12/07/2017

Buket hadi çabuk ol kızım, çıkıcaz." Annemin seslenmesiyle odamdan çıkarak merdivenlerden aşağıya indim.

"Günaydın annemmm' yanağını öptükten sonra salona geçerek cebimden telefonumu çıkardım. Ece'ye haber vermem gerekti ararsa açamayabilirdim ve bu Ece'nin ortalığı ayağa kaldırması için yeterliydi bi sebebti. İlk çalmada açmadı muhtemelen hayla uyuyor, uykucu kızım benim.

"Kanka, bu saatde niye aradın bişey mi oldu?" Endişesi sesinden anlaşılıyordu.

" Sakin ol bişey olmadı, sadece bodruma tatile gidicez birazdan, Ararsan açamayabilirim ortalığı ayağa kaldırma diye aradım." derin bi nefes alarak rahatladığını belli etmişti.

"Hayır ya biz seninle gidicektik unuttun mu? öyle demiştik kışın ortasında." dedi haklıydı.

"Üzülme seninlede gideriz." dedim

" Olmaz bende gelicem bugün alışverişe çıkarım, yarında oraya gelirim." dedi ve yaparda keşke bu kadar düşkün olmasaydı ama bende onu çok seviyordum.

"İlla bırakmıycan beni yani. Tamam gel hem daha güzel geçer tatilim." dedim

"Tabikiii bensiz kötü geçer diye geliyorum zaten." dedi bu dediğine ikimizde gülmüştük.

Aşağıdan annemin seslenmesiyle, Eceyle vedalaşmak zorunda kalmıştım. Telefonumu kapatarak, üzerime mankenler gibi olan kargo pantolonumun cebine koyrak aşağı indiğimde kapının önünde beni bekliyorlardı. Babam sürücü koltuğuna çoktan yerleşmişti, annem ise daha arabaya binmemiş eli belimde bir şekilde beni bekliyordu. Bende hızlıca kapıyı kapatarak annemin yanına koştum. Kızmasın diye önce sarıldım ardından da yanağına sulu bi öpücük bıraktım.

" Hadi geç kızım arabaya da gideceğimiz yere erken varalım " başımla onaylayıp arabaya bindim. Babam arabayı sürmeye başladığında.

"Hazırmısın hanımefendi, tatil için?" dedi

"Evet babacım hazırım" dedim annemin yerinede cevaplamıştım. Annem gülümseyerek radyodan şarkı aramaya başlamıştı, bu yol şarkısız çekilmezdi.

.........

Yarım saatdir yoldaydık ve kimse konuşmamıştı, Annem ise bindiğimiz'den beri konuşmamıştı, sebebini bilmiyorum ama normalde hep konuşurdu araba yolculuğunda.

"Anne niye hiç konuşmuyorsun."dedim annem ise babama bakarak konuşmuştu.

"Şurda trip atıyorum susarak hiç biriniz farketmiyorsunuz ya alındım size " dedi niye trip atmıştı ki şimdi?

"Hayatım trip atıyorum deseydin keşke önce'den ben'de yola bakmak yerine sana bakardım. " dedi annem kendini tutamayarak kahkaha atmıştı babamın bu hallerine. Babam yerine Anneme ben cevap vermiştim.

"Anne hem niye trip attın ki?" dedim merakla yüzüne bakarak bir cevap bekledim annemden.

"Sana değil kızım babana trip attım. Hiç bizim hazır olup olmadığımızı soran yok" dedi

"Sen kıskandın yani" dedim

"Hayır ne kıskanıcam alındım sadece " dedi ama kıskanmıştı

"Babamın ki kıskanma biz seni kıskanalım mesela babamı öpersen kıskandıra bilirsin beni. " dedim hepimiz gülmüştük annem her zaman güldürmek için farklı şeyler yapardı ve espiri yapmasını da bilir di ama bu kez espiri yapmaya çalışan ben olmuştum, ve ne yazık ki annemin rolünü o kadar Kapamamıştım.

" İstersen uyu biraz kızım erken kalktın " dedi

"Tamam anne ama bodruma geldimiz'de uyandır." Dedim

" Tamam prensesim " dedi babam ise

" Ne güzel siz uyuyun ben'de araba kullanayım nerde bunda adalet. "Dedi annem gülmüştü ama benim gözlerim kapanmak üzereydi.

"Merak etme canım ben uyanığım " dedi tam uyumadan bende konuşmaya dahil oldum.

"Babacım ben uyuycam. Sende annemle vakit geçirirsin fırsat işte " dedim

" Eyvallah kızım " dedi gülerek

" Eyvallahınla yaşa babacım " dedim

" Vay bizim kız keko yolunda" dedi kahkaha atarak

" Hayır baba ya bi video ' da gördüm " dedim açıklama yapmak ister gibi babam bişey demeden yola devam etmişti veya dediysede ben uyumuştum.

Gece uyumayıp sabah erken kalkmanın yorgunluğu vardı üzerimde, Ne kadar erken evden çıkmaya çalışsak da ne yazik ki öğleni bulmuştu. Babamın telefonunun çalmasıyla yarım yamalak uyuyan zihnimi açmayı başarmıştım. Babam telefonla konuşurken arabayı durdurmuştu, annemle meraklı gözlerle babamı izliyorduk, telefonu kapattıktan sonra annemle konuşmaya başladı .

