Düğün günü terkedilen Karabey
Bedel ödemek zorunda bırakılan Mahi…
Sahi sen sevmeyi becerebildinmi Karabey?
Yoksa sadece beyliğin gitti kara bı kalpmi kaldı sende,
Hatice dedi adam fısıltı halinde,
Sonra ekledi beni karalığımla baş başa bırakma…
Not: Kitabım her zaman okuduğumuz berdel veya aşiret hikayelerine benzemiyor başrol ölmez diye bir kural yok içinde kuma yok aldatma yok.
Bu golü atarsam. Söz vermiştim duygularımı açıklayacaktım. Ama hayatın benim için farklı planları vardı. Bir hayalim diğer hayalimin boynuna idam ipi gibi dolanırken sürem kısalıyor, acım artıyordu. Gözlerimin önüne o sahne geldikçe o idam ipini kesip kariyerimi unutasım geliyordu fakat görüyordum ki kariyer hayalim çoktan bedenimi sarmış ele geçirmişti. Her hücrem futbol olmaya başlamıştı. Şimdi ise sürem bitti. Bir seçim yapmalıyım ya o ya da kariyerim.
Bize ne olacaktı?
Hayallerimi süsleyen o çocuk şimdi kabuslarıma bulaşıyor her seferinde bana ve kendisine acı çektiriyordu. Görmüştüm hayatımı karartırken ki yüz ifadesini görmüştüm. O topun önüne elinde olsa kendisi atlardı biliyordum. Fakat bunları bilmem bir şey ifade etmiyordu. Üstelik zihnimin her hücresine bir hastalık gibi yayılan görüntü peşimi bırakmıyordu. Gördüğüm son şey olan acı dolu yüz ifadesi asla beni bırakmıyordu.
Bize ne olacaktı?
"Hiçbir şey gerçek değil güzel gözlüm sadece aşkımız gerçek"
*Bu hikayedeki tüm kahramanlar,mekanlar ve olaylar hayal ürünüdür.