Aylarda temmuzda, güneşin yakıcı ve bunaltan ışıkları, elmasın kar gibi vucudunu ayan beyan etrafa saçıyordu.

Bunu fırsat bile Elmas, biraz daha açılmış, sıcaktan dolayı açılmak zorunda kaldım bahanesiyle babaannesinin kızmayacağını sanmıştı. Evet öylede oldu.

Eteğini yukarıdan biraz katlayan kız, bacaklarını bir kaç santim görünmesini istemişti. Kilot giymek istemiyor, hatta bazende giymeden geziyordu. Kar gibi bacakları ve küçük ayaklarıyla yürürken, bütün köylünün gözleri, Elmasın özel yerlerinde oluyordu.

Yine böyle gezerken, köyün içine yabancı plakalı bir araç yaklaştı ve bir evin dibinde durdu.

Arabandan önce bir kadın ve kız indi. Kız Elmasla yaşıttı. Hatta onun çoçukluk arkadaşı Zümrüttü. İkisi de aynı hafta aralıklarla doğduğu için böyle isimler takılmıştı.

Zümrüt Almayada gurbetçiydi. Yılarca Elmasla görüşememişti. Araçtan inince hemen Elması gördü ve sarıldılar.

Arabadan en son babası indi Zümrüdün.

Gözlerini Elmasdan alamıyordu.

Elmasda ondan...