| keyboard_arrow_left | 1. Bölüm | keyboard_arrow_right |
 @opheliaarga
|
-1-
Gezgin eşitliğin kanatları, Güneşin kızıl saçlarıyla saydamlaşıyor. Kristal kürenin saflığı, Gerçeğin uçuşuna hazırlanıyor. Göksel kubbenin pamukları arasından, Çıplak bir kılıç kadar keskin, Göçmen balıkçı astronotun sesi duyuluyor. Kadim okyanus konuşuyor tedirgin, "Varlığın estetik kaygıdan bezgin ." Buzul hisli kırık bardaktan güç alan Rüzgara karşı yaşamın devinimi Rutubetli zaman kokusuyla uyanıyor Paslı ruhu varsayımsal özgürlüğün özlemiyle Çırpmayı deniyor bir kez daha kanatlarını. Söylüyor yine o şarkıyı. Tutsak olmak için doğmadım ben Yanmış bir kütükten farksız hayallerim Gök siyah olsa da Ben yine dans ederim. -2- Sevgi nasıl da rahat ve tehlikeliydi Bir nevi zihinsel bulmaca benzetmesi Suskunluk varlığı buradayım dediğinde Maddi evren çöküşe geçti Zaman ise tam şimdi der belki Düzenin öngörülemeyen nedenleri Tam orta yerinde kalakalmış öylece Garip bir kir Soluk soluğa bir rüzgarın İzole edilmiş aceleci nefesi gibi Çıkmaz temasından uzak Teninde bir nefes Senden çalınmış bir ses Yabancı umutsuzluğun sevgisiyle Dolambaçlı bir fısıltı benzeri Hapsoldun duyguların görünmezliğinde Görünmezliğin şevkiyle Rotan evren Uzay tozlu özgün bir tını zihninde Ve senden oluşmuş bir bütün ikiliği Bütünün içinde delilik ateşi Tutkun cebinde Birde coşkulu anarşi Kanayan elinde ise bilindik özgürlük yazgısıyla Söven bir yaftalı beni. |
 |
