Erkeler asil sever, güzel sever,
Ölümüne sever, adam gibi sever,
Kadınlar bilmez içimizdeki depremleri
Susarız, sevdamızın edebinden,
Sanırlar ki, sevgi nedir bilmeyiz,
Halbuki çok şey söylemek isteriz,
Ama erkeğiz işte, diyemeyiz,
Utanırız, sevgimizden değil,
Edebimizden...
Yoksa mahallenin en deli kanlı
Aşığıda biziz,
Şiirlerin en büyük şairleri de
Romayı yakan da biziz,
Babli fetheden de..
Mecnun da biziz, ferhat da,
Severiz sevmesine de, söyleyemeyiz,
Utanırız...

Kadınlar, zarif sever, güzel değil
Çok güzel sever, sahiplenir, kıskanır
Çocukca sever, kadın gibi sever,
Erkekler anlamaz,
Sanırlarki kapris yaparlar,
Halbuki öyle bir severki,
Uyuyamaz sen nöbetteyken,
Uyuyamaz sen ateşler içindeyken,
Uyuyamaz sen en ufak bir tehlikedeyken,
Annedir o, kadındır, çocuktur,
Narindir, emanettir, masumdur
Herşeye rağmen,
Sadece sevilmek ister

Erkeler tuhaf görünür bazen size,
Sanırsınız ki, kalpsizdirler,
Halbuki ne çok severler bilemezsiniz,
Umursamaz sanırsınız,
Öyle değil,
Siz uyuyunca,
Gecenin bir vakti kalkıp
Şükrederler, dua ederler,
Şiirler yazar kalplerine,
Ama iş size okumaya gelince,
Utanırlar diyemezler,
Ne çok sevdiklerini
Bu yüzden şiir gibi severler,
Dokunmadan, usulca,
Zarif bir çiçeği koklar gibi

Kadınlar, gözleriyle sever,
İnanmak isterler her sözünüze,
Yalan da olsa,
Her sözünün hakikatine sığınıp,
Teslim olmak isterler.
Aldatmaz, hiç bir söz onu ama,
Aldanmış görünmek isterler,
Çünkü, şefkat isterler, biraz anlayış,
En çok da,
Sizin gözünüzde fark edilmek isterler
Kadınlar camdan bir çiçek gibidirler,
Hatalarını gizlemezler, utanırlar,
Kusurularını inkar etmezler ama
En azından hoş görülsün isterler,
Öyle güçlü değillerdir aslın da,
Size öyle görünmek isterler
Çok sever kadınlar çok,
Ağlayarak sever
Ağlarken bile
Göz yaşlarını gülerek silerler,
Masumca tertemiz severler,
Çünkü kadınlar
Bir kere yaşarlar..
Bir kere severler...
Bir kere ölürler....