@hakikat.orucoglu
|
Gideceksen, lütfen şimdi git
Üzülüyorum, içimde korkuların birikiyor Bir varsın bir yok gibi, Aklımı senden alamıyorum.. Tüm duygularım, benliğim ve ruhum, Karma karışık. Ben artık kendimi tanıyamıyorum Kabına sığmayan bir su gibiyim ama Yinede hiç bir şekle giremiyorum.. Uyku ve uyanılık arasındaki, Sarhoşluk halindeyim Ne uykumdan anlıyorum, Ne de bilincim yerinde Hani derin bir nefes alırsın da O nefes doldurmaz ya göğsünü Hani hiç birşey avutmaz ya insanı Bir kâbus gibi içine çeker hâtıralar Kaybolursun o derin karanlıkta... Bir burukluğa veya kırılmışlığa, Esir edersin kendini Hani yalnızlığın depreşir, Ne yapacağını bilemezsin. Arıyacak ve ağlayacak hiç kimsen yoktur, Odan da yatağına çekilip, Kalırsın ya bir başına Gözün tavana ilişir, Boş boş bakarsın kör bir noktaya. İçin acır da, Dizlerini çekip kendine sarılırsın. Lütfen gideceksen, şimdi git Ben her zamanki gibi, kandırırım kendimi Sana itiraf edemediğim herşeyi Yalanlar ile süsler, kendime söylerim Olmadı derim, zaten olmayacaktı felan Uğramam bir süre buralara, Geceleri evden çıkar, ellerim ceplerimde Sokaklar da teselli ederim kendimi, Sokaklar, kaldırım taşları, anlar beni Sırdaş olurlar belki bana. Gideceksen şimdi git, Alışırım demiyorum ama, Alışmış gibi yaparım en azından Kimseye belli etmem sızlayan yanlarımı, Zaten kimse de analamaz beni Belki odalarımın duvarları anlar Olsun, onlarda konuşamaz zaten. Annem arada bir ara şefkat eder Komuşlarım çaya çağırırı belki Belki eskisi gibi, Dostlarımda arada bir arar beni Çay, sigara, kitaplar ve şiirler ile Tüketirim geriye benim için Ne bıraktıysan Gideceksen şimdi git, Ama kalacaksan.. İşkence etme artık bana.. |