Onun gitmesini fırsat bile Işıl, ben hala arkasından bakarken “Aaaa artık kanatların var, kanatların var. Uçur beni sipaydi lütfen lütfen.” diye boynuma sarılıp zıplıyordu. Feris onun bu hareketine onaylamaz bir şekilde baktı.

Gözleri bana çevrilince mahcup bakışlarını görmüştüm. “Bana bak cüce. Bana böyle bakma. O an sana bir şey oldu ve ruhun orada değil gibiydi. Yapılması gereken ne varsa yaptım. Ama yapamayabilirdim de orada kalıp felaketin olabilirdim anladın mı? Ya uçmaya başlamasaydım? Suyun içine düşüp boğulacaktık! Ayrıca bunca zaman bana yardımcı olup da olamadığın ilk an bu hale gelmemelisin.”

“Aptal. Ben su perisiyim. Suyun içine girsem zaten canlanırdım. Sadece neden böyle olduğunu anlamadım. Neyse ki beni kelepçeleyerek altını çiziyorum hem de kemerle oradan çıkardın. Bir abla olarak bunu kendime yakıştıramasam da oldu artık. Hepiniz bunu unutup yolunuza öyle devam ediyorsunuz sizi nemrut suratlar.” deyip huysuzluğunu konuşturdu. Giderken bana göz kırpmayı da ihmal etmemişti. Ben de onun bu haline gülümsedim.

“Ee sizin de kanatlarınız var mı? Artık kanatlı kızlar ekibi miyiz?” diye sordum neşeli bir şekilde sanki bunları hiç yaşamamışız gibi.

Pırıl “Yok ben kuş değil akrebim. Zehrim var. Dikkat et geceleri gelip tadına bakmayım.” dediğinde dalga geçtiğini ummuştum. “Ah sen ona aldırma, mühürlü olduğun için sana etki etmez.” diyen Işıl’la gerçek olduğunu kavradım.

“Ne kadar rahatladım bilemezsin.”

“Herkes kuş olamaz. Hele seninki gibi devasa kanatlı bir kuş asla.”

“Nasıl yani?”

“Yani bazı hayvanların özellikleri daha ön plandadır. Uçmak gibi. Bir de hayvanların karakterle uyuştuğunu söylüyor Profesörler. Bir sürü kuş türü var ve sen bunların birçoğunun özelliğini taşıyor olmalısın ki kanatların bu kadar heybetli. Mesela yuva kurmaları başlı başına bilindik bir özellikleri. Kartalın keskin gözleri, bazı kuşların sadakati, bazı kuşların hafızası gibi milyon tane özellikleri var.” dediğinde başımı sallayarak onayladım. Daha fazla soru sormadım, aklım yeterince allak bullak olmuştu zaten.

Üçüzlerle birlikte yatakhaneye girmek üzereyken Owen karşıma geçip yolumu kesmeseydi devam edecektik.

Boyu benden uzun olduğu için başımı kaldırıp bakıyordum. Gözlerimin içine bakarak gülümsedi.

“Biraz konuşabilir miyiz Yargı?”

Ne konuşacaktı bilmiyordum ama burnuma hiç iyi kokular gelmiyordu...