İrislerim dolanıyor kapkaranlık gökyüzünde. Hafiften bir rüzgar geçiyor saçlarımdan nazikçe. Ne arayabileceğim ne dertleşeceğim biri var. Ne harika ama? Sandalyeden kalkıp içeri geçtim. Isınmış suyu kahvemin üstüne döküp karıştırdım. Bardağı alıp balkondaki yerime geri döndüm. Yaktığım sigarayı içmeye başladım. Park bu akşam kalabalık... Voleybol oynayanlar, salıncakta sallananlar, bankta oturanlar ve onları izleyen balkon güzeli. Yani ben.....

Telefonuma gelen bildirimle parktan ayırdım irislerimi. Üniversite grubundan bir bildirim... Mesajı okuyup grupları sessize aldım. Şuan onları çekemezdim. Soğumuş kahvemi tek nefeste içtim. Bardağı her zamanki yerine koyup kulaklığımın sesini fulledim. Bir yandan mırıldanıp, kafamı sallıyordum bir yandan göğü izliyordum. Kapkaranlık, yıldızsız, bulutsuz göğü...

Ne kadar zaman geçti, bilmiyorum. Sokaktan geçen arabalar azaldı. Parktakiler gitti. Sokak lambası ve ben kaldık oracıkta... Saatin geç olduğunu görünce telefonumu ve bardağımı alıp içeri geçtim. Bardağımı yıkadım. Son olarak alarmlarımı kontrol edip kendimi uykunun kollarına bıraktım...