İYİ OKUMALAR

-GİRİŞ-

2 gün önce

Gecenin zifiri karanlığı çalışma odasının kuytu köşelerinde ışığını yutarken, masasının başındaydı. Odanın ısısı vücuduna baskı yapıyordu. Masasının üstünde çalışma kağıtlarından oluşan bir yığın vardı.

Göz çevresinin kenarı yaşından dolayı kırışmış, artık gözlüğü olmadan bilgisayar ekranını göremez olmuştu. Eskisi gibi çevik de hissetmiyordu. Aklı durma noktasına gelmişti.

Yapması gerekenleri biliyordu.

Burunun üstünde duran gözlüklerini ittirdi.

Zaman akıp giderken, pişmanlılığını hissetmemek için kararlılığını yeniledi. Ondan istenileni onlara veremezdi. Hain olamazdı. Kızına zarar gelmeden bunu bir an önce sonlandırması lazımdı. Yaptığı hatalar zincirinden de geri dönemezdi. Çok geçti.

Evi boştu. Kızı arkadaşında kalmak için kendisinden izin istemiş ve o da vermişti. Bu gece evde olmamalıydı. Kızına bunu borçluydu. Bilerek, onu tehlikeye atmak istemiyordu ama yapacağı seçimden de geri dönemeyeceğini biliyordu.

Gözleri bilgisayar ekranında dolan sayılara bakarken, alnında ter damlacıkları oluşmuştu. Bulduğu, tüm gizli bilgileri güvenilir flash belleğine aktarırken, tereddütü yoktu.

Karısından sonra kızını da kaybetmek istemiyordu. Bu sefer olmazdı.

Ekran son sayıları doldururken, aklındaķi kararı yerine getirmeye odaklandı. Kendisi bu hayatın son yolundan çıktıktan sonra kızının güvenilir birilerine ihtiyacı olacaktı. Yalnız kalmaması lazımdı. Küçüklüğünden beri asi bir çocuk olsa da yalnızlıkla başa çıkabilmesi için yapacağı bu şey gerekliydi.

Kızını son kez korumak için masasının çekmecesinden kağıt kalem çıkardı. Hızlıca karaladığı kelimelerle kağıdı doldurup, çekmeceden bulduğu zarfın içine koydu ve yerine düzgünce yerleştirdi. Yapacağı şey için kendisine kızacaktı. Biliyordu.

O an belleğin dolduğuna dair sinyal yandı ve bilgisayardan çıkardı. Tüm bilgileri şifresiyle birlikte sistemden kısa sürede sildi. Kolundaki saatine baktı. Hızlı hareket etmesi gerekiyordu.

Ayağa kalktı. Kızının odasına geçti. Kalem şeklindeki belleğini kalemliğinin içine yerleştirdi. Diğerlerinden hiçbir farkı yoktu. Tam da isteği gibi görünüyordu.

Buraya geleceklerini, biliyordu. Buluşma zamanına daha vardı ama kızı arkadaşının yanında güvendeyken ev umurunda değildi.

Araştırmak isteyeceklerdi. Kendisinden haber alamayacaklarını aldıkları zamana kadar vakitte olacaktı. Arkadaşının kendisine olanı duyunca kızını bırakmayacağını biliyordu.

Başka ne yapılabilir, o an bilemiyordu. Zaten elindeki bu bilgiyi aldıkları anda kendisini yaşatmayacaklardı.

Kızıyla tehdit etmişlerdi. Buna katlanamazdı.

Kızı için her şeyi yapardı.

Kendi hayatından vazgeçebilirdi.

Kendisi yok olursa, ne bilgilere de ne de kızına zarar gelirdi.

Oda da fazla kalmaması gerekiyordu ama son kez kızının anılarına bakmaktan kendini alamadı.

Çalışma odasına tekrardan geçip, sandalyesine oturdu. Masasın diğer kilitli çekmesini açtı ve ruhsatlı silahını ellerinin arasına aldı.

Koruması gereken tek şey kızının canıydı. Kendi canı umurunda değildi.

Parmağı silahın tetik kısmına dokundu.

Bir an tereddütlerini, pişmanlıklarını düşündü ve kızı gözlerinin önüne geldi. Kararlı duruşu çöküntüye uğradı. Vazgeçti. Yapamazdı.Yapamayacaktı.Elindeki silahı indirdi, masanın üstüne koydu. Başka bir yol bulabilirdi, bulacaktı. Başka bir şekilde halledebilirdi. Kendine inanamadı. O böyle bir adam değildi ama bir müddet kendi düşünceleriyle baş başayken evin içinde başka bir şey oldu. Bir silah sesi bir kez çığlık attı ve Hüseyin Çetin'in dünyadaki yolu son buldu.

Odada yalnız değildi.