Yorgunum ziyadesiyle beklemekten,

Hadi çiçek olalım,

Üzülüyor insan,

Baharsız elleri özlemekten.

Sana da kırgınım,

Neden hiç bahsetmedin ki,

Karanfil kokulu ilmeklerden,

Kaldırımlarda aşınmazdı

Dağılıp duran sevinçlerim seni ezberlerken.

Bıkkınım sandalyenin ifadesiyle ezilmekten,

Bari yıldız olalım,

Küsüyor insan,

Tutmayan dilekleri kabullenirken.

Bana da dargınım,

Neden hiç alışmadım ki,

Sevişmek bahanesiydi

Dokunmadan da özleyebilirken...