@hakikat.orucoglu
|
Gidersen,
En çok ben özlerim, Gözlerindeki gülüşü İçimi eriten nazlı bakışını özlerim Ne seni düşündüğüm geceler Ne hayalin avutur gönlümü En çok ben yanarım sigaramın külünde Duman olur çöker içime hasretin Kimse görmez içimin sana yıkılan tarafını, Anlamaz kimse yüzümdeki kederi Çaresiz kalışımı anlatamam kimseye Gidersen, En çok ben kalırım bir başıma Bir de şu gözlerimdeki hüzün. Vaktiyle ne sabahım kalır Ne akşamıma batan güneşim Sana vurulan kalbimin yetimliği Ne halimden anlar, ne dilimden Nasıl dizginlenir, Nasıl sineye çeker özlemini Sormaz mısın halimi Bilmez misin kimsesizliğimi Duymaz mısın sen diye haykıran sesimi Gidersen, Kendi yağımızda kavrulan Hayallerimize ne olur, Melekler kanat çırpar mı Gökyüzüne uzanan dualarımıza Göğsüme konan ellerine Dokunabilir mi kalbimin atışı Ya sen nasıl uyursun geceleri Nasıl çekersin sabır tespihini Mevsimlerin nasıl yetişir eylüle Bir hazin yalnızlık düşmez mi gönlüne Gidersen, Sana gelemem diye korkuyorum artık, Yolların çıkmaz sokağında kaybolurum Yârim, ey benim güleç yüzlüm, Ayrılık vehmi düşmesin gönlüne Ellerimizden düşerse sevdamız Parçalanmış bir hayatın tam ortasında Ben en çok kendi içim de kahrolurum |