2 yıl sonra

Bugün işe gitmemiştim, akşam Ela, Miraç, Mehir, Barın abim ve Oğuz gelecekti. Çift olarak bize davet etmiştim ancak Oğuz ben de sapları temsil edeyim deyince kırmamıştım.

Şimdiyse akşam olmak üzere olduğundan yemek hazırlığındaydım.

Bu 2 yılda Ela ve Miraç nişanlanmış, Mehir ve Barın abim evlenmişti. Berna hamileydi ve oğulları olacaktı, ama İstanbul'a taşınmışlardı.

Eymen üniversite sınavına girmiş, şuan makine mühendisliği okuyordu. Melekte evdeki küçük kız şımarıklığını almıştı.

Mehpare teyze ve annemler sürekli birbirlerindeydi. Babam ve Halit ağa 40 yıllık dost gibiydiler. Her şeye, bütün kötü olaylara rağmen mutluyduk.

Kapının açılmasıyla eve Mirza'nın gelmiş olduğunu anlamıştım, son birkaç gündür fazla yoğundu. Muhtemelen üstünü değiştirip gelecekti. Masa hazırlıklarını tamamlamak için tabak alıp koymuştum ki Mirza geldi.

Birbirimize sıkıca sarılmamızdan sonra tam dudaklarımız buluşuyordu ki telsizden bir ağlama sesi geldi. Kızımız Derin ve oğlumuz Doğu ikiside yine ve yine ağlıyordu.

Mirza sessiz bir küfür mırıldandıktan sonra ağzına hafifçe vurup hızla ikizlerin odasına çıkmaya başladık.

Bu iki yılın en güzel armağanı Derin ve Doğuydu. Bebeklerim yüzünden daha yeni yeni küçük davalara bakıyordum, annem ve Mehpare teyze ikisi sırayla bakıyorlar vehiç gocunmuyorlardı. Fazla düşkünlerdi.

Mirzada yanıma gelince o Doğuyu bende Derin'i kucağıma aldım, muhtemelen acıkmışlardı. Mamalarını hazırlamak için aşağıya inerken Mirza Doğuya "Oğlum kardeşine söyle bir daha zamansız ağlamayın tamam mı paşam?" Bu adam insana kafayı yedirtirdi.

"Mirza sus,delirtme beni" dedim yüksek bir sesle ve kucağımdaki Derin ağlamaya başladı, derin bir nefes alıp "Derin bebeğim ağlama güzel kızım" deyip yanağına bir buse kondurdum.

Sonunda çocuklar doymuştu ve Mirza'nın yanında duruyorlardı, ikiz olmaları yoruyordu. Birisi ağlarken diğeride ağlamaya başlayınca kafayı yiyecek gibi oluyordum ama değerdi.

Bizimkiler gelmiş olmalı ki kapı çaldı, hızlıca gidip açtığımda hepside gelmişti. Mehir "Simay Allah aşkına Oğuz ne alaka?" Diye sordu sinirle muhtemelen Oğuz yine kızı sinir krizine sokmuştu.

Barın abim Oğuza öldürecek gibi bakıp sabır çekti, normal hâlleri olduğu için takmamıştım. Ela "Nasılsın aşkım?" Diye bana hitaben sorunca "İyiyim sen Eloşum" dedim ancak biri daha benimle cevap verdi Miraç.

Herkes içeriye geçiyordu ancak Miraç'ın üzerine alınması ile hepsi arkalarına dönüp göz devirmişlerdi. Ela "Miraç, canım hadi sen de geç" dedi ama Miraçta haklıydı.

*** 

Yemekten sonra herkes içeriye geçmiş Ela kucağındaki Doğu ile oynuyorken Oğuz da Derin'i almıştı ve dediği cümle ile hpimiz ona dönmüştük "Derin Hanım ilk bana aşık olmazsan bozuşuruz" dediğinde Mirza sert bakışlarını ona yolladı.

"Oğuz seni gebertirim, benim kızım o ilk aşkı benim ayrıca başka aşkı da olamaz" dedi sertçe fazla kıskanıyordu. Barın abim uğraşmayı seçerek "Bu kız büyüyecek sana damat getirecek ama Mirza Bey" Mirza bunları duydukça iyice kıskanıyordu.

"Getirmez benim kızım" bu seferde Ela "Turşusunu mu kuracaksın enişte?" Der demez Mirzadan cevap gecikmedi "Evet"

"Derin de Doğu da istedikleri kişiler ile evlenebilir ve sevgili olabilirler değil mi Mirza?" Sesimdeki netlik fazlasıyla belliydi "Derin de Doğu da dursunlar dizimin dibinde" Bu adamın çocuklara olan bağlılığı beni bitiriyordu.

"Mirza!" Mirza bir iç çekip "Neyse daha çok var o zaman düşünürüz" dedi, şükür yarabbim. Bende Elaya döndüm"Düğün ne zaman?" Ela gergince Miraç'a döndü.

Miraç dertli dertli bakıp"Bir 2 yılı var rahat" nedendi ki? "Niye ki?" Ela gergince "Evlilik çok ürkütücü Simay biraz daha birbirimize zaman tanıyalım istiyorum" dedi haklıydı kız.

"İyi olur valla ikizlerde biraz büyümüş olur" dedim gülerek. Mirza yüzündeki aptal gülümseme ile bana bakıyordu.

***

Laf çarpıtmalı akşamın sonunda herkes evlere dağılmış bizim iki bücür de uykuya dalmıştı. Bahçedeki salıncağa ilerlerken gökyüzündeki dolunay parlıyorz etrafı oldukça aydınlatıyordu.

Salıncağa oturup ayı seyretmeye başladım. Mirza da yanıma oturup "Ay çok güzel değil mi?" Yüzümdeki tebessüm ile"Çok" dedim ve göğüsüne yaslandım.

O gece dolunayın altında saatlerce oturduk ve konuştuk. Bakmayı bilene Ay bile çok şey anlatırdı. Oğlum, kızım ve Mirza biz huzuru geç bulmuş ama çok güzel kavuşmuş minik bir aileydik.

Her bitiş bir son değildi, her bitiş yeni başlangıçlara bir adımdı ve biz bundan sonra her gün yeni adımlara koşacaktık. Önümüzde birlikte devireceğimiz koca bir ömür vardı ve biz seve seve o ömürü beraber bitirecektik.

​​​​​Son değil başlangıç

Normalde yarın sabah atmayı düşünüyordum, hatta önceki bölüme yorum yazan birine bu yönde cevap verdim ama sabırsız bir insan olduğum için şuan atıyorum.

Derin ve Doğu sürpriz oldu

İlerleyen süreçte Özel bölümler gelecek

Simay ve Mirza her şeyleriyle güzel olarak kalacak

Seviliyorsunuz