~2. Bölüm~

(Burçe'nin agzından)

Leyleklerin havadaki zarif uçuşlarını seyrettim. Göç ediyorlardı; o beyaz tüyleri, uzun bacakları ve uzun kanatlarıyla insanı büyülüyorlardı. Onlara baktıkça onlardan biri olmak istiyor insan...

Leylekleri izlemeye dalmışken elimdeki kahvenin varlığını hatırlayıp yudumladım. Sonbaharın son aylarındaydık. Kışın sert gececeğini şimdiden tahmin etmesi zor değildi. Henüz eylül ayında olmamıza rağmen havada geniz yakan bir oksijen vardı. Rüzgarın sert soğuğu yüzüme yüzüme çarpıyordu. Havada ayrı bir kasvet vardı.

Ya da dünden sonra bana daha bir boğucu geliyordu...

Dün masadan kalktıktan sonra mekanı bir hızla terk etmiş ve eve gelmiştim.

Saatin bir hayli geç olmasına ve çok yorgun olmama rağmen uyuyamamış sabaha kadar debelenip durmuştum.

Kafamdaki düşünceler, tilkiler susmuyordu.

En sonunda dayanamayıp sabahın dördünda kalkıp kendime kahve yapmıştım ve şuanda elimde kahvem hayatı sorguluyordum.

Daha doğrusu düşüncelerimi susturmaya çalışıyordum.

Aklımda binbir türlü plan vardı. Dünkü şovumdan sonra neler olacağını merak ediyordum.

Babama ne diyeceğimi...

Büyük ihtimal ben mekandan çıkar çıkmaz babama haber uçmuştu. Ve babamın sen daha iki gün önce "ölsemde ben böyle pislik işlerle uğraşan bir masanın başına geçmem" diyip ortalığı birbirine kattın bugün ne olduda fikrin değişti diye beni sorguya çekmek için sabahı beklediğine emindim.

Çok sağlam bir bahane bulmam lazımdı yoksa babam bu işi çok eşelerdi.

Ne olursa olsun o masanın başına geçecektim. O çocukla evlenecektim. Başka seçeneğim yoktu. Çünkü bu benim görevimdi. Konu mesleğim olduğunda herşeyi yapardım. Herkesi karşıma alırdım. Yeterki adaleti sağlayayım.

Bu seferki oynumu çok büyük oynuyordum ve tehlikeli sularda yüzdüğümün farkındaydım, boğulmak en büyük korkum olmasına rağmen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Uzun bölümler yazmak istiyorumm ama vaktim çooookk kısıtlııı yazılı haftamdayımm😭😭

Okurum sadece iki tane ama yinedee kendimi çok suçlu hissediyorumm😞

Lütfen biraz bekleyin güzel bölümler gelecekk🫶