| keyboard_arrow_left | keyboard_arrow_left | 14. Bölüm | keyboard_arrow_right |
 @merveustundas
|
NE Mİ ÖĞRENDİM ?
Ben bu dünyanın ne kadar kirli olduğunu, Tüm bedenimle çamura battığım da öğrendim Bir sözün nasıl insan ruhunu paramparça ettiğini Bir bakışın içten olup olmadığını,yalan söyleyip söylemediğini Ben kadere inanırmıyım bilmem Hiç İnanmam da diyemem Başıma gelen şeyleri birinin kalem ile yazdığı kesin gibi sanki... Ben hikayemi yazana kırgınım aslında Ama insanlara kızgın Bu kadarı gadarlık, bu kadarı çok ağır Mutlu olmakta vardır hayatta Ama işte görünmez Çok karanlık Attılar kuytu bir yere Yazık oldu tabi ama bana sadece bana oldu yazık Dağ mı umursar beni taş mı belki de göz yaşı yada görünmez bir yazı Gönlüm yangın yeri, gönlüm ıslak gibi görüyorum ama merak ettiğim o içi değil o maskeleri Ben maske istemem, Kırdığım umutları sırtım da yük diye taşırım Savaşta gibiyim beni kimsenin görmediği çok kalabalık büyük bir savaşta Ben varım ama ben yokum Biraz üzüldüm kendime Yalnız mıydım ben tabi tabi öyleydim Konduramaz ya insan Kendime öfkeliydim Ben çözemedim hala bu şarkıları Acıyı hafifletir mi yoksa daha çok harlar mı Hem Şarkı dediğin sokaklarda söylenir Ben ilk şarkıyı bir ağaç altında bana taş atan çocuktan dinlemiştim Hiç unutmadım Unutmakta istemedim en güzel anımdı benim İlk şarkımı duymak Hala çınlar kulağım da Her ağaç altında o şarkıyı duyarım ben Mırıldanmam, söylemek içimden gelmez Ama çok duyarım onu her ağaç altında Vallahi billahi olmaz derdim benden Olmaz derdim içimden Kimseye demezdim, demedim Ama benden olmaz derdim Kimse duymadı Sanki duyurmak istemiştim Sonra istemedim Ben yanlızca Allah'a baktım Sadece baktım Çünkü ben dua bilmem bilsem de söylemem Dedim ya Ben yalnızca Allah'a baktım Şiir ; Merve Üstündaş |
 |
