Keyifli okumalar🌸

O az önce ne dedi? Sevdalıyız dedi,abisi vermek istemedi biz de kaçtık mı dedi? Ne saçmalıyordu bu adam?

"Kaçtık ne oğul? Töreyi bilmez misin? Kan dökülür."

Töre mi? Kan mı? Bu insanlar hep birlikte bana şaka falan mı yapıyordu?

"Almira buralı değil baw. Yoktur onlarda töre."

Ben konuşacaktım ama Zeynel beni durdurdu. Bana sormadan kendi kafasına göre ne anlatıyordu?

"Jade misafirimize oda hazırlayın."

"Oğul bize sormadan kendi kararlarını alır olmuşsun."

Hah haklısın amcacım konuş sen.

"Size sorsam izin vermezdiniz."

Yaşlı adam kafasını bir sağa bir sola çevirdi. İşe sinirlenmişti. Olaya karışan bu sefer bir kadın oldu.

"Tamam bey. Olan olmuş gelen kız geri gönderilmez. Bize de onlara düğün yapmak düşer."

Düğün mü? Ben zaten bir düğünden kaçıp buraya geldim şimdi başka düğün mü yapacaktım?

"Yengemin odası hazır abi."

Yenge de olmuştuk. Ne yengesi ya?

"Tamam al yengeni götür odasına dinlensin. Ben de birazdan gelirim."

Jade beni bir odaya götürdü. Güzel dekore edilmiş bir odaydı. Eşyalar sanki eski zamanları anımsatıyordu.

"Şimdi biraz dinlen. Daha sonra tanışmak için önümüzde çok zaman var."

Aradan çok zaman geçmeden Zeynel odaya girdi. Onu görünce hemen ayağa kalktım. Ne olup bittiğini anlatacaktı.

"Evet seni dinliyorum. Neydi o saçmalık?"

O ise gayet sakin bir şekilde yanımdan geçip koltuğa oturdu.

"Oturmak istemez misin?"

Ben de mecbur onun yanına oturdum. Derin bir iç çekti ve sanki fısıldar gibi konuştu.

"Oğuzhan kim?"

Oğuzhan'dan nasıl haberi olmuştu ki? Kimse bilmiyordu biri söylemiş olamazdı. Hızla ayağa kalktım.

"Sen nerden tanıyorsun onu?"

"Çiftlik evindeyken sürekli telefonun çaldı,mesaj geldi. Telefonunu sessize almak için elime alınca gördüm attığı mesajları."

"Telefonumu karıştırdın yani?"

"Hayır Almira gözüme çarptı. Neler yazmış sana öyle?"

Yerime tekrar oturdum. Onun sakinliğinin aksine ben çok stresliydim.

"Eski nişanlım. İsteyerek nişanlanmadım abim istedi ben istemedim."

"Anlamadım. Biraz daha detaylı anlatır mısın?"

Peki. Madem ki çok istiyor her şeyi anlatabilirdim. Derin bir iç çektim.

"Şirketimiz batmak üzereymiş. Babam hasta diye abim ikimize de söylememiş. Bir gün beni çağırdı yanına. Oğuzhan ile evleneceksin dedi. Ben tabi istemedim sonradan öğrendim Oğuzhan'dan para almış o da karşılığında beni istemiş."

Bu kadarı yeterliydi. Her şeyi bilmese de olurdu. Gerçi önemli bir kısmını anlatmıştım.

"Sevmeyi denedin mi?"

"Sayısız kadınla ilişkisi var. Öyle bir adam sevilir mi sence?"

İkimiz de başka bir şey konuşmadık. Bundan sonrasında ne olacaktı peki? Zeynel ile evlenmeyi kabul mu edecektim?

"Kabul ediyorum."

"Anlamadım?"

"Diyorum ki evlenmeyi kabul ediyorum."

Telefonumun arkasından kimliğimi çıkartıp ona uzattım.

"Nikah işlemlerini başlatırsın."

Önce şaşırsa da sonra elimdeki kimliği aldı. O da cüzdanından bir kart çıkartıp bana uzattı.

"Neye ihtiyacın varsa al. Jade ve Roza yengemle alışverişe çıkın. Sana yardım ederler."

Buna gerçekten ihtiyacım vardı. Kendi hesabımda ne kadar para varsa çekip kartı da imha etmiştim. Kredi kartım da zaten abimin adınaydı. Onu da kullanamazdım.

"Borç olarak alıyorum. Çalışmaya başladığım zaman geri ödeyeceğim."

Başka bir şey söylemeden odadan çıktı. O çıktıktan sonra Jade odaya elinde kıyafetle ile girdi.

"Belki duş almak istersin diye düşündüm. Sana temiz kıyafet ve havlu getirdim."

Teşekkür ederek elindekileri aldım. Haklıydı duş almaya ihtiyacım vardı.

❄️

"Ben yoruldum artık."

"Tamam Jade. Az kaldı bak bitiyor işimiz."

Saatlerdir alışveriş yapıyorduk. Zeynel'in dediği gibi neye ihtiyacım varsa almıştım.

"Şurda oturalım biraz. Ben de Keyan'ı arayayım gelip bizi alsın."

