Neden hayat dönüm noktası vardı

Herşey aynı kalsa olmaz mıydı?

Niye herkes biranda değişirdiki

İnsanların duyguları hisleri hiçmi önemli değildi

Kazanmak için bencil mi olmak gerekir

İnsan kendi çıkarı için sevdiği değer verdiği birini satabilir miydi ona ihanet edebilir miydi

Ama etmişti...

Benim babam bana ihanet etmişti...

Anahtarı çevirdim ve kapımı açmıştım

Yol boyu babamın bana ihanetini düşünmüştüm

Kimsenin bilmediği, kimsenin beni rahatsız edemiyeceği biyerdeydim.

Dağ evinde...

Burayı gerçekten çok seviyordum,kimsenin beni rahatsız edemiyeceği tek yerdi burası

Hemen dolabı açtım

Ama hiçbirşey yoktu

Dolaptaki herşey çürümüştü.

Hemen çürüyen şeyleri alıp çöpe attım ve arabanın anahtarını alıp evden çıktım.

~ 

Sonunda markete geldim

Hemen yapabilceğim yemek malzemeleri aklıma geldi ve alışveriş arabasına malzemeleri doldurmaya başladım

Sonuncu malzemeyide alıp arabaya attım marketin kapanma saatine geliyordu saat, kasanın yanına gelip aldıklarımı poşetlere doldurdum ve ödemeyi yapıp marketten çıktım.

Poşetleri yan koltuğa yerleştirip arabayı çalıştırdım

Kafamdaki soru soran ve neden herşeyin bu raddeye geldiğini sorgulayan sesleri susturmak için müzik açmaya karar vermiştim ancak yolun bitmek üzere olduğunu gördüm artık ne kadar hızlı sürdüysem arabayı.

Arabayı evin önüne parkettim ve hemen eve girip poşetleri tezgahın üzerine brakıp ilk önce üstüme rehet birşeyler giymek için odama girdim.

Dolaptan siyah pijama takımımı üzerime geçirdim

Odanın ışığını kapatıp mutafağa geçtim

Anlamıyordum ki neden insan kızını aniden ona sormadan evlendirmek isterki

Aramız kötü olsa anlarım benden kurtulmak için diye ama aramız gayet iyiydi

Aklım almıyordu

Telefonumun çalması ile kafamdaki bütün düşünceler dağılmıştı kafamdan

Telefonu elime alıp kimin aradığına baktım

Kahramanım❤️‍🩹

Meşkule atıp rahatsız etmeye aldım telefonumu

Masaya fırlatırcasına atmıştım

Yemeği yapmaya devam edicekken dışardan bir patırtı geldi

Mutfağın camına yaklaşıp perdeyi hafifçe araladım

Kimse yoktu

"Kafayı sıyırıyorum sanırım "

Tekrar aynı patırtı gelince hemen odama koşup yastığın altındaki silahı alıp emniyetini açtım ve iki elimle tutup kapıya doğru ilerledim hafifçe kapıyı araladım kendimi dışarı attım sesizce etrafa bakındım ama kimse yoktu

Bakışlarımı sol tarafa çevirmemle bir gölge görmem bir oldu

Sessizce adımlarımı o tarafa çevirdim

Son adımı attım ve tetiğe bastım

Adamın yüzüne baktım

Aras denilen şahsiyetti

Kolundan vurmuştum

"Ne arıyosun lan sen burda!" Dedim öfkeyle

Kolunu tutarak öfkeyle bana baktı

"Sen her vurduğun kişiye ne arıyosun burda mı diyosun "

"Yok sadece evimin bahçesine kadar bir hırsız gibi gelen kişilere özel canım " dedim gıcık gülümsemimi göstererek

"Te Allah'ım çattık ya"

Elimdeki silahı kafasına çevirip " tekrar soruyorum ne arıyosun burda " dedim öfke dolu ve sert bir sesle

"Herkez seni arıyo banada buraya bakmam söylendi el mahkum geldim meraklı değilim sana yani merak etme"

"Bu evin etrafında hırsız yada bir katil olarak dolaşmana sebep değil " en ters bakışlarımı gönderdim ve söylediği şeyle biraz acımış olabilirim ona

"Hem vuruyorsun hemde sorguya mı çekiyosun kan kaybediyorum farkındaysan "

Silahı indirdim ve "Düş önüme " deyip önden ilermesini bekledim. O önden giderken bende hemen arkasından ikerleyip evin kapısını kapattım

"Geç koltuğa ve bekle "

İlk yardım setini alıp yanına ilerledim dediğimi yapmış koltukta beni bekliyodu

Yanına oturdum ve kolundaki yarayı ilk önce temizleyip sonra pansuman yapmıştım

Bakışlarını sürekli üzerimde hissetiğim için kafamı yaradan kaldırıp ona bakcaktımki bu kadar yakın olmayı beklemiyodum

Nefesi yüzüme çarpıyodu

İşimi hemen bitirip ilk yardım çantasını alıp masaya koydum ve karşısındaki tekli koltuğa geçtim

Telefonumu masadan aldım ve tekrar ekranda arama çaldı kim olduğuna bakmadan meşgule attım ve kilit ekranında 53 cevapsız arama vardı toplam sanırım Aras doğru söylüyordu

Aklıma gelen az önceki onu vurma sebebim ile hemen silahı elime alı kafasına doğrulttum

"Evet şimdi söyle bakalım neden burdasın ve burayı kimse bilmiyo yani beni takip etmeden bulamazssın"Dedim ve cecabı bekledim

"Emin misin?"

"Evet" dedim hiç düsünmeden

"Esila diye biri söyledi arkadaşınmış sanırım"

Esila...

Esilaya söylemekle hata yapmıştım

Esila bizim karşı komşumuzdu aslında aramız çok iyiydi küçüklüğümden beri arkadasımdı 16 yaşıma kadar tabii...

"Peki geldin iyi olduğumu gördün ve şimdi gidiyosun canım hayde" dedim çünkü burdan gitmesi gerkiyodu

Burda olmaması gerekiyordu

Neden bilmiyorum ama çok tuhaf tarif edilemez hissediyordum

"Olmaz eğer seninle beraber gitmezsem bana inanmaz ve onları geçistirdiğimi düşünürler "

"Gelmek istemiyomuş de kafasını dinlicekmiş de bir şey de işte ya"

"Bana inanmazlar diyorum "

"Tamam annemleri arar senin geldiğini ve seni geri gönderdiğini söylerim oldu mu"

"Öf iyi be arasın beni de uğraştırmazssın"

Diyerek gitti

Kapı sesinden sonra bir el ateş sesi gelmişti...

AND THE END...

~