MEHMET'TEN

Dedemin odasından elimdeki kartlarla çıktığım zaman aklımdaki tek düşünce bunu güzel gözlüye nasıl kabul ettireceğimdi. 2 haftada baya bir alışmış gibi görünüyordu ama bizim yalıda kural mı biter "off" diye diye odaya kadar geldim. Kartları uzattığımda tam da düşündüğüm gibi olmuştu Edanur kabul etmemişti. Üzerindeki otoriteyi kullanarak kartları eline tutuşturup arkama bile bakmadan odadan çıkmıştım. Belki bana kızmıştı ama başka çarem de yoktu.

...

İş yerine uğrayıp evrakları aldığım sırada Edanur her zaman ki gibi gün içinde yapacağını söyleyen mesaj atmıştı. Karımın bu huyu bana güven veriyordu içimdeki parça parça olmuş kayaları tekrar birleştirmeye başlamıştı. Tam arama tuşuna basmaya niyetlendiğim sırada kapı çaldı.

"Efendim hazırsanız Tarık ve Can bey sizi bekliyor."

Elimdeki telefonu cebime atıp bizimkilerin yanına geldim ve toplantı için güzel bir restorana geldik. Uzun bir toplantıdan sonra anlaşma koşulları konuşularak sözlü olarak el şıkıştıktan sonra işin resmi anlaşmasını yapmak için başka bir toplantı ayarlanmasına karar verildi bu sırada Can'ın dürtmesi ile gösterdiği yöne baktım. Şaşırmamam imkansızdı çünkü Edanur bana spor salonunda olduğunu bildiren mesaj atmıştı, şimdi ise burada tam karşımdaydı. Geçmişimden gelen güvensizlik ile kalbim çoktan sıkışmaya başlamıştı. Yine aynı şeyleri yaşamaktan korkuyordum.

Burada ne işi var diye düşünüyorken istemsizce ayaklanmıştım çünkü karım özel odaların olduğu tarafa yönelmişti. Onu takip ederken bir odaya girdiğini gördüğümde sinir tepeme çıkmıştı. Kendimi anlamlandırmayı bile düşünmeden bir hışımla kapıyı açtığımda karşımdaki 6 çift gözde bana dönmüş panikle bakıyorlardı. Sessizliği bozan işe eşim olmuştu. "Hayatım sakin geç kalmadın bende şimdi geldim ." gülümsemesi ve bana dik dik bakması ile kendime gelmiştim ama sanki üzerime beton atılmış gibi konuşamadım Edanur devam ederek "eşime bir şey vermem gerekli izninizle " beni kolumdan tutup sürüklediğinde ancak konuşabildim. Odadan çıkınca gözlerindeki siniri görmüştüm bu bizim ilk kavgamızdı.

Birbirimizi daha çok kırmaktan mı yoksa toplantısı olduğundan mı kavgayı kısa kesip içeriye girdi bilmiyorum ama yine de kızgınlığını belli eden bir şekilde odaya geri döndü.

...

Yaklaşık olarak yarım saattir restoran da toplantısını bitirmesini bekliyordum ki düşüncelere dalmıştım. Edanur neden bunu yapmıştı tam güven duvarlarımı yeniden inşa ederken nasıl yıkmıştı anlam veremiyordum. Geçmişte yaşadıklarımı tekrar yaşamamak için yapmamam gerekti, kesinlikle aşık olmamam gerekli çünkü bana aşk yasaktı. Eskiden yaptıklarımı yapamam gerekti aşık olmaktan korkuyordum çünkü tekrar aynı şeyleri yaşamak yada yaşatmak istemiyordum. 'Ama o yaptığın herşeyi hakketti. Seni en yakın arkadaşın ile boynuzladı unuttun sanırım' bunu söyleyen içimdeki bastırılış psikopat tarafımdı galiba.

....

Bunları düşünürken sesler ile irkildim. Karşımda duranlar bana endişeli bir şekilde bakıyorlardı.

"Sizin ne işiniz var burada ?"

"Tarık aradı haber verdi. İşeri olduğu için senin de sinirli olduğunu gördüğü için Volkan'ı aramış. Bizde telaşla çıktık."

"Herşey yolunda mı? Tolga ile gelene kadar kaç senaryo geçti aklımızdan bir bilsen off Mehmet off"

"İyiyim aslında, Edanur’ u bekliyorum tartıştık ve içeri toplantısını yapmaya girdi" sesim gayet normal çıktı. Arkadaşlarımın endişelerini çok iyi anlıyordum çünkü psikolojik sorunumu sadece buradaki 3 kişi biliyordu. Biz konuşmaya devam ederken Edanur görmemle bir hışım ile onlara doğru yöneldim çünkü bizden genç görünen birisi karımın omzuna elini atmıştı. Kolunu kendime doğru çekip "GİDİYORUZ" dedim ve Edanur'un konuşmasına fırsat vermeden sürükleyerek arabaya bindirdim.

MEHMET'İN PSİKOLOJİK SORUNU AİLEDEN GELEN AŞIRI TAKINTILI VE GÜVENSİZLİK PROBLEMİNDEN KAYNAKLI BİR PSİKOLİK HASTALIKTIR.

NOT: BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ EĞER YORUM VE OYLARINIZA KULLANIRSANIZ SEVİNİRİM.

İYİ OKUMALAR...