Akşam yemeğinden sonra düğün için hazırladığım kıyafetleri giydim ve Ayna da kendime baktım.Gözlerime inanamadım ,Çok yakışmıştı .Alelacele evden çıktım.Kapıyı açtığımda Murat beni bekliyordu.Düğüne gitmek için minibüs tutulmuştu.Bana bakarak "Yakıyorsun! " dedi.Ben de ona gülümsedim .Minibüs çoktan gelmişti .Babam bahçede bağırıp duruyordu."Haydin bre minibüs kalkmak üzere!".Hepimiz koşturarak düğüne gitmek için minibüse bindik.

Babam, 60 lı yaşlarda Ufak tefek,kıpır-kıpır bir insandı. Yıllardır inşaatlarda ustalık yapıyordu.Köyde neredeyse elinin değmediği ev yoktu.parayla pulla işi olmayan herkesin sevdiği biriydi.

Muratla en arka koltuğa oturduk .Yolda hem konuşuyor ,hem de etrafı izliyordum .Bugün yapılacak düğüne sevdiceğim de katılacaktı .O yüzden aşırı heyecanlıydım .Onu düşündükçe kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.Sanki karnımda kelebekler uçuşuyordu.Murat halimi anlamış olacak ki gülerek "Sevdiceğinle mi buluşacaksın yine ?Oğlum bizi ne zaman tanıştıracaksın ?Çok merak ediyorum bu kızı" dedi. Ben de ona "Yakında tanışırsın. "dedim .

Gideceğimiz yer yaşadığım köyden çok uzakta değildi .Yirmi dakika sonra Düğünün Olduğu yerin önünde durduğumuzda Hepimiz Minibüsten indik. Meydan ışıklarla donatılmıştı. Sıra sıra masalar dizilmişti .Köşede ise gelinle damadın oturacağı ayrı bir masa vardı .Orası da papatyalarla süslenmişti . Gülten Teyze ve eşi Nuri Amca misafirlerle ilgileniyorlardı. Gülten Teyzenin gözleri dolu doluydu. .Mutluluktan mı ,yoksa hüzünden mi gözlerinin dolduğunu çözemedim.

Gülten Teyze bizi görünce yüzüne takındığı gülümsemeyle bize doğru gelerek"Hoş geldin Oğlum! " dedi .Gülten teyze her ne kadar gülümsemeye çalışsa da içinin kan ağladığı biliyordum .Eee! kolay değil ,kızı evleniyor sonuçta .Nuri Amca da bizi görmüş "Vay keratalar!" diyerek yanımıza gelip bize sıkıca sarıldı . Kısa bir sarılışın ardından "Hoş geldiniz , Eee! hadi ayakta kaldınız ,geçelim oturalım şöyle .Buyurun "diyerek bize masalardan birini gösterdi .Hepimiz masaya doğru yürüdük. Meydan yavaş yavaş kalabalıklaşmaya başlamıştı bile .Duyan ,duymayan herkes gelmişti .Bir yandan ocaklarda tavuklar pişiyor ,bir yandan içilecek şerbetler hazırlanıyordu.

Kardeşim Esma da bir arkadaşını görmüş ,köşede onunla sohbet ediyordu.Arkadaşı artık ne anlatıyorsa gülerek cevap veriyordu.Esma sarı üstü küçük mavi çiçekli bir elbise giymişti .Saçlarını da kıvır kıvır yapmıştı.Ablam ise hazırlıklara yardım ediyordu. Ablam da yorulmuş olacak ki yanımıza gelip oturdu .Bütün gençler dans ediyordu.

O sırada gençlerin arasında Meleği'mi gördüm .Ona ne olmuştu .Neden bu kadar üzgündü. Kafası önüne eğikti .Bir köşede oturmuş ,öyle derinlere dalmıştı .Sonra kafasını kaldırıp beni gördü .Gözlerimin içine uzun uzun baktı. Bir şey anlatmak ister gibi .Kısa bir bakışmanın ardından kalktı, Ağaçlığın olduğu yere doğru ilerledi.Ben de peşinden gittim. "Melek!" diye seslendim .Durdu ,uzun bir süre durdu. Sonra yavaş yavaş arkasını döndü .Yüzü kıpkırmızı olmuş ,gözleri ağlamaktan şişmişti .Onu bu halde görmek canımı yakıyordu. "Meleğim" dedim,ve Sıkıca Ona sarıldım.Kokusunu içime çektim doyasıya.

