Tesadüf Bir Başlangıçtır.

Finali sen oynarsın,perdeyi kader kapatır.

BOB MARLEY

Hayatınız nasıl başınıza yıkılırdı. Işık hızıyla mı? Hayır. Bir mektupla mı? Hayır. Peki neyle?

Bir telefon sesiyle uyandım. Saat sabahın beşiydi ablam arıyordu , komidinin üstündeki ışığı açtım ve ablamın aramasını cevaplandım . Uyku mahrumu bir sesle “Efendim abla” ablam cevap vermemişti.

Sadece ablamın hızlı bir şekilde nefes alışverişi vardı. “Abla ne oldu ,iyi misin?” ablamın panik atağı vardı. “Abla,cevap ver ne oluyor?” ve ardından telefonu kapattı. Hemen ağabeyimi aradım hemen yanıtladı. “Efendim Karya” sesi oldukça sakindi, “ağabey, ablam beni aradı sanırım panik atak geçiriyor bir şey mi oldu?” derin bir nefes çekti “Karya” ne olmuştu böyle kimse açıklamıyordu. En sonunda ağabey’im konuştu “Karya, annem ve babamı trafik kazasında kaybettik”ve o an kalbime bir hançer saplandı en son ağabey’imin adımı seslenişi ve telefonun kapanma sesi geldi. Bütün dünya sanki durmuştu ve ben hayatımda bu kadar çaresiz hissetmemiştim, ve gözümden bir damla yaş süzüldü.

                                                                                       *

Uçaktan inmiştim, sürekli kaçtığım geçmişime geri dönmüştüm ve en acısı artık annem ve babamın burda olmamasıydı. Hemen bir taksiye binip, DOĞUKAN HASTANESİNE gittim etraf paparazzi kaynıyordu. Hemen taksiye parasını verip taksiden indim, indiğim gibi paparazziler etrafımı sardı, “ Karya hanım ,sizce anne ve babamız bir suikaste kurban mı gitti?” “Karya hanım neler hissediyorsunuz?” “Neden bu kadar uzun süredir yurt dışındaydınız?” üstüme flaşlar patlıyor herkes bana bakıyordu. Flaşlar gözümü alıyor, başımı döndürüyordu. Ardından hastane’nin kapısı açıldı ve içeriden Karan ve korumaları çıktı. Korumalar paparazzileri etrafımdan uzaklaştıtrıken Karan yanıma gelip ,beni hastaneye soktu. Karan ailemin kurduğu örgütteki ailelerden biri olan Kılıçsoy ailesi’nin oğlu ve benim arkadaşımdı. “Karya , iyi misin?” sadece kafa sallamakla yetindim çünkü yaşadıklarımı henüz sindirememiştim. “Karan, ablam nerde?” “Sakinleştirici yaptılar odada” geldiğimden beri ilk defa başımı kaldırıp gözlerinin içine baktım, “Ablam ,iyi mi?” beni kendine çekip sarıldı, “Asıl sen iyimisin?” ondan ayrılarak tam gözlerinin içine baktım, cevap basitti “Değilim , ablam hangi odada”

“15.kat 708 numaralı odada ama seni çıkarmamı ister misin pek iyi görünmüyorsun?” kafamı olumlu anlamda salladım ve beraber asansöre doğru yöneldik, ve asansörü beklemeye başladık. Asansör geldi ve kapı açıldı, içerden halam ve yengem çıktı, ikisi de buraya iyi akraba rolü yapmaya gelmiş olduğunu herkes biliyordu, bana bakıp söylenmeye başladılar. Halam “Hepsi senin yüzünden oldu” yengemde onu onayladı ve halam tam bir şey söylemek için ağzını açıyordu ki Karan sesini yükseltti “ Kızın halini görmüyor musunu ? Sizin ona yardımcı olmanız gerekirken siz ona söyleniyorsunuz kendinize gelin.” yengem tam bir şey diyecekti ki Karan ona bir bakış attı , ve ikisi de yanımızdan hızla ayrıldı ,beraber asansöre bindik, “Ben teşekkür ederim orda beni koruduğun için, sana karşı çok borçlandım.” Karan “Bana karşı borçlanmadın ben , orada yapmam gerekeni yaptım.” Çocukkende hep beni böyle korurdu ve asansör 15. Kata ulaştı ve beraber asansörden indik ve beraber odaya doğru ilerledik , birbirimizle hiç konuşmuyorduk çünkü konuşursak bu işin içinden hiç çıkamazdık ama bildiğim bir şey vardı ki o beni , bende onu sadece bakışlarımızla anlıyorduk ve odanın kapısının önüne geldik, ve geçmişin yaraları tekrar kanamaya başladı,kapıyı tık tıkladım ve içeriden “Gel” komutu gelince içeri girdim ve bütün gözler üstümdeydi.

