Karşımda duran Zülfikar'ın yardım çığlığı taşıyan gözlerine baktım ve "Sen kaşınmışsın ben napayım yani?" Dedim bende onun gibi bakarak. "Ne bilişim komutanım ben ama kızların yüzüne bile bakmadım ki ben Hakan Recep birde Kerem gittik azıcık içip Alp Timur komutanımın emriyle geri geldik. Alp Timur komutanım sıçtı zaten ağzımıza." dedi. "Ben sana nasıl yardım edeceğim?" Dedim bıkkın bir şekilde."Siz konuşun yumuşatın onu yeter. Bir daha yaparsam beni dövebilirsiniz." "İyi peki, konuşurum." Dedim

"Tamam mı Zelihacığım?" Dedim bıkkın bitik yorgun bir şekilde. Karargaytakı üstlerimin yanlarına gidip hepsine selam verdikten sonra Zeliha'nın yanına gelmiştim. Ve tam 1 saat 4 dakika 51 saniyedir affetmesi için yalvarıyordum resmen. "İyi peki komutanım, affediyorum." zahmet oldu zahmet. Arkadan duyulan Alp komutanın sesiyle ikimizde kalkıp kapalı alan selamı verdik. "Eğitim alanına!" Dedi ve önden o arkadan biz eğitim alanına doğru ilerledik. Hakan Recep Kerem ve Zülfikar şınav çekmeye başlamışlardı. Heppimiz sustuk ve Alp komutanımızı dinledik. "Sırayla heppinizi deneyeceğim, heppiniz tek tek marifetlerinizi sergileyeceksiniz!" Heppimiz tekbir ağızdan "Emredersiniz komutanım!" Dedik Zülfikar ve Hakan belirlenmiş alana geç!" Dedi sert bir şekilde Alp Timur komutan. Lafını ikiletmedim geçtiler ve birbirlerini yemeye başladılar kardeşlik bitmişti ikiside sadece marifetlerini göstermenin peşindeydiler.

Kazanan Zülfikar

Alp Timur komutanım tekrar iki kişi çağırdı Beni ve Zeliha'yı.

Kazanan Umay

Alp Timur komutanım son iki kişiyide çağırdı Recep ve Kerem'i

Kazanan Kerem

Üçümüzde kazanmıştık Alp Timur komutanım " Güzel şimdide Üçünüzde benle yapacaksınız" dedi ardından Kerem Komutanımıza en yakın en samimi olan Kerem konuştu. "Amına koyayım kimse bize böyle bir ceza alacağımız söylememişti!" Dedi komutan alaylı bir şekilde Kerem'e bakıp "Hatta en istekliniz Kerem olduğu için ondan başlıyacağım." Dedi

Kazanan belliydi Alp Timur Çelik en uzunu bu olmuştu şimdiye kadar

"Evet var mı gönüllü olan?" Diye sordu Alp komutan. Ben öne atılacaktım ki, Alp komutan konuştu. "Zülfikar gel bakalım aslanım." Orta parmağı ve işaret parmağını birleştirip gel işareti yaptı. Ardından yerde amele sümüğü gibi dolaşan Kerem kalkıp yanımıza gelirken Zülfikar mızmızlana mızmızlana gitti.

Kazanan yine belliydi Alp Timur Çelik

Sıra bendeydi Zülfikar sızlana sızlana Zelihanın yanına gitti. Bende kendimden ödün vermeden ilerledim. Yıllarca eğitim almıştım mma sporcusuydum beni yenerdi belki ama saniyeler içinde değil. Boynuma doğru eğilip kısık sesle konuştu. "Yaran iyi değilse çekilebilirsin. Malum az sonra sende pestil olabilirsin." Alaylı bir sırıtma ikimizde peydah oldu. "Komutanım askerleriniz adına çok az şey biliyorsunuz. Ve yaramda gayet iyi." Dedim ukalaca. Ardından dirseğimi boşluğuna geçirdim. Komutan öne doğru eğilirken bir yumruk yüzüne ve hemen ardından sırtına dirseğimle vurmuştum. Birazda hıncımı alıyordum. Komutanımız doğrulduğunda ona sevimli bir sırıtma sergiledim. "İsterseniz durayım komutanım." Dedim. "Devam et Nişancı." Dedi ardından ona attığın gümrüğü geri savurarak kolumu çevirdi. O bunu yaparken ben ben diğer dirseğimi yüzüne geçireceğim esnada kafasını geri çekti ve bundan kurtuldu. "Bu kadar mı Nişancı?" Hayır tabiki Çelik. Ona cevap vermeden dizimi erkekliğine geçirdim o geri sektelerken ben karnına bir tekme daha savurdum. Bana doğru gelip bir gümrüğünü bana geçirdiğinde bu darbe beni çokça afallatmıştı. Ardından yediğim ve engelleyemediğim 4 darbeyle yaramda bir acı hissettim ve sırt üstü yere düştüm ve ağzımdan "Ah" diye bir inleme çıktı. Ve üstüme eğilip yanıma diz çöken adama baktım. "Umay iyi misin? Umay cevap ver." Başımı salladım "I-iyiyim komutanım." Dedim ama değildim. "Revire gidelim mi?" Bu gün başına saksı falan mı düştü pek iyiydi bana karşı son 20 40 saniyedir. "Gerek yok komutanım sağolun." Rahatlamış gibi elini bana uzattı, ve beni ayağı kaldırdı. "Sağolun." Yüzü tepkisiz ve mimiksizdi. Araya giren Kerem oldu. "Eee Çelik kim kazandı şimdi?" Sırıttı aslında bir ima yapıyordu ama ben anlamamıştım. "Kazanan Umay." Dedi ve arkasını döndü onun arkasındanda Kerem tekrar konuştu. "Neden Umay acaba?" Herkes dağılmıştı Zeliha ve Zülfikar bir yere Hakan Recep Ve Keremde birbirlerini yiyerek bir yere gitmişti ben tek kalmıştım. Boş ve şınav çekebileceğim güzel bir alan buldup bende şınav çekmeye başladım.

"287, 288," belimin ne kadar kötü olduğunu düşünemiyorum yaram patlamak üzereydi açıdan inliyordum ama 300 yapmadan bırakmayacaktım. "290,291,292," içimde bir izlenme hissi vardı sanki biri beni izliyordu gibi. "297,298,299.300" bitti. Bitmesiyle kendimi yere attım normalde daha çok çekerdim ama bu acıyla kim olda 200 bile çekemezdi. İçimdeki izlenme hissine yenik düşüp etrafı inceledim ama kimse yoktu...