O da bana sıkıca sarılmıştı .Sarılmamızın ardından onu kendimden uzaklaştırıp ,gözlerinin içine baktım. "Ne oldu Meleğim ?Beni özlemedin mi yoksa ?" Diye sordum .Melek de burnunu çekerek "Hayır ,hayır !Hiç özlemez olur muyum Zaferim ?Çok özledim hem de. " dedi. Ben de "Ee! o zaman bu halin ne ? "diye sordum. Melek arda arda arda yutkundu.Ne diyecek diye gözlerinin içine bakıyordum.

Uzun bir süre sonra "Zafer, 'dedi "Evet," dedim .Tam gözlerimin içine bakarak "Zafer ,' ' dedi . hıçkırarak Melek kollarımın arasında hıçkırarak ağlarken ben ona sarılmaktan başka hiç bir şey yapamıyordum .Sadece sarılıyordum .Elimden başka türlüsü gelmiyordu çünkü.Şok olmuştum .Ne diyeceğimi bilemiyordum.Dilim lal olmuştu ;sanki konuşamıyordum.Melek ağlamayı bırakıp ,kollarımın arasından sıyrıldı .Çantasından bir zarf çıkardı . O neydi ?Mektup muydu yoksa zarfı avucumun içine sıkıştırdı. arkasını döndü ve koşarak gitti.Arkasından öylece bakakaldım .Zarfı açmaya korkuyordum .Ellerim titriyordu ,tutamıyordum Bir ağacın altına oturdum ,bir süre zarfa baktım.Açma cesaretinde bulunamıyordum .İçinde yazanlardan korkuyordum belkide.Orada ne kadar oturdum kim bilir.

Düğün ne zaman bitti ,eve ne zaman geldik ;hatırlamıyorum bile. Eve vardığımızda direkt ceviz Ağacının altına gittim. Bu ağaç benim sığınağımdı .üzüldüğümde ,sevindiğimde ,hep buraya sığınırdım .Ve şimdi de yine aynı şeyi yapacaktım .Herkesten ,her şeyden kaçacak ,buraya sığınacaktım. Agacın altına oturduğumda cebimden zarfı çıkarttım .Zarfı elimde tutarken ellerim titriyordu ;Tutamıyordum.Belki de içinde yazanlardan korkuyordum kim bilir .Belli bir süre tanıdım kendime açmak için .

Sevgilim .... Bugün en güzel günlerden biri ;Seninle buluşacağım çünkü .Yine o güzel yüzünü göreceğim ,kokunu içime çekeceğim .Sımsıkı sarılacağım sana .Seninle hayaller kurardık hatırladın mı ?Küçük şirin bir bahçeli evimiz olacaktı .Çocuklarımız o evin bahçesinde koşturacaktı .Ben mutfakta neşe içinde şarkılar söyleyerek kahvaltı haızrlayacaktım . Sen iki ekmek alıp mis kokan evimize gelecektin .Sonra hep birlikte masanın etrafında toplanacaktık neşe içinde.Çocuklarımız bize sorular soracaklardı ,biz cevap verecektik. Yine o hayalleri kuracağız sevgilim .Ben senin omzunda gözlerimi kapatacağım ,birlikte zamanı durduracağız.O an yine ikimiz olacağız. Yine bunun hayalini kuruyorum .Sana kavuşmama saatler kaldı.Ama bir asır gibi geliyor .

Evet sevgilim,sana bu satırları yazmıştım,ama bugün dünyam başıma yıkıldı.Babam bugün beni evlendireceğini söyledi . Zengin bir ailenin oğluymuş..Babasının dönüm dönüm tarlaları varmış .Gül gibi yaşayıp gidersin"dedi .O an kalbime bıçak saplandı sanki nefes alamadım ."Benim başka sevdiğim var" diyemedim.Dinlemezdi çünkü .Kestirip attı.Ama ben o adamı asla sevmeyeceğim Ölürüm de o adamla evlenmem.Benim kalbimde bir tek kişi var; o da sensin.Sonsuza kadar kalbimde olacaksın .
Seni Çok Seven Kadının Melek.

