etrafımızı.

Ondan nasıl kurtulacağımızı bilmeden!

...