Hangi iz kalmış suratımda silinmeyen ?
Nefesinden süründüğüm kokun mu bu havada ki ?
Öyle ki sarhoşum,
Öyle ki ölü gibi.

Avucumdan sözler uçurdum en tepedeki bulutlara,
Şu dağların toprağından yeşersin tüm sevgiler,
Ve desinler ki, desinler ki ardımdan,
Bir güneş gibi doğdu karlı dağların sonbaharından.

Hangi mi toprak almış bedenimi ne önemi var ?
Hangisi yaşatmış sevgilerini kum taneciklerin altından,
Ve kim söylemiş ya da kim duyurmuş,
Nefessiz kalmış ölümün hüznünü.

Tarifsiz sanki şimdi ki, his mi duygu mu bilemedim,
Ne içindeyim ne dışında kapının araf mı burası,
Zihnim üşüyor ardından gözlerim dökülüyor yerlere,
Sonra sesim titriyor ağlamaklı ağlamaklı susuyorum sizlere.