EDANUR 'DAN

Hayat boyu birilerini mutlu etmek için çabaladım. Bugün ise sadece kendim için birşeyler yapmak için arkadaşımla buluşmaya gidiyorum.

kimden: Ceyda

"DOSTUM NERDE KALIN BARA GELDİM BEN."

kime: Edanur

"GELMEK ÜZEREYİM"

Evet yanlış değildi ben yıllarca bara nedir bilmedim. Bugün ise kendimin tersine ilk kez bara gidecektim. Tam arabamdan indim bir anda ne yapıyorum dedim kendimce içimde çeliştim. Tam vazgeçecektim ki Ceyda" böyle yapacağını biliyordum. nereye acaba..." dedi kıs kıs gülerek."Hiçç hiiçç bir yere sadece araba burada iyi mi diye bakıyordum" diye yalan söyledim. "tabi tabi biliriz ben" diye yanıtladı. Sonrada kolumdan çekiştirerek içeriye sürükledi. Yanarlı dönerli ışıkların altından bol gürültülü bir alana giriş yaptık. Pistte oynayanlar bir taraftan birbiri ile sohbet eden masalar bir tarafta iken gözlerim koltuklu alanlardan birinde sabitlendi.

Bir anda ne oldu bilmiyorum gözlerim tek bir yerde kilitli kaldı etrafta olan herşey durdu sadece o gözler önümde belirdi. Kalbim atmayı bıraktı diye düşünürken. ""iyi ki geri dönmemişim """ diye iç geçirdim. "" Ceyda'nın dürtmesi ile kendime geldim "ne var" dedim "ne içeceksin garson bekliyor"" bende "soğuk koktely olsun" diye cevaplayıp gözlerim tekrar koltuklu alana döndü ama o çoktan gitmişti.

Saat 03:30 civarlarında biz bardan çıktık ama aklım hala o kahve gözlerde idi. Bu halde eve gidemeyeceğime göre Ceydalar da kalmaya karar verdim. Her ne kadar isyan etsem de aileme karşı onları üzecek hareketlerde bulunmak bana göre değildi.

MEHMET'DEN

Küçüklüğümden beri bana verilen görevler ve nitelikler dahilinde hayatımı sürdüm. Bugünde o günlerden biri Denizli'ye bir iş görüşmesi için gönderildim. Çünkü aile büyüklerine kendimi valiaht olduğumu kanıtlama gerekliymiş. Yemek iyi geçip işi bağladıktan sonra kafa dağıtmak için önüme gelen ilk bara girdim. Günün yorgunluğunu atabilmenin en güzel yolu sarhoş olmaktan geçiyordu.

Localardan birine geçip oturdum. Okul zamanlarımdaki arkadaşımı bekledim. Tuncer kapıya doğru dönüp beklerken iki bayan gözüme çarptı. Birisi buralara alışık gibiydi diğeri sanki ilk defa gelmiş gibi etrafı süzüyordu. Gözlerim iki bayana takılı kaldı daha gerçekçi olmak gerekirse kumrala takıldı. Her yeri süzmüş masum bir eda ile birden benim olduğum tarafa döndüğünde kalbim durdu sandım. Açık kahve gözlerinde boğuluyormuşum gibi hissettim. Her yer durmuş sadece o gözler ve kumral ten ile bakıştık. Tuncer’in geldiğini bile fark etmemiştim ki "hadi dostum gidelim burası bizi sarmaz " demesi ile kendimi dışarıda buldum. Kendime geldiğimde içeri girmek abest kaçar diye sürüklendiğim yere gittim ama aklım içerdeki kumral da kaldı.

NOT: BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ EĞER YORUM VE OYLARINIZA KULLANIRSANIZ SEVİNİRİM.

İYİ OKUMALAR....