Çınar Göksoy

Takımla birlikte antemandaydım yoğun geçen bir antreman olmuştu yorulmuştuk Okan'ın isyanları karşısında bitirmiştik zira yoğun geçen bir antreman sonrası Okan'ın o kadar kadar konuşmasını kimsenin başı kaldırmıyordu

Okan çocukluk arkadaşımdı aynı zamanda toprak abi'nin yeğeniydi bir bakıma kuzenim sayılırdı nerdeyse 11 yaşımdan beri tanıyordum onu şakacı neşeli biriydi aynı zamanda ciddi hallerinide bilirdim delikanlı biriydi

Birer futbolcuyduk Fenerbahçe U-19 takımında, Fenerbahçeliydim beni anlatan tanımlayan sevdiğim nadir şeylerden biri beni Fenerbahçeli yapan da toprak abi idi ona şu an yaşadığım her şeyi borçluydum beni o adamın elinden almıştı beni yaşatmıştı ben yaşıyordum ve bu Feride abla ve toprak abi sayesinde olmuştu

Sevdiğim şeyler diyordum değil mi? en başında gelir sevdiğim şeyler sevdiğim insanlar deyince 'o'

Tam duygularımı yitirdim dediğim anda tüm duygularımı harekete geçiren 'o' Yüzüne baktığımda bile tebessüm edebildiğim 'o'

Ecrin 

Geçen sene takımda sakatlık olduğunda bizimle ilgilenen fizyoterapist'imiz ile birlikte gelmişti

Fizyoterapist'imiz aynı zamanda takımda yakın olduğum Ege'nin babası Mithat abi'ydi ege ile ise dostluğum lise de başlamıştı lise de hoş şeyler yaşamadım hemde hiç Ege ile ise tam bu sırada tanıştım bana destek olan o olmuştu ama güvenmem epey zor olmuştu

Ecrin'i ilk o gün görmüştüm daha doğrusu herkes öyle sanıyordu. Ben Ecrin'i ilk Fenerbahçe tribününde görmüştüm Ecrin benim için tribün güzeliydi ve öyle de kalacaktı

O gün üzerinde 19 numaralı forması vardı tıpkı her maç olduğu gibi 19 numara giyerdi çünkü bir gün 07'sini bulup 1907 olarak tamamlanmak isterdi.

Bende umuyorum ki 07'si ben olabilirim onu o gün gördüğümde düşündüğüm formanın ne denli yakıştığı olmuştu fakat ben onun güzelliğine değil kimseyi incitmek istemeyen kalbine kendine özgü olan neşesine aşık olmuştum

Güzellik herkeste bulunabilirdi fakat Ecrin'in kalbi ve ruhu yalnız ona aitti kalbinin güzelliği yüzüne yansıyan insanlardan biriydi

Bazen aklıma düşünceler üşüşürdü ben onun yanına yakışabilir miyim? Onun neşesine benim hüznüm yakışır mı? Onun incinmemiş ruhuna benim hasarlı ruhum yakışır mı? Onun elleri benim ellerimi tutar mı?

Bunlar belkide cevabını asla almayacağım sorulardı ama bildiğim ve şüphe etmediğim tek şey Ecrin'e olan sevgim aşkım bana iyi geliyordu bunu her hücremde hissediyorum

Beni zihnimden düşüncelerimden uzaklaştıran yegâne şeydi düşünmek istemezdim çünkü düşünürsem hatırlardım hatırladıklarım ruhumda asla kapanmayan kesiklerden kan akmasını sağlardı

Sırf düşünmemek için saatlerce antreman yapmışlığım vardı öyle ki matematik çalışmışlığım bile vardı ama artık bunlara gerek yoktu çünkü Ecrin vardı haberi bile olmadan beni kurtarıyordu

Ve tam şu an buradaydı.

Yorumlarınızı bekliyorum ;)

Bu sadece başlangıç