Bahçede gezinirken o izlenme duygusu hala içimdeydi. Beni öyle rahatsız ediyordu ki. En son gidip bir yere oturup sigara içtim tim hala ortada yoktu. Başımı önüne eğip düşünmeye başladım. Acaba babamla layık bir evlat mıydım? Acaba şuan burda olsalar benle gurur duyarlar mıydı? Annemi düşündüm Bordobereli teğmen Narin Nişancı... O o kadar cesur bir kadındı ki. Aslında annem ve babamı hatırlayacak kadar görmedim sadece insanların anlattıklarından tanıyordum. Anne şefkati baba sevgisi görmeden seviyordum ben annem ve babamı. Yaşayacaklarını dirilebileceklerini bilsem canımı verebilirdim. Verirdim. "Ne düşünüyorsun Yüzbaşı?" Dedi arkamdaki o sert ses, bu ses Alp komutana aitti. Sigaramı söndürün köşeye attım. "Bişey düşünmüyorum komutanım. Bir sorun mu var?"

"Ne den bir sorun olsun?"

"Yanıma geldinizde birşey mi istiyeceksiniz diye."

"Az önce timleydim seni görmeyince bakayım dedim.i

"Anladım."

"Güzel, şimdi ne düşündüğünü söyle."

"Birşey düşünmüyordum."

"Salak mıyım?"

"Estağfurullah komutanım."

"söyle o zaman Nişancı"

"Annem ve babam onları düşünüyordum."

"Onlara layık bir kadınsın." Dedi gözlerime en derin şekirde baktı kafamı kaldırdığımda göz göze gelince yutkundum.

Kendimizde tutamadım ve konuştum ağzına geleni.

"Ya değilsem komutanım, ya değilsem. Babam ya benimle gururlanmamışsa?"

"Neden, Umay neden gururlanmasın senki bir kadın olarak neleri başardın Bir çok spordan lisansın bir çok dil bilmen Milli Savunma üniversitesini ikincilikle bitirmen Nasıl dunymasınlar?"

Tebessüm ettim yüzüne bakarak. Lan bu bukadar yakışıklımıydı? Yutkundun düşündüğüm şey yüzünden.