Evde çalışmaktan bunaldığım bir gün oluyordu daha fazla evde oturmak istemedim ve hazırlanıp Fişekhaneye geçtim. Biraz da orada çalışmak istedim, her zaman oturduğum yerime kuruldum bilgisayarımı açtım kulaklığımı takıp çalışmaya başladım kendimi işime o kadar kaptırmışım ki etrafta dönen bitenden hiç haberim yoktu.

Bu arada ben Nazlı, Nazlı Atasoy. Yurt dışıyla entegre bir firmada veri mühendisi olarak çalışıyorum. İşim genelde bilgisayar başında olduğu için evden çalışıyorum ve çoğunlukla hayatı tek başıma yaşıyorum. Arkadaşlarımın çoğu şehir ya da yurt dışında yaşıyor. Tek başıma kalmaktan o kadar sıkılıyorum o kadar monoton bir hayatım var ki hala ya kitap karakterlerine aşık oluyorum ya da dizi film karakterlerine son dönemde buna futbolcular da eklendi. En son 10 yaşında Burak Yılmaz'a duyduğum aşk ve sevgiyi son günlerde Barış Alper Yılmaz'a duyuyordum. Öyle ki Fan sayfası kurmuş binlerce takipçiye bile ulaşmıştım. Birkaç videomu Barış görmüş hikayesine eklemiş hatta yanıt bile vermişti. "Bro çok iyisin bu işte çok beğendim videonu bana yazısız halini atar mısın?"

'Bro?' Evet yazdığım yazılar eleştiri şeklim editlerimden dolayı sayfadaki herkes beni erkek sanıyordu. Ben de bozuntuya vermiyordum ama Barış diyince bir üzülmedim değil tabii ki.

Fişekhaneye de Barışla karşılaşırım umudu ile gelmiyordum desem yalan olur 40 dk yol çekiyordum resmen gelmek için. Çalışmaktan sıkılınca edit yapmak için programı açtım videoları teker teker birleştirmeye başladım bilgisayarı açık bırakıp tuvalete gittim geldiğimde o oradaydı.

Barış buradaydı.

Karşımdaki masada oturuyordu..