Annem ve babam yanyanaydı burda sağımda annem solumda babam vardı. Gözümden ilk defa onların yanına geldiğimde yaşlar akıverdi. Tutamamıştı kendimi, yapamamıştım bu sefer. "Anne, annem, ben çok özledim seni, sizi. Baba, babacığım, senide çok özledim. Güçlü kızınızın intikamınızı alıyor anne, baba." Annemin mezarının üstüne koydum avuçlarımı. "Anneciğim geçenlerde bir iti daha yok ettim. Sizin gibi olmamada yapıyorum annem, yapmaya çalışıyorum. Anne, baba sizden bana kalan sadece 2,3 tane fotoğraf sizi ordan tanıyorum, ama her gelişimde dediğim gibi çok yakışıyorsunuz. Baba annemi hiç üzmemişsin sanırım. Hiç yaşlanmamış 16 yaşındaki kızlar gibi. Anne sende babamı 18 ilk genç erkekler gibi." Konuşmaya dermanım kalmamıştı. Bir elimi anneme bir elimi babama attım. Böyle yapınca sanki el eleymişiz gibi hissediyordum. Küçükken hep çok özenirdim çocukların anne ve babalarının elini tutup gezmelerine. Çok hoş gelirdi, aslında şimdide geliyorduda, neyse. Küçüklüğümden beri annem ve babamı görmeye geldiğimde hiç ağlamazdım. Bu sefer ağlamıştım ama tutamamıştım kendimi. Belkide çok kırıldığımdandı. Annemin eli lezzetli miydi acaba. Neslihan hanımın yemekleri çok güzeldi. Acaba benim annem yapsa o kadar güzel olur muydu? Olurdu tabi Umay olmaz mıydı? Göz yaşlarım gittikçe arttı. Hıçkırıklara dönüştü ağlamam. Annemi özlüyordum babamı özlüyordum. Ben bir yuvam olsun istiyordum. Annem bana ilgi şefkat göstersin, babam bana şefkat göstersinki ben başkasında aramayayım istiyordum. Bu sözler belkide benden değil Alp Komutanın kırdığı kalbimden çıkıyordu.

Karanlık olmuştu ama ben henüz, geri dönmemiştim annem ve babamla konuşuyordum. Ben diriysen ölüydüm. Onlarsa şehit gibi yaşıyordular ama susuyordular. Saate baktım uçağa yetişmem için annem ve babamla vedalaşmam lazımdı. "Anne baba ben gidiyorum, ama söz veriyorum şehit olmazsam tekrar geleceğim buraya. Şehit olursam zaten yanınızda olacağım. Sizi çok seviyorum. Herşeyden herkesten çok. Önce vatanım sonra siz varsınız benim için. Görüşmek üzere." Dedim ve ayrıldım yanlarından.
Uçağa yetişmiştim, şuan havadaydık. Telefonumu uçak moduna alırken fark etmiştim tam 78 arama geldiğini. Timdeki herkes 5 er defa aramıştı. Alp Timur komutan hariç o daha fazla aramıştı. Ama zaten uçağa bineceğim için geri dönüş yapmamıştım. Uçağın arka tarafında bir hareketlilik oluştu. Hostesler o tarafa gidip duruyordu. Yanımdan geçen bir hostese yöneldim. "Noluyor orda?" Dedim "Bir adam bıçakla-"

"Anladım. Dediklerini yaparsan sana yardım edebilirim."

"T-Tamam."

"Elinde rehine var mı?"

"Evet hostes arkadaşlarımızdan biri." Düşün düşün düşün! Buldum

"Adamı sırtının bu tarafa dönük olacağı şekilde oyalamalarını söyle. Hemen!"

"T-tamam." Dediklerimi kulaklıktan arkadaşlarına iletmişti.
"Dediğinizi yapıyorlar."

"Tamam kesici ve benzeri bişey var mı?"

Cebinden çıkarttığı şırıngayı bana uzattı.

"Sadece bu var." Bu benim işime yaramazdı her ihtimale karşı daha keskin bişey olmalıydı.

Lavaboya gidip üzerimden çıkarttığım hırka ile aynayı kırdım. Ve içinden bir parça aldım. O tarafa doğru gitmeye başladım. Herkese sakin olmasını söyleyip duruyordum. Adam tam arkası bana dönükken saldırıp eline ufak bir kesik atacaktım. Bu hamleyi bıçağı tuttuğu elind yapmaya dikkat edecektim çünkü bu bıçağın elinden düşmesini sağlayıp elindeki rehineyi kurtarmama sebep olacaktı. Bekledim, bekledim, ve bekledim sonunda o an geldiğinde adamın bıçağı tuttuğu eline bir hamle yaptım. Adam ağzından çıkan iniltiyle beraber bıçağı yere düşürdü ve rehine kadın tam o sırada adamdan uzaklaştı. Adamın ensesine iki tane fazlasıyla sert hamle yapıp bayılmasını sağladım. Ve onu etkisiz hale getirdim. Bu fazlasıyla kolay olmuştu. Uçaktaki insanlar alkışlayıp hayranlıkla bana bakarken onlara tebessüm edip adamı kucağıma aldım. "Bana iki tane sağlam ip getirin." Getirdikleri iplerle ellerini ve ayaklarını bağlayacaktım. Adamı depo tarzı bir yere getirdiğimde arkamdan uzatılan iki elime alıp adamı bağladım. "Tamam gerisi polisimizdedir." Dedim ve ellerimi sırtıma yerleştirdim. Bana ipi uzatan hostes kız bir soru yöneltti bana. "Kimsiniz siz, çık merak ettim? Çok iyiydiniz." Yüzüme bir tebessüm yerleştirdim. "Yüzbaşı Umay. Bu olayı dışarı taşımayın alayınızı yakarım." Haberlere konu olmak istemezdim.

Sonunda uçak maceramda sona ermişti. Uçaktan inerken herkes bana teşekkürlerini sunmuş, ve tebrik etmişti. Bende bunların eşliğinde uçaktan inmiştim. Bir taksiye binip evime gitmek istiyordum. Hava tam anlamıyla kararmıştı, saat 00:48'di. Telefonumu açtım gelen aramalar sadece Alp komutana ve Zeliha'ya aitti. İkisiyle uğraşamazdım eve gittim duşumu aldım, hemen sonrasındaysa kendimi uykunun sesiz kara ve huzurlu kollarına bırakmıştım...

Tiktok: @dlbaivan Bookgirl📚

Hem burdan hemde tiktoktan takip ederseniz sevinirim. Okuduğunuz için teşekkürler. Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Yorumlarınızı cevaplamaya bayılıyorum, sizi çok seviyBAY BAYY💄💋