Merhaba bu benim ilk yayınladığım hikayem hatalarım olabilir şimdiden özür dilerim sizlerin beni uyarmasıyla bu hatalarımın düzelte bilceğimi düşünüyorum şimdiden teşekkür ederim.

Yarım kalınmış hayatlar vardır tamamlanmayı bekleyen. Hepsinin hikayeleri farklıdır. Hepsi tek bir noktada buluşurlar yarım kalınmışta ve hepside tek bir şey ister tamamlanmayı. Belki bu tamamla hayal ettikleri ile olurken bazılarınken o kişilerinin hayal ettiklerinden farklı kişiler sayesinde olur bazense hayal ettiklerinde takılı kalırlar yarım kalmaya devam ederler anılarında takılır ve bu yarım kalınmışlığa alışırlar veya fark etemeden kendilerini tamamlarlar. Yarım kalınmış bir hikayenin tamamlanışı nasıl olur? Ruhunu ölmüş birinin ruhunu yaşatmak nasıl olur? Sorulan sorular vardır belki cevaplanır belki cevaplanmaz ama sorular orada kalır belki tamamlanmış belki yarım belkide boş ama kalır.

Ben bu hikayeyi aslında aklımda olan ve hatta yazdığım bir hikayenin yan karakterleriydi ve bilmiyorum ama beni yazmaya çekti sanki o karakter benim bir ruhum var ben farklıyı diye bağrıyordu sonra o karaketerin hikayesini değiştirdim ve sonra o kitaba sığmayacağını düşünerek yazmaya başladım o kitabı daha yayınlamadım çünkü bu hikayem kadar aklıma yatmadı daha. Daha sonra ben bu aklımda fikri kenara attım ve ben bu süreçte yakınımı kaybettim hatta tek bir yakınımı değil yakınlarımı kaybettim. Ve zor bir süreçten geçtik ailecek ve bu süreç devam ediyor. Bu yüzden bir süre sonra ben yazmak istedim. Hatta bu kitabın konuyla alakası olmasada ben bir yarım kalınmış bir geçmiş görmeye başladım. Ve burada erkek karakterinde yarım kalınmış bir geçmişi vardı ve ben bu sayede yazabildim. Ve kitapdaki bir çok sözün yakınlarını kaybetmiş insanların sözleri diyebilirim. Ben onlardan aldım ilhamı mı. İstemezdim almak belkide diğer hikayem gibi yayınlanmak istemezdim ama bilmiyorum en az Çağın kadar bende bilmiyorum içimden bir his yayınlamamı istiyor. Çok uzun anlattım okunuyacak belki ama amalarda kalalım biz.

Bu hikaye yarım kalmışlara...

Tamlanmayı isteyenlere...

En çok da sana Beyza ablacım senin sayende keşke yazamasaydım desemde en çok da senin sayende yazabiliyorum bu hikayeyi.

Ve bu hikayede başrol kız olan İpek en çok da sana teşşekür ederim. Bana her zaman umut olduğun için kendisi en yakın arkadaşı olur bu süreçte arkamda olan ve yanımda olan sana teşekkür ederim.

Sevgilerle Işık olmaya en az Hayattınızdaki ışıklarınız kadar...

Hayattınız da ışığınız yoksa da IŞIK OLMAYA GELDİM!!

Sizinde bana ışık olmanıza ihtiyacım var ışığımlar...