Hehee bölüm geç geldi sebepsiz sıkıldım öyle yani

Neyse ikinci bölüm hayırlı uğurlu olsun kurdelesini kestik 👍🏿

Ben tutmiyim siz okuyun bide oy da atınnn

Yerde annem kanlar içerisinde yatıyordu babam ise çoktan gitmişti. Kan ile oluşan ayak izlerinden iki kişi gittiği belliydi bir çift ayak izi topuklu ayakkabı iken ikinci ayak izi normaldi, yüz ifadem dümdüzdü Ahmet DEMİR ve Alp Atlas DEMİR gelmişti. Ben eğildim ve annemin boynunda bir kısmı tutup nabzına baktım atmıyordu, hafif üzülmüştüm fakat umurumda değildi çok belli etmedim üzüntümü. Ayağa kalktım "Çoktan nabzı durmuş" dedim ve uzaklaştım. Alp Atlas'ın arkamdan bana baktığını fark etmiştim fakat ben kandan ayak izlerini takip ediyordum. Yol tehlikeli gözüküyordu ama belimde kılıcım vardı. Elimdeki tülden eldiven kan ile kırmızı olmuştu, elbisemin eteği de aynı şekilde. Fakat ben babamı bulup onu öldürmek istiyordum. Arkamda birilerinin sesini duydum içimdeki intikam duygusuyla duymamazlıktan geldim. Ben bu adamı öldürmeden ölürsem bu duygu kanlarımda dolaşırdı. Bir saat boyunca yürüdükten sonra izler bitti ve derin bir iç çektim. Sağa ve sola baktığımda sağda yeşil ayak izleri vardı bunlar daha küçüktü onların peşinden yürümeye devam ettim. Arkamdan Alp Atlas DEMİR'in sesi geliyordu. Durmamı söylüyordu fakat adımlarımı hızlandırarak yürümeye devam ediyordum. Ayak izleri azaldığında sırtımı bir ağaca yasladım ve yumruklarımı sıktım sinirimi alması umuduyla. Yaklaşık 5 dakika sonra ağlayan çocuk sesleri, kadın sesi ve babamın sesi geliyodu hemen o yöne doğru hızlıca ilerlemeye devam ettim kaç saattir yürüdüğümü ve nerede olduğumu bilmiyordum. Tek bildiğim şey içimdeki intikam duygusuydu.

Bir çalının yanından onları izledim belimden kılıcımı çıkardım ve onların yanına gittim. Babam yani Halil karşımda endişe ile bana bakıyordu kadın çocuğunu arkasına almıştı ben yavaşça Halil'e ilerledim ve ona bir tokat attım, üstüme doğru gelmeye başlayınca kılıcı ona doğru doğrulttum. Halil artık sinir ile bana bakıyordu kılıcı onun boynuna vuracağım sırada birisi kılıcımı belimdeki kınına koydu sonra beni tuttu "UMARIM HAYATIN BOYUNCA MUTSUZ OLURSUN HALİL!" Dedim sinirle bağırarak. Halil bana baktı ve tek kaşını kaldırdı "Emin ol benden daha mutsuz olacaksın sonuçta artık bir annen yok değil mi? Eğer istersen bizimle yaşa veya dışarıda yaşamına devam et çünkü şuan evin yıkıldı!" Dedi ve kahkaha atıp uzaklaştı. Ben hâlâ kendimi beni saran kollardan kurtarmaya çalışıyordum, o.. o ölmeliydi hemen Halil uzaklaştığında ellerimi yumruk yaptım ve son kez beni saran kollardan kurtulmaya çalıştım arkamda ellerimi tutuyordu önümde olmaktan korkuyordu demek ki...

Bölüm bitti neyse hadi ne hissediyosanız yazarsınız uyumam lazımmmm

(Bi dahakine ilgili olucamm)

​​​​