Roza'nın gösterdiği mekana geçip oturduk. Cidden çok yorulmuştuk.

"Kaç yaşındasın Almira?"

"23. Sen?"

"27"

Benden bayağı bir büyükmüş. Genç duruyordu ama. Ben konuşmadan o konuştu.

"Zeynel ile aranızdaki yaş farkı sorun olmadı mı? Ben mesela Keyan ile aynı yaştayım."

Zeynel kaç yaşındaydı ki? Sadece adını bildiğim bir adamla evlenecektim.

"Yok sorun olmadı bizim için. Hem ben takılmam öyle şeylere."

Cidden de öyleydi. Pek takılmazdım öyle şeylere. Hem en fazla kaç yaşında olabilirdi ki?

"Nasıl tanıştınız yenge anlatsana."

Ne anlatacaktım ki? Bir gece ansızın Mardin'e geldim. Arabanın önüne bayıldım falan mı deseydim?

"Şöyle tanı-"

"Ben ona arabayla çarpınca o da bana çarpıldı Jade."

Lafımı kesen Zeynel olmuştu. Böyle de söylenmez ama.

"Abim sana mı çarptı yenge?"

"Yok çarpmadı ben o an korkudan bayıldım. Gerisi ben de yok. Gözümü bir açtım başka bir yerdeyim. Bir de baktım abin odaya girdi."

"İşte o an bana aşık oldu."

Kısmen tanışmamız bu şekilde olmuştu. Zeynel tam zamanında gelip olaya el atmıştı.

❄️

Akşam yemeği için herkes masadaki yerini aldı. Celil Ağanın 'Afiyet olsun' demesiyle herkes yemeğine başladı.

"Almira kızım."

"Buyrun efendim."

"Annen,baban nerdedir?"

Yutkunmam zor oldu. Annemi Amerika'ya gittiğinden beri görmemiştim. Sadece görüntülü konuşuyorduk. Dile kolay tam 5 yıl olmuştu.

"Babam vefat etti. Annem ise Amerika'da."

"Başın sağ olsun kızım."

Teşekkür ettim. Başka da bir şey söylemedi. İkimiz de yemeğimize devam ettik.

Aklıma yine annem geldi. Babam ona hiç iyi davranmamıştı ama ne olursa olsun babamı da onu da çok seviyordum. Zaten görüşmenize izin vermeyen de babamdı.

Zeynel daldığımı fark etti. Elini elimin üstüne koydu. Önce eline sonra ona baktım.

"İyi misin?"

Başımı olumlu anlamda salladım. Elini çekti ve tabağına döndü.

"İyi akşamlar ve afiyet olsun canım ailem."

Herkes sesin geldiği tarafa döndü. Genç bir çocuk girmişti salona. Zişan hanım hemen fırladı yerinden çocuğun boynuna sarıldı.

"Hoşgelmişsin oğul."

Celil Ağa da yerinden kalkıp,kollarını iki yana açarak çocuğa yürüdü.

"Niye geleceğini haber etmedin oğul. Almaya gelirdik."

"Sürpriz yapmak istedim baw."

Sıkı sıkı sarılıp sırtını sıvazladı. Herkes o çocuğun etrafında toplanmıştı. Bana yakında duran Jade'ye yaklaştım.

"Kim bu? Abin mi?"

"Evet. Yurtdışında okuyordu. Okulu bitince geri dönmüş."

"Kaç kardeşsiniz?"

"Altı. Bir tane de ablam var. Zeynel abimden de büyük."

Maşallah. Ne kalabalık bir aile.

"Jade,abicim kim bu? Arkadaşın mı?"

Çocuk bana doğru yaklaştı. Kocaman gülümsemesiyle elini bana uzattı.

"Adar ben."

"Almira bende. Memun oldum."

"Yengen oluyor Adar bey."

Zeynel konuşunca Adar elimi bıraktı. Kafasını öne eğip elini saçlarının arasından geçirdi. Bana yaklaşıp fısıldar gibi konuştu.

"Ne buldun bu abimde?"

Öyle diyince güldüm o da benimle beraber güldü. Zeynel bize ters ters bakıyordu.

"Gönül işte."

"Haklısın yenge."

Sevmiştim ben bu çocuğu. Eğlenmesini bilen birine benziyordu.

Herkes odasına dağıldı. Ben de bana ait olan odaya gittim. Yarın gelinlik ve kına elbisesi almaya gidecektik. Anlaşmalı bir evlilik olacaktı ama yine de heyecanlıydı.

Kapı vuruldu. Gel dediğim zaman Zeynel içeriye girdi. Yanımdan geçip koltuğa oturdu.

"Naber?"

"İyi senden?"

"İyiyim. Yemekte bir an dalgın gördüm seni. Merak ettim."

"Annemden bahsedince biraz kötü oldum.6 yıldır görmüyorum."

Başını onaylar anlamda salladı. Ellerini dizine koyarak kalktı.

"Hadi uyu şimdi. Sana yarın sürprizim var."

Sürpriz mi? Ne sürpriz yapacaktı bana acaba? Odadan çıkınca ben de yatağıma geçtim.