AYNI YARALAR

Saatler geçmişti ama kimseden haber yoktu. Ne yapacaktık? Baybars çıkıp gitmişti, ben de ne yapacağımı bilemeden evden çıktım. Ormanın taraflarına baktığımda kimse yoktu. Nereye gitmişti? Eve döndüğümde daha kimse yoktu. Salona geçtiğimde orada da kimse yoktu. Yukarıya çıkmaya karar verdim. Yukarıya çıktığımda Eliz'in odasından ağlama sesi geliyordu. Odaya girdiğimde Eliz ağlıyordu. Yavaşça yaklaştım.

"Eliz!" diye seslendim. Bakmadı. Biraz daha yaklaştığımda, "Oturabilir miyim?" dedim. Eliz kafasını kaldırıp "Evet" anlamında salladı. Yanına oturduğumda kafasını dizime yasladı. vücudum gerildi, evet ben ne yapacağımı bilmiyordum, nasıl sevilir, nasıl şefkat gösterilir bilmiyordum. Eliz ağlamaya devam ediyordu. "Eliz, ne oldu, söyle bana bebeğim. Birlikte halledelim. Hem sabahtan beri neredeydin? Baban seni çok merak etti." Bende "Eliz, Lavin abla, ben annemi istiyorum." "Biliyorum, babam var ama ben annemi de istiyorum."

Anlıyor muydum? Evet, benim de annem ve babam yoktu. Olmasını tercih ederdim ama yaşıyıp ölmelerini tercih etmezdim. Sakin ol güzelim, seni anlıyorum. Benim de annem veya babam yok. Eliz, "Onlar öldü mü?" diye sordu. Gülümsedim. En acı verici şekilde "Hayır, ama benim için öldüler." dedim. Eliz, beklemediğim bir hareket yapıp sarıldı. Evet, belki de saf sevgi sadece çocuklara aittir. Bu doğruydu; sevgiyi en saf haliyle hissediyordum...

Baybars

Kızım neredeydi, bulamıyordum. Saatlerdir arıyordum ama yoktu. Düşündüm, acaba annesinin yaşadığını öğrenmiş miydi? Ama bu imkansızdı. Telefonum çalınca hemen açtım. "Baybars, Eliz burada." diyen kişi Lavin'di. "Hemen geliyorum, siz neredesiniz?" dedim. "Biz evdeyiz." "Tamam, geliyorum." Eliz nasıl, iyi mi? Şu anda sesi fısıltı gibi geliyordu. "Baybars , şu anda Eliz oynuyor, o yüzden kapatıyorum. Ve Eliz iyi, merak etmeyin." "Tamam, geliyorum." Bir an annesinin yaşadığını öğrendiğini zannetmiştim. Neyse ki Lavin’in yanındaymış. Eve geldiğimde ortalıkta kimse yoktu. Yukarıya çıktığımda Eliz'in odasında girdiğimde yatağında uyuduğunu gördüm. Yanına gidip saçlarını öptüm; ne kadar da annesine benziyordu. "Canım kızım," bir an annenin yaşadığını öğrenip beni terk ettiğini düşündüm ama şükürler olsun ki buradasın. Baybars, bu konuşmayı yaparken kapının arkasında onları dinleyen kişiden haberi yoktu.

Bölüm sonu.