O an dünya başıma yıkılmıştı .Sanki bir kurşunla vurulmuş gibiydim .Beni can evimden ,tam kalbimden bir kurşunla vurmuşlardı. Oysa ki ne heyecanla ,ne umutlarla gelmiştim buraya .Umudumu elimden aldılar .Arafta kalmıştım ,bile bile yanmaya gidiyordum

Benim aylarca gül yüzüne hasret kaldığım ,özlemiyle yanıp tutuştuğum ,dokunmaya kıyamadığım Meleğimi bir başkasına mı vereceklerdi .Saçının tek bir teline kıyamadığım sevdiğime ,bir başkası mı dokunacaktı .O çok sevdiğim okyanuslar gibi masmavi olan gözlerine bir başkası mı bakacaktı .Anlamıyordum ,anlamıyordum

Mektubu okurken bir iki damla yaş gözümden düştü . Sonra da boğazıma yumru oturdu sanki .Tutamadım kendimi ; hıçkırarak ağlamaya başladım .Meleğim ne acı çekmişti kim bilir. Belli bir süre ağladıktan sonra Gözyaşlarımı silip ayağa kalktım .Mektubu buruşturup çöpe attım..Buna izin veremezdim . İçimden "Bekle beni Meleğim !Seni almaya geliyorum !" dedim.
Meleğimi elimden alamayacaklardı ;Meleğim sadece bana aitti.Aramız yakın mesafe olduğu için ,yürüyerek Meleklerin köyüne geldim .Meleklerin olduğu eve yürümeye başladım .Hem kafam dağılırdı belki. Yürümek iyi gelirdi böyle zamanlarda .

Kısa bir süre sonra evlerinin önündeydim .Bahçeli şipşirin bir evde oturuyorlardı. Meleğim'in odasına baktım bir süre.Oradaydı , odasının ışığı yanıyordu. Elime bir taş alarak Meleğin odasının camına attım .

Biraz sonra Melek camı açmış ,etrafına bakınıyordu .En sonunda beni gördü .Gözleri şaşkınlıktan kocaman açılmıştı. Sessizce "Zafer !"dedi .Ben de "Aşağı in !" Dedim.Melek biraz bekledikten sonra camı kapattı .Ben Meleğin gelmesini beklerken nihayet kapı açıldı ve Meleğim kuğu gibi süzüldü. Üzerinde ayıcıklı pijamalarıyla küçük şirin bir kız çocuğu gibi göründü gözümde .İnsan her haliyle bile Güzel olur muydu arkadaş !

Melek kimse var mı diye etrafına bakındı ve emin olduktan sonra yanıma geldi .Tam karşımda durarak "Zafer!" dedi. Bu saatte burada ne işin var ?Bir şey mi oldu ? Diye sordu gözlerimin içine bakarak .Ben de "Melek! "dedim .Nefes aldım ve "Seni kaçırmaya geldim .Biliyorum sen o adamı sevmiyorsun .He de bana !Kaçalım şimdi !"Melek bu anı beklemiyormuş gibi "Zafer delirdin mi? Babam evde" .dedi korkarak .Melek dedim ona bir adım yaklaşarak "Kimseden korkmana gerek yok !Ben korurum seni .Dağ gibi önünde dururum .Kimsenin sana zarar vermesine asla izin vermem" dedim .Melekten cevap gelmesini bekledim bir süre .
En sonunda Melek "Tamam!" dedi. "Kaçalım !".O sevinçle Meleğime sarıldım ."Seni çok seviyorum !Her şey güzel olacak ." dedim .Melek de gülerek "Hadi git şimdi !Biri görecek !Yakalanacağız." dedikten sonra eve doğru yürüdü .Ben de giderken son bir kez ona baktım .Bana el salladı ve gözden kayboldu. Mutluluktan uçuyordum şimdi .O üzüntüm gitmiş içimi mutluluk kaplamıştı .Şarkı mırıldanarak evimin yolunu tuttum .