Gece'den;

Sabahın ilk ışıklarıydı. Gözüme güneş ışığı vuruyordu. Uyandığımda her zaman ki gibi yetimhane odamdaydım. Güneş ışığından rahatsız olmuştum. Kim açardı ki sabah sabah perdeyi.

"Kim açtı lan sabah sabah bu lanet olası perdeyi?”

"Ne bağırıyorsun Gece? Herkes yatıyor daha uyandırma kimseyi."

"Uyanırlarsa uyansınlar Beren. Perdeyi açan sensin, kapat şunu daha çok erken."

"Sus Gece bağırma, saat 09.00 neresi erken bu saatin, yetmez mi bu kadar uyuduğun?"

"Yetmiyor Beren yetmiyorrrr!"

"Tamam lan al kapattım yeter ki sus artık."

"Aferin benim kızıma. Azıcık söz dinle şöyle."

"Tövbe tövbe."

Beren'in dediğine sessizce güldüm. Tekrar uyumaya çalıştım ama uyuyamadım. Bende o gün kafamdan aşağıya bardakla su döken Onur'un intikamını almak için sessizce yetimhanenin mutfağına gittim ve bir bardağa soğuk su doldurdum. Onur'un odasının kapısının önüne geldiğimde sessizce kapıyı açtım ve odasına girdim. Yatağında mışıl mışıl uyuyordu. Bende sinsi bir gülümseme ile yanına gittim ve soğuk suyu başından aşağıya döktüm. Onur bağırarak uyandı;

"Lan ne oluyor. Gece sen yaptın değil mi? Kaç Gece kaç elimden çekeceğin var."

Ben koşarak odadan çıktım ve salona geçtim. Onur da benim peşimden koşarak geliyordu. Sesli bir şekilde koşuyorduk. Ben kaçıyordum o ise beni kovalıyordu. Herkes uyanmış bizi izliyorlardı. Kafamı Burakgile çevirince ağayım halıya takıldı. Tam düşecek iken belime sarılan güçlü kollar ile düşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırıp güçlü ellerin sahibine baktığımda bu kişinin Onur olduğunu gördüm. Utanmıştım ve kalbim hızlanmıştı. Neler oluyordu bana. Neden utanmıştım. Her zaman olan şey değil miydi? Bunları düşünmeyi bırakıp Onur'un kollarından hızlıca kurtuldum ve odama koştum. Kapıyı kapatıp kilitledim. Ve kendi kendime;

"Kendine gel Gece. Ne oluyor sana kızım neden utandın?"

Kendi kendime söylediğim sözler ile kafam karışırken o an ki görüntü aklıma geldikçe kalbim hızlanıyordu. Kendi düşüncelerim ile boğuşurken kapı çaldı. Kapıyı açmak zorunda kaldığımda karşımda korkmuş gözlerle bana bakan Sabah ile karşılaştım.

"Ne oldu Sabah neden geldin?"

"Sen iyi misin? Birden hızlıca odana gelip kapını kapattın. Hem senin yüzün neden beyaz kesilmiş neyin var?"

Bana korku ile bakan arkadaşımı sakinleştirmem gerekiyordu.

"Evet iyiyim. Bir şeyim yok. Sadece ilaçlarımı almadığım için midem bulandı."

Sabah bana anlamaz gözler ile baktı. Çok zayıf bir insan olduğum için vitamin ilaçları kullanıyordum.

"Emin misin?"

"Evet eminim korkmana gerek yok."

"Peki, o zaman aşağı yemekhaneye inip kahvaltı yapalım. Sende hızlıca ilaçlarını almış olursun."

"Tamam canımın içiii. Oyyy oyyy beni de düşünürmüş."

"Gece kes yalakalığı."

"Tamam bee şaka yapmaya bile gelmiyorsun."

"Şaka yapma o zaman sende."

"İyi bee yapmam bir daha."

Kendi aramızda tartıştıktan sonra yemekhaneye indik. Burak, Mert, Onur ve Beren masa da oturup yemek yiyorlardı. Sabah Burak'ın yanına geçti. Bende mecburen Onur'un yanına geçtim. "Günaydın." dedim ve onlar da bana "Günaydın." dediler. Herkes yemek yemeğe dönünce bende yemek yemeye başladım. Ta ki Onur'un bana yönelttiği soru ile afallayıp kalana kadar.

"Neden birden kollarımdan kaçıp gittin. Yoksa benden tiksiniyor musun?"

Ben şok olmuştum. Ondan tiksinebileceğimi nasıl düşünürdü. Ama haklıydı bende birden kaçıp gitseydim öyle hissederdim.

"Hayır senden tiksinmiyorum. Sadece ben ilaçlarımı almayı unuttuğum için midem bulanmıştı ve ondan hemen odama kaçtım. Sana böyle hissettirdiğim için özür dilerim."

Onur endişeli gözler ile bana bakıyordu.

"Sen iyi misin? Neyin var?"

"İyiyim Onur bir şeyim yok."

Onur birden ayağa kalkınca sandalye yere sertçe düştü ve yemekhanede ki tüm bakışlar bize döndü. Şuan herkesin odak noktası bizdik. Ben bunları düşünürken birden havalandım. Onur beni kucağına almıştı. Hızlı ama dikkatli adımlarla yukarı çıkıyordu. Nereye götürüyordu ki beni. Sonra geldiğimiz yerin kaldığımız oda olduğunu anlamam kısa sürmüştü. Kapıyı tek eli ile açıp kucağında benim ile kendi odasına geçti. Yatağının üzerine beni yavaş bir şekilde bıraktı.

"İlaçların nerede Gece?"

"Yatağımın yanında ki üst çekmecede."

Onur benim odama geçmişti. Bende onu beklemeye başladım