Çok korkmuştum. Korkudan titriyor, vücuduma hâkim olamıyordum.

Sonra evin içinden bir erkek çocuğu hocaya doğru yaklaştı. 6-7 yaşlarında bir çocuk, Türkçe anlıyor, ama konuşamıyordu.

Hoca çocuğu görünce çok sevindi, gözlerinin içi gülüyordu. Hoş geldin Ali dedi.

Sapsarı saçları ve maviden griye doğru çalan gözleri vardı. Üzerine, ayaklarına kadar uzayan, beyaz bir gömlek giymişti.

Çocuğa baktıkça bakasım geldi, o kadar güzeldi ki anlatamam. Teyzemde, Maşallah diyerek çocuğu uzaktan seviyordu.

Hoca, teyzeme; Sizde bu şekil şeyler gördünüz mü, eğer gördüyseniz size de musallat olmuşlardır dedi.

Teyzem, hayır görmedim dedi. Sonra hocam siz gidebilirsiniz isterseniz, madem musallat olmamışlar, burada durursanız size de kin besleyip musallat olabilirler dedi.

Teyzem gitmek istemedi, ama ben gitmesini istedim. Sonra, Allah yardımcın olsun oğlum, dualarım seninle deyip yanımızdan ayrıldı.

Teyzem gittikten sonra bahçede oturup, havanın kararmasını bekledik. Gerekli ritüeli hava karardıktan sonra yapacaktık.

Hoca, açmışın diye sordu, aslında karnım acıkmıştı. Ama utanıyordum, yine de utana sıkıla açım dedim. Âlide yanımdaydı, o yanımdayken huzur doluyordum anlamsızca.

Havada yavaştan kararıyordu. Hoca yemeği getirdi, ben yemeğe başlarken akşam ezanı okunmaya başladı.

Hoca namaz için kalkıp gitti, çocuk yanımda kaldı. Güzel bir şekilde beni izliyordu. Onun, beni izlemesi bana, hem huzur veriyor, hem de tedirgin ediyordu.

Ezanın bitmesiyle çocuk bir anda kayboldu, gözümün önündeki çocuk yarım saniyede kaybolmuştu.

Hoca çocuğun bir anda kaybolduğunu fark edip koşarak yanıma geldi, Ali nerede diye sordu. Bende, bir anda gözden kaybolduğunu söyledim.

Ali diye bağırdı koşarak dışarı, sokağa çıktık. Aramaya başladık, iyice karanlık çökmüştü.

Hoca, Aliyi daha bebekken bir köyde bulduğunu söylüyordu. Babası ve annesi Müslüman cinlerdenmiş. Annesi doğumundan kısa bir süre sonra ölü bulunmuş. Babasının kabilesine düşman bir kabile, annesini öldürmüştü.

Sonra babasını da diğer kâfir cinler öldürmüştü. Ali, Nusaybin cin kabilesine mensup Müslüman bir cindi.

Hocada onu evlatlık almıştı, bazen böyle kayboluyormuş, sonra sabaha karşı geliyormuş, ama yine de tedirgindi. Babasına düşman olan cin kabilesinin Aliye bir şey yapmasından korkuyordu.

İnşallah Aliyi, harami cin kabilesi kaçırmamıştır deyip hüzünlenmeye başladı.

Alinin bir anda kaybolması, anormal bir şeyin var olduğunu gösteriyordu ve çok korkutuyordu beni.

Hava iyice kararmıştı, artık rituele başlayacaktık.

Gerekli malzemeleri ayarlamaya başladık.

Dışarıdan, bahçenin dışından sesler geliyordu. Dışarı baktığımızda siyah bir kedi beyaz bir serçeyi parçalayıp yiyordu.

Çok ürkütücü ses çıkıyordu kedi, korkmaya başladım. Hoca elini omzuma koyup, seni korkutmak için yapıyorlar, sen korkma evlat. Hadi biz ritüele başlayalım.

Bu iş bu gece çözülecek, kurtaracağım seni oğlum dedi. Malzeme alacağını söyleyerek yanımdan ayrıldı.

Sonra telefonum çalmaya başladı, arayan babamdı...

Babam: Hemen o adamın yanından ayrıl rezil herif...

Ben: Ne adamı ne diyorsun baba sen.

Babam: Kimin yanında olduğunu biliyorum bana söylediler dedi. (Teyzem söylemiş midir diye düşündüm, hayır o söylemezdi.)

Ben: Neler oluyor baba, kim söyledi, ne söyledi dedim ve ağlamaya başladım.

Babam: Eğer oradan ayrılmazsan, bir daha eve gelme.

Ben: Ne diyorsun baba sen hoca bana yardım ediyor.

Sonra Babam hakaret ve küfürler ederek telefonu yüzüme kapattı.

Hayretler içindeydim, içim daralıyordu. Havada ki kasvette daha da daraltıyordu beni, belliydi burada bu gece bir şeyler olacaktı.

Hoca ellerindeki malzeme ile yanıma yanaştı. Hemen yardım ettim. Malzemeleri eve götürelim dedi.

Evine girdik, evi temizdi, insana huzur veriyordu. Ruhumdaki sıkıntılarım azalır gibi oldu.

Hoca, her türlü cinniye karşı evin koruduğunu, ama bu kabile Yahudi ve hayvanlarla irtibatlı bir cin kabilesi olduğu için, koruma fayda etmediğini, bütün kabinenin evin içine girebileceğini söyledi.

Keşke Ali burada olsaydı, onun sayesinde Nusaybin cin kabilesinden yardım alırdık diyerek içini çekti.

O yüzden çok dikkat etmeliydik. Yapacağımız iş hiç kolay değildi.