17 Şubat 2024

Önceden çok düşünürdüm ben bu kitabı kime ithaf edeceğim diye. Derdim ki kuzen ilişkileri ön planda olduğu için kuzenlerime ithaf edeyim. Sonra ailem gelirdi aklıma, ilk kitabımı onlara ithaf etmeden mi geçeceğim diye. Kime ithaf etsem diğeri içimde kalıyordu kısaca. Ama artık bu kitabı kime ithaf edeceğimi çok iyi biliyorum.

 Dedem. 

Kendisini 8 Şubat'ta kaybettim. Aramızdan ayrılışı o kadar ani oldu ki. Güzel dedem grip bile değildi. Öğle vakti Kuranını okudu sonrasında da kalkıp koltuğa uzandı. Orada da kalbi durdu, melek gibi gitti dünyadan. Biz çok üzüldük ama her şey o kadar dedemin istediği gibiydi ki. Ne yataklara düşmüştü ne de bakıma muhtaç duruma. Kuranını okuyup abdestiyle, tam da hayalinde ki gibi imanıyla gitti dedem. Bu yüzden onun adına çok seviniyorum.

Şu geçen sürede evin halini Dedeme izletmeyi çok isterdim. Nasıl kahkaha atacağını hayal edebiliyorum. Eminim ki çok mutlu olurdu böyle güzel uğurlandığına. Eve gelen insanlar, yemekler, tatlılar, okunan kuranlar o kadar çoktu ki anlatamam sizlere. İnsanların haklarını helal ederken ki yeri göğü inletişi, dedem hakkındaki söylenen binlerce güzel şey, insanların dedemden bahsederken sulu gözlerinin parlaması aklımdan hiç çıkmayacak. Gurur duyuyorum onunla dedem olduğu için.

Sizlerin de dedemi tanımanızı çok isterdim...

Bir gün bölüm yazarken onun yanındaydım ve bana "O parmakların o kadar hızlı ne yazıyor?" demişti. Bende ona kitabımı göstermiştim. Mutlu olmuştu kitap yazmayı başarabildiğim için.

"Beni de anlattın mı?" demişti.
"Anlatırım dede" demiştim.

Artık anlatacağım Dedem.

"Kitap olunca bana getir bende bi bakayım, bi yorum edeyim daaaaa" demişti. O anki yüzü çok sevimliydi. Çok isterdim o günleri görmesini. Olmadı. Olmayacak.

Üniversite sınavına hazırlandığım için çok fazla gidemezdim yanına.Hafta da bir yada iki anca. Bana neden gelmediğimi sorardı. Bende sınavımdan dolayı olduğunu söylerdim. O da derdi ki ''İyi sen yeter ki kazanda gelme. Kazanınca gelirsin''

Bende ona söz vermiştim. Kazanınca sonucumu çıkartıp ona getireceğimi. O anı en ince ayrıntısına kadar hayal etmiştim. O da olmadı. Olmayacak.

Anneme de gitmediğim zamanlar hep beni sorarmış. ''Melikeyi de getir'' dermiş. Özür dilerim Dedem. Çok özür dilerim. Keşke gitmediğim vakitlerde hep seni düşündüğümü bilseydin. Sevgimi sana sürekli sarılarak, elini tutarak ifade ederdim ama keşke yüzüne karşıda söyleyebilseydim. Seni çok seviyorum.

Geldiğimi gördüğünde " Oo fadime geldin mi?" der ellerini uzatırdı. Tutardım ellerini. Yanına çekerdi beni. O anları düşününce ellerim üşüyor şimdi.

Elini öperdim, o da benimkini öperdi. Ama alnından hiç öpmemiştim mesela. Ölüsünü öptüm. Sen bilmeyeceksin ama ben hiç unutmayacağım Dede.

Güzel giyimi çok severdi dedem. Ve hep "Çok şıksınız hanımefendi" derdi. Ya da hoşuna giden bir şey yaptığımda
" Çok naziksiniz, çok kibarsınız hanımefendi" derdi. Artık bunları duymayacak olmak çok yakıyor yüreğimi.

Bir keresinde bir düğünde bana '' En fafatara( kelebek) sen olmuşsun'' demişti. Hayatımda aldığım en güzel iltifattı. Biricik dedem...

Mezuniyetime çok gelmek istemişti. Ve defalarca sormuştu'' Oldu mu? Ne zaman olacak?'' diye. Onu almadan gitmemden korkmuştu. O yaşlı haliyle de gelmişti mezuniyetime. Ve kendisi öyle çok ağır olmasa da Alzheimer hastasıydı.

Bana '' Öyle hastayım ama ben bunu unutmam haaa'' demişti. Canım dedem. İyi ki almışım seni yanıma. İyi ki gelmişsin.

Bayramlarda kapıda onca insan olurdu o ise gelip biz kız torunlarıyla kahve içer, gülüp eğlenirdi. Kız torunlarıyla olmaktan çok keyif alırdı. Bizde onunla olmaktan çok keyif alırdık. Önümüzdeki bayramlar nasıl geçecek bilmiyorum.

Ah Dedem! Canım, ezberim, naif düşüncelim, biriciğim, çokça sevdiğim seninle geçirdiğim her saniyeye şükürler olsun. Kalbimi seninle geçirdiğim bin bir anıyla doldurduğun için teşekkür ederim. Bende ki yerin hep başka olacak. Bir adım attığımda diğer adımımı senin için atacağım. Her bir başarımda ithaflarım arasında birinci sırada olacaksın. Dualarımdan, kalbimden, gözümün önünden hiç eksik olmayacaksın. Hatıralarına güldürmekten ağlamamıza izin vermeyen sen iyi ki vardın, iyi ki dedemsin. Seni daima seveceğim.

Gittiğin yerin senin kadar paha biçilmez olduğuna eminim. Nurlar içinde uyu 🤍🤍🤍