Harmancık köyü daha önce adını duyduğum bir köydü. Manzarası, havası falan baya meşhurdu. Yazın bütün Bursa sıcaktan yanarken, orada millet montlarla oturuyordu.

Neyse, dağın tepesindeki köye varmıştık. Okanların evde çok insan olduğu için köyün meydanında bir süre bekledik. Köylü baştan aşağı beni süzüyordu anlamadığım bir şekilde...

Daha sonra Okan'a evden telefon geldi, ''hadi eve gidiyoruz'' dedi ve eve doğru yürümeye başladık.

"Güzel köymüş burası Okan" dedim.

"Evet öyledir, geceleri daha güzeldir. Göreceksin zaten bugün" dedi. ''Görelim bakalım'' dedim ve Okanların eve varmıştık.

Evde sadece Okan'ın annesi, babası, abisi, kardeşi ve abisinin nişanlısı vardı. O kalabalıktan eser kalmamıştı adeta...

Babası odanın içinde Kur'an olduğunu sandığım bir kitabı okuyordu. Ailenin diğer fertleri girişteki minderlere oturmuş, karınlarını doyuruyorlardı.

Hava kararmıştı. Okan'ın annesi karnımızın aç olup olmadığını sordu. Ben aslında çok aç değildim, zaten dışarıda yemek yemeyi de oldum olası sevmezdim.

Okan, ''açız anne yemek getirin'' dedi. Servisi Okan'ın abisinin nişanlısı yapıyordu. Adı Defne...

Kumral lüle saçları, bembeyaz teni vardı. Okan'ın kız kardeşine aşırı derecede benziyorlardı. Kardeş olmayı bırakın, ikiz olsalar anca bu kadar olurdu.

Akşam yemekleri yendi, hep birlikte kayalara çıktık. Ben kalabalık olmayı bekliyordum, ama çok fazla insan yoktu. Aşağı yukarı 10-15 kişi vardı. Rakı sofrası kurmuştuk dere kenarında.

Ancak Okan'ın bana ters ters baktığını gördüm. Çapraz uca oturmuş, bütün gece sinirli sinirli bana bakıyordu. Bakışlarından korkmuştum.

Daha sonra tuvaletim geldiği için bir kaya dibine gittim. O sırada Okan'ında kalktığını gördüm.

Kayalığa doğru giderken Okan yanıma geldi.

Hayırdır kardeşim dedim. Cevap vermiyordu.

Okan. İyi misin sen? dedim. Yine ses vermiyordu.

Bana kurulduğu belliydi, bir şey yapacağını anlamıştım. Herkesin duyacağı kadar yüksek bir sesle "Sen nasıl bir orospu evladısın" diye bağırdı.

Masadaki insanlar ayaklanmıştı.

"Okan. Ne diyorsun lan sen? Rakıyı mı fazla kaçırdın oğlum, ne oldu sana" dedim.

"Yengemin orasına burasına bakmadın mı ulan orospu çocuğu? Bütün gün aklında değil miydi ulan it?" deyip gırtlağıma doğru sarıldı.

Diğer köylüler hiç bir şey yapmayıp, Okan'ın beni boğmasını izliyordu.

Okan'ı üstümden atıp "Ne diyorsun lan sen? Hasta" diye bağırdım.

Okan olduğu yerde gülüp "onlar yalan söylemez, onlar ne görüyorsa onu söylerler..." dedi.

"Ne diyorsun lan sen? Onlar kim?" diye sordum.

O sırada Okan'ın abisi yanıma gelip "Sen eve git kardeşim, Okan'ın sinirleri bozuldu. Bak ben yarın asker oluyorum. Beni kırma evde bizi bekle" diye beni yatıştırdı.

Bir şey demeden Okanların evinin yolunu tuttum.

Bir yandan küfür ediyorum, bir yandan evlerine yürüyordum. O sinirle Okan'ı oracıkta öldürebilirdim.

Kapıyı çaldım, evin lambası yanıyordu, ama kimse kapıyı açmamıştı. Tekrar tekrar çaldım zili, fakat ses seda yoktu.

Arkada bahçe vardı, belki bahçededirler diye dolandım ve gördüğüm şeyden sonra bayılmışım.

Bahçede Okan'ın daha 10 yaşındaki kız kardeşi bir makasla koyun kesiyor, yengesi ve annesi de o çiğ etleri benim bavulumun içine atıyordu.

Gördüğüm son şey buydu, uyandığımda Okan'ın abisi yanımdaydı. Bahçede gördüklerimin kabus olduğunu anlamıştım, çünkü çantam yanı başımdaydı.

Ama bir gece önce annemin gördüğü rüyayı canlı görmüştüm. Üstelik Okan'ın kayalık alanda yaptıkları da çabasıydı.

Abisine bana ne olduğunu sordum. Herhalde Okan ona saldırınca adrenalinden dolayı bayıldığımı söylemişti. Nişanlısının beni bulduğunu ve onu aradığını, hep birlikte beni odaya çıkardıklarını anlattı.

Aşağı indim. Evin erkekleri dışarı çıkmıştı. Bir tek Okan'ın annesi, kız kardeşi ve yengesi içerideydi.

Yengesi bembeyazdı, gözleri büyümüştü. Okan'ın kız kardeşi ve annesi ona bir şeyler yedirip içiriyorlardı.

Ürkmüştüm, bu evde garip bir şeyler vardı.

Tekrar üst kata odaya çıktım, bir oraya bir buraya yürüyordum. Dışarıda insanlar davul zurna ile oynuyordu, ama evin içinde bir farklılık vardı.

Defneye ne olmuştu. Sabah gördüğüm duru güzelliğe sahip kız, şimdi bambaşka bir haldeydi ve asla, ben bahçede gördüklerimin rüya olduğuna inanmıyordum.