Ablam sakinleştiriciler yüzünden uyuyordu, odada amcam, ağabeyim, anneannem vardı. Hepsinin gözlerinde şaşkınlık ve kin vardı, amcam “Bunun burada ne işi var” dedi anneannem ise “Ne cüretle buraya geliyorsun sen” diye bağırdı ağabeyim ise “ Buraya hiç gelmemeliydin” dedi “Ağabey, amca , anneanne lütfen beni bir dinleyin” Anneannem bana daha fazla katlanamamış ki odadan çıktı amcam ’da onun peşinden gitti. Ağabeyim ise tam yüzüme bakıyordu , “Ablanı gör ve git, Karya ”Kafamı olumsuz anlamda salladım “Hiç bir yere gitmiycem” Ağabeyim “Annem ve babam senin yüzünden öldü” Halam’da öyle demişti ama ben bir şey yapmamıştım “ Ben hiç bir şey yapmadım” Ağabeyim “Yaptın annem ve babam senin yanına geliceklerdi sırf son uçağa yetişmek için hız yaptılar ve kaza yaptılar hepsi senin suçun” O an sanki nefes alamıyordum, benim yüzümdenmiydi? yanıma gelip kulağıma “ Çok zavallısın” diye kulağıma fısıldadı ve odadan dışarı çıktı benim ağabeyim böyle biri miydi ? Ya ben ağabeyimi yanlış tanımışım ya da hiç tanımamıştım, Karan “Biraz hava almak ister misin?” diye sordu sadece kafamı salladım ve ablamı o odada tek bırakıp terasa doğru çıktım ablamın beni böyle görmesini istemiyordum, Karan yanımdan hiç ayrılmıyordu “Biraz konuşmak ister misin?” dedi “ Konuşunca ne olucak her şey düzelicek mi? ”Karan “Hayır,ama belki iyi gelir “diye cevapladı “Artık hiçbir şey düşünmek istemiyorum” dedim yanıma gelip elimi tuttu “Her zaman yanındayım”dedi “İyi ki varsın” dedim ve tam o an gözümden bir yaş aktı hemen göz yaşımı sildim ve Karandan ayrıldım “Ben bi ablama bakıcam ,sende eve geç” Karan “Zaten birazdan güneş doğacak-” sözünü kestim “Sen güneş doğduğu zaman uyuyamazsın” Ardından o devam etti “Hatırlıyorsun” kafamı olumlu anlamda salladım “Seni unutmaya ömür yeter mi?” O anda yüzünde bir şaşkınlık oluştu “Yetmez mi?”dedi “Yetmez” dedim ve yanından sessizce ayrıldım. Ablamın yanına gitmeden önce morg’a indim evet belki de yapmamam gerekirdi ama onlarla vedalaşmalıydım ve morg odasına girdim, normalde görevliyle gelmem gerekirdi ama yalnız bir şekilde vedalaşmak istedim annem ve babamın adı yazan kapağı açtım. İlk olarak babamla vedalaştım, sonra annemle vedalaştım. Anılarımı hatırladım ,onlara sarıldım , ellerini tuttum ve morgdan çıktım, onlarla sonsuza kadar vedalaştım tam asansöre doğru gidiyordum ki ağabeyim ve amcam konuşuyordu ,amcam “Planımız takır takır ilerliyor,yakında örgüt toplanır ve lider olarak seçilirsin ama ablan Alya ya buna engel olursa .” Ağabeyim ise “gerekirse annem ve babamı ortadan kaldırdırdığım gibi onu ortadan kaldırırım” Amcam tam bir şey diyecekti ki ağabeyim onu susturdu “Karya’yı soruyorsan o cenazeden sonra gider zaten bir şey yapabileceği yok” dedi yani ağabeyim annemle babamı öldürmüştü onun yüzündendi her şey ama bunun intikamını en acı şekilde alacaktım. Ben Karya Doğukan beni tehtid olarak görmeyen annem ve babmın katili olan ağabeyim Kenan Doğukan’dan en acı şekilde intikamımı alacağıma yemin ederim.