merhaba herkese bi kac kitap yazdım ve cok tutmadı umarım bu tutar lütfen yardımcı olun desteklerinizi bekliyorum 🙏

eliza ve rumi 'nin hayatı

bir hastanede actı gözlerini aklına ilk gelen soru "nerdeyim nasıl geldim buraya" sorularıydı

o burda olamazdı cünkü o rumiydi yetim öksüz bi cocuktu... bunca acıya göğüs gelen ve hiç kimse tarafında sevilmeyen adamdı...

eliza : o hastayla konuşmak istiyorum odama gönderin

rumi delicesine ayaga kalkıp demir kapıya vurmaya başladı elinin kızarması onun için bi anlam ifade etmiyordu bağırmaya başladı

"acın kapıyı! ben deli değilim!"

iki tane adam usulca kapıyı actı ruminin kolundan tutu yürü! diye bağırdılar

ruminin elleri bağlanmıştı sanki adamların dediklerini yaptı ve pisikolok kapısının önüne geldi ve kapının yanında yazan ismi okudu " uzm. pisikolok eliza karan " bi yerden hatırlıyordu bu ismi? ama nerden? kafası hiçbişeyi anlamiçak kadar karışıktı...

adamlar odanın kapısını actı ve ruminin kollarından tutup içeri yürüdüler

eliza arkası dönük bi şekilde konuştu : siz cıkın

adamlar kapıyı örtüp cıktılar

eliza arkasını döndü : rumi

asi bi kadındı işine hakim, ciddi resmii, ve hırçın bi o kadar güzeldi altın gibi sacları zeytin gözleri var halkulade bi kadın

rumi elizanın gözlerinin içine baktı...

eliza soğuk bi sesle:buyur otur rumi ben pisikolok eliza karan "

eliza konuşmayan adama bakar.

rumi siyah heraleriyle masaya bakar "sevginin kaybolduğu yerdeyim"

eliza "peki sevgi nerde kayboldu rumi"

rumi elizaya bakar " sevgi... masum cocukların tecavüz edildi öldürüldü yerde kayboldu..."

eliza "neden orada kayboldu neden ölen insanların orda kaybolmadıda tecavüz edilen öldürülen cocukların yanında kayboldu bu sevgi"

rumi "cünkü o cocuklar masumdu minacık tı cünkü... cünkü..."

rumi bileğini kaşımaya başlar " sevgi orda kayboldu,orda o cocukları yaşatmalıyız ben gidiyorum cocukların yanına onlar cok acı cekiyor hayır gitmeliyim"

gitmelimiydi...? sevgiyi bulamamıştı 19 yaşından beri sevgiyi arıyordu

sizce sevgi kaybolurmu?

eliza kalkıp ruminin karşısına oturdu "nereye rumi nereye gitmelisin..."

rumi sustu gözlerini masaya odakladı ve düşüncelere daldı

eliza "birlikte gidelimi oraya rumi" diye sordu

rumi elizaya baktı " hayır hayır orası benim evim evime kimse giremez... evimin içinde bi sürü ceset var"

eliza "rumi"

rumi " ben hep üzüldüm acı cektim ama sen itin beni eliza"

rumi elizayı hatırlamıştı...

eliza "ben kimseyi itmedim rumi yapmam gerekeni yaptım"

rumi " piskiyatrist olmuşun hayallerini gercekleştirmişin... ama sadece insanlara piskiyatrist olabilmişin kendine değil... "

eliza sustu....

rumi "susmak cok şey anlatır eliza suskunluğa bürünen dudakların... keşke benim için konuşsaydı"

rumi elizanın dudaklarına baktı gözlerini sadece o dudaklara bakmak için kulandı...

eliza " sen de sustun o gün o sokakta o adamı öldürdün rumi bi katil sin sen! "

elizanın sesi yükselmişti önceden deli gibi sevdiği adama katilsin sen demişti rumi elizaya alaycı bi şekilde bakar "sende bi katilsin eliza kendini diri diri toprağa gömüşsün gercek elizayı öldürmüşsün! sen

rumi bi hışımla odadan cıkar

kanayan kalbini ağlayan gözlerini susturmaya calışır...

kalp bu her acıya göğüs gelir ağlayan gözler ise her acıyı dışarıya atabilmek için bu cabalar

ağla kalbim.... 🎶

eliza cantasını alıp hızlıca odasından cıkar rumi yi takip eder sesizce

elizanın tek derdi işi

rumi taksiye biner

eliza anahtarla arabasını acar ve girip sürür

taksici arabayı durdurur

rumi iner ve hızlı adımlarla sokağa girer

eliza arabayı durdurur inip rumi yi takip eder

rumi etrafına bakar...

eliza rumi yi izler...

elizanın telofonu calar

rumi sesi duyar arkasını döner

eliza telofonu kapatıp hızlıca arabaya doğru yürüyüp biner frene basıp gider

rumi camurun üstündeki ayak izlerini farkeder :eliza... Sen oldugunu çok iyi biliyorum

eliza arayan numaraya basıp tekrar arar "hizmetli"

eliza "noldu Gülşah"

Gülşah "efendim bülbül yemeğini yemiyor dersinede calışmıyor "

eliza "5 dkya ordayım" eliza telofonu kapatır

&

&

eliza eve girer " bülbül!"