@hakikat.orucoglu
|
Sesim titriyor sesinin yankısın da
Kalbimizi esir alan kelimelere mahkümuz Tam şimdi, uykularımız kaçmışken Şehrimizin surları terk edilmiş, Koca bir hiçlik de kaybolmuşken Ne çok şey var birbirimize Söyleyemediğimiz.. Hâyâl ve gerçek arsındaki araftayım. Sersemliğin en zirve noktasında, Bilinç kaybının sarhoşluğunda, Ve bir uçurumun sınırındayken. Gözlerimin önüne, Yıldırım gibi düştü yüzün. Ama öyle durup dururken Böyle güzel bakamaz bir insan. Bir şey olmuş olmalı, tâ ezelde, Zaman ve mekan öncesinde.. Bir şey olmuş olmalı, Bir cemre düşmüş olmalı, Menbağına bu bakışın. Seni anlatamam, Nazlı yârim Öyle bir ateş ki, içimi yakıp kavuran, Aciz ve kifaytesiz kalır kelimeler.. Bayılsam ve yığılsam kucağına, Şefkatinle yoğrulan göğsüne düşse başım Aklımı yitirmeye ramak kala uyandır beni Sayfalarca ağlayan ben, Günlerce mehtâbı'nı aradım, Bu viran şehrin Çöle dönüştüğü sahillerinde. Gecenin en karanlık dehlizlerinde, Ruhum terk ederken bedenimi uyandır beni Aklım başıma devşirilsin ahenginle. Kalbim parçalanırken göğüs kafesimde, Esaret altındaki kuşlar kadar, Mazlum bir ah doluyor içerime. Kopartıp atmak istiyorum olmuyor.... |