BEREN

Bütün yaşadıklarım bir yana bu bambaşkaydı…

Oturuşumu fark ettim Berat’ın kucağında yan otuyordum. O ise elleriyle belimi sarmış adeta ehliyet kemeri görevini almış durumdaydı.

Utancımdan ellerime bakıyordum. Ama içimdeki merak hissi çıldırıyordu. Beratın dediği aklımdan çıkmıyordu bana konuşursam sonsuza dek böyle kalırız demişti . Nereye gideceğimizi sormak için,

içim içimi yiyiyordu . Bende sormaya karar verdim.

“Berat” dedim. Tırsarak ama yüzüne bakmayarak.

“Efendim” diye ekledi.

“Nereye gidiyoruz?” dedim, hâlâ yüzüne bakmayarak. Aklımdan inşallah yüzüme bak demez diyorumdum.

“Yüzüme bakarak sor” dedi. İşte istemediğim o cümle geldi ehü ..

“Vazgeçtim, sormam daha iyi” dedim.

“Yüzüme elinde sonunda bakıcaksın” dedi.

“Kesin aynen” dedim kısık bir sesle.

“Ne dedin sen?” Dedi. O an onun duyduğunu anladım ve içimden şimdi sıçtın Beren dedim.

“Bişeye demedim, sen yanlış anlamışsın” dedim toparlamaya çalışarak.

“Bana yalan söyleme, az önce dediğin şeyi tekrar de bakiyim” dedi.

“Dinleseydin” dedim yüzüne bakarak. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı neredeyse nefes alış verişini hissediyordum

Neredeyse nefes alıp verişini hissediyordum…

Kalbim çok hızlı atıyordu. Yanaklarıma sanki anlığı bocalamış gibi pespembe göründüğüne emindim

“Bakıyorumda birleri kızarmış” dedi.

Daha da yaklaştı ve aklıma arabada bir şoför olduğu gelmişti bir an bir gerilme hissiyle Berat’ı koltuğa geri ittim aklımdan şu cümle geçiyordu şoför konuştuğunuz her şeyi gördü ve duydu …

…YERİN DİBİNE GİRİDİM…

Berat hızla belimden çekti ve beni gövdesine yapıştırdı ve kulağıma “Beren bana bak, benim sinirlerimi bozmaya başladın sonu kötü olacak” dedi.