🎀

Ay salak kafam gerçekten şu an kaçıldığımı yeni anlıyorum. Yüzümü yerden kaldırdım.

"Sen o telefondaki misin" diye sormamla bildiğiniz pic smile atmıştı, bu zaten direk evet demekti. Derim bir nefes aldım ve

"Sen beni bu lanet olası evden çıkarıyor musun yoksa ben kendim mi çıkayım" dedim adama bildiğiniz meydan okumuştum.

O ise kaşını yukarı kaldırıp bana meydan okumuştu. "Kaç bakalım"

Odanın lavabosu diye düşündüğüm yere girdim tam kapıyı kapatacakken bir el engel oldu.

Hay ben senin anani

Sakin ol az önce çocuğu süzen sendin

Ben süzmedim bir kere

Bu çocuk peynir mi Mira

Sus Şaziye SUS!

Gözlerimi devirip bay ukalaya döndüm ismi neydi ki Allahim bu çocuğun ismi Ahmet çıkarsa bayılırım ama Feriha gibi ha

Elimi kapıyı adeta esir tutmuş ukelanın elini çekmeye çalıştım ama nafile adam cekmiyo elini, sinirdi işte SİNİR

"Bana bak ukala o elini çek duş alacam" dediğim anda gülüş ve hazır cevap yedim.

"Sence duş alsan önce bornoz almazmıydın, ha ama benim olduğum odaya çıplak gelmen senin tercihin " diyip göz kırptı ardından kapıdan elini çekip kapıyı kapattı.

Adam mantıklı konuştu Mira dürüst ol

Sen karışmasan eksik kalırsın demi Şaziye

Evet

Allahım iç sesimden bile çekiyordum. Neyse ben kaçacaktım o yüzden eşya arıyordum.

Gözüme ilişen taş sabunluğu elime aldım ardından burda ne işi arayan diye sorguladığım küçük makası da elime aldım.

Makasın ucuna peçete sarıp pantolonumu biraz aşağı çektim.

Makası iç çamaşırımın lastik yerine sıkıştırdim, ama bilin bakalım neyi unuttum. O taştan sabunluğu nereme sıkıştırıcam Allah bilir.

Neyse onu sonra alırdım.

Kapıyı yavaşça açıp içerisini bir yokladım. Vallaha da kimse yoktu .

Yatağın yanındaki pencereden dışarı baktım. İleride orman vardı ve onun hemen iilerisinde de nehir gözüküyordu, camdan aşağı baktığımda hemen altımda korumalar vardı fakat diğer iki yanım boştu.

Planımı kurmuştum ve simdi sıra icraattaydı. Elime vazodaki taşlardan bir tane alıp uzağa fırlattım ve hemen yere çöktüm.

Bir kaç dakika sonra korumalar o yöne doğru gitmişti. Pencereyi nazik(!) bir dilde zor bela açmıştım.

Önümde duvar vardı ve duvar ile aramda ki uzaklik en fazla 20 cmdi.

Kendimi motive edip atladım evet ATLADIM.

Başarmanın sevinci kısa sürmüştü çünkü hızlı davranmam gerekiyordu.

Duvardan aşağı atlayıp ormana doğru koşmaya başladım. İnşallah işler planladığım gibi giderdi yoksa poku yerdik.

++++++++++++++

Koşmaya mecalim yokken silah sesleri duymuştum ve şu an tünediğim ağaca tırmanmıştım. Ağaçtan biraz aşağı baktığımda Ukalanın hemen altımda sinirli bir yüz ifadesi ile gördüm

URAZ'dan Devammmm;

Lanet olası kız kaçmayı başarmıştı ve korumalar tam 3.30 saattir kızı arıyordu. Onu ilk elime geçirdiğimde iyi bir azar yicekti.

Benim olan benden kaçamazdı

Kameralardan baktığımızda ormana girdigini görmüştük ve 1 saatir onu arıyordum bu koca ormanda.

Altında durdugum agactan saçıma damlalar düşmekteydi. Kafami yukari kaldırdığımda bunun ağlamaktan gözleri kızarmış olan bir Mira olduğunu gördüm.

Mira yüksekten korkuyordu ve salak gibi bu ağaca çıkmıştı, kızgın tavrımı bozmadım ve "Mira hadi in aşağıya" dedim .

Mira ise korkudan dili tutuşmuş bir şekilde silahima bakıyordu.

"Hadi güzelim in ordan" dedim bu sefer daha yatıştırıcı bir ses tonu ile. Ama yinede Mira dan tık yoktu .

Aklıma gelen fikir ile gülümsedim. "Mira hadi güzelim atla ordan kucağıma" dedim.

Miranın ağlayınca ne kadar masum ve çaresiz olduğunu biliyordum. Mira ilk önce biraz itiraz etsede sonunda kabul etmişti.

O benim kucağıma atladığında hiçbir şey hissetmemiştim çünkü bana göre hafifti. O uykuya dalınca ben de adamlar ile geldiğim yönü geri denmeye başladım

🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷🩷

Yazarınız dün gece hiç uyumadigi için şu an çökmek üzere kusura bakmayın.🎀

Güzel bir bölüm olmuştur umarım oy ve yorumu unutmayın öpüyorum hepinizi😽💋