Tükendik değil mi,
Sanki bir güzergahın,
Son durağındayız.
Bu yolculuk,
Vedalaşmadan bitecek gibi.
Geriye bakmadan,
Uzaklaştık sanki birbirimizden.
Kalbimizden söküp atmış gibiyiz,
Karşılıklı büyüttüğümüz her şeyi.
Mutluluk bir ütopyaydı.
Hayallere kiralanmıştı geceleri.
Her şeyi bir yalanın omuzlarına yükleyip
Öylece peşine düştük ayrılığın.

Seni bilmiyorum,
Kendimce bir hesaplaşma içindeyim.
Hatırladığım son şey,
Gözlerindeki donuk bakışların.
Sanırım kırıldıkça eksildik içimizde.
Kaç zamandır,
Bir şeyler hep anlamsız.
Dilimizden dökülen sözlerin tadı yok.
Anlamı olmayan bir kelime gibi,
Karşılıksız kaldı,
Sesimizin yankıları.
Dönüşü olmayan gidişlerin,
Rüzgarları esti üzerimize.

Sen gidince,
Sanırım içim burkulacak.
Sanırım, sen de üzüleceksin.
Karma karışık bir düğüm gibi,
Nasıl geldiysek bu hale.
Umut yok biliyorum çözülmemize.
Seninle kurduğumuz her hayal,
Direncini yitirmiş bir dava gibi,
Kavgasına yenik düştü sevdanın.
Bir başına kalınmışlığa,
Mahkum ettik kendimizi.

Bir şiirin mısralarına yazıyorum seni.
Nedendir bilmiyorum,
Hüzünlüyüm biraz.
Hangi aldanmışlığın vehmine yenildik,
Bilmiyorum.
Sonu gelmemiş bir hikaye gibiyim,
Halimi anlayacak izanın yok.
Şimdi gidebilirsin.
Nasılsa baştan aşağı kaybettik,
Nasılsa iyileşmeyecek yaralarımız.
Ben sensizlik de bulacağım kendimi,
Sen bensizlik de anlayacaksın,
Özlemeyi..