"Hayatım arkadaşım aradı tatil için evi onun tutmasını istemiştim.o da bi tane tutmuştu ya " dedi annem başıyla onaylayıp devam etmesini istedi.

"Arkadaşım yurt dışına çıkış yapıcakmış o yüzden benim evi size tatil olarak verim dedi bende tamam dedim senin için bi sorun olmaz dimi " dedi

" Hayır sıkıntı değil demek ki hayırlısı buymuş" dedi

Yola çıkalı dört saat 15 dakika olmuştu hava kararmaya başlamıştı neredeyse, bodruma geldimiz'de bi kaç evin önünden geçip en sonunda istedimiz eve ulaşabilmiştik.

"Geldik hanımlar, anahtar paspasın altındaymış" dedi

Hızlıca inip kapıyı açmak için kapının önüne geldim paspasın altındaki anahtarı alıp buyükkapıyı bir heyecanla kapıyı açtım.

Annemle, babam valizleri arabadan indiriyorlardı. Ben ise daha fazla dışarıda oyalanmayarak eve girip odaları turlamaya başladım. Hangi odada yatsam? diye merdivenlerden çıkıp ilk oda'nın kapısını açmıştım. Ama burası yatak odasıydı geri kapıyı kapattıktan sonra yan taraftaki odaya girdim. Burası tam benlikti. Beyaz bi yatak mükemmel ve düzenli duran kitaplık yorgun olmazsam yatmadan okuyabilirdim bir tanesini.Aşağıdan kapı'nın kapanma sesi gelmişti. Annemle babam içeriye girmişlerdi.

" Anne, ben duşa giricem valizimi buraya getirirmisin lütfen?! " dedim seslenerek olumlu cevap aldıktan sonra odaya girdim.

Banyo kapısını açtığımda içerisi miss gibi lavanta kokuyordu, en sevdiğim çiçeğin kokusunu derin bir nefes alarak içime çektim. Ardından aynanın karşısına geçerek yüzümü yıkadım. Banyo kabinine girerek ferah bir duş aldıktan sonra banyoda duran bornozu üzerime geçirdim, evin düzeni gayet güzeldi, eksiksiz.

Üstümü giymek için banyodan çıkarak yatağımın yanında duran valizimin yanına ilerledim.

Annem sağolsun erinmeden getirmişti, Allah korusun ya bir gün, yanımda olmazsa, kokusunu alamazsam, sarılamazsam, ve bir daha arayamazsam nasıl yaşardım? nasıl yokluklarına dayanırdım bilmiyorum.

Valizimden kısa kollu tişörtümü ve pijamamı çıkararak hızlıca giyindim. Saçıma havluyu sardıktan sonra da aşağıya indim, annem makarna ve mercimek çorbası yapmış masaya yerleştiriyordu. Bende yardım etmek için yanına gittim .

" kızım şu saçını kurut başın ağrıycak sonra bide sinüzit olucaksın" dedi endişeli bi şekilde

" Bişey olmaz anne her zaman ki halim " dedim gülümsiyerek

Bişey demeden derin bi nefes aldı kızmak istemiyordu. Elindeki tabakları alıp masaya dizdim babamda yanımıza geldiğin de masaya oturarak sessiz bir şekilde yemeğimizi yedik. Araba yolculuğu anlaşılan hepimizi yormuştu. Sessizliği bozan ise ilk annem oldu.

" kızım sen git uyu hadi, bende bulaşıkları makineye yerleştirdikten sonra babanla yatarız." Dedi başımla onaylayıp masadan kalktım.

Önce annemin sanrada babamın yanağın'dan öptükten sonra hızlı adımlarla odama çıktım. Yastığa kafamı koyar koymaz uyuyakalmıştım, bişey düşünmeye fırsat bile bulamamıştım yorgunluktan.

🤷‍♀️

Gözümü kapının şiddetli bi şekilde çalmasıyla açtım komidinin üzerinde ki telefonumu elime alarak saate baktım. Gecenin 02.37 bu saat'de kimdi ki? telefonu yatağa bırakarak odadan çıktım. Seri adımlarla, ama babam gil benden önce inmişti aşağıya, arkaların'dan bende ineceğim sırada babam kapıyı açtı, ben daha merdive'nin başınayken ne olduğunu anlamadan silah patlama sesi geldi ve ardından. Babamın bedeni sert bir şekilde yere düşmüştü, Çığlık atarak yere eğildim başka napılırdı ki, Annemin çığlıkları ise resmen evi yıkmıştı. keşke bi film sahnesinde olsaydım da herşey yönetmenin 'kestik' lafıyla son bulsaydı da bunları yaşamasaydık...

Adamlar iki kişiydi ellerinde eldiven yüzlerinde maske vardı. Kimdi bunlar, sorgusuz, sualsiz Babamı vuranlar kimdi?

Ne istemişti ailemden? Bizim mutluluğumuz, sakinliğimiz kime bu kadar batmıştı? veya biz kime ne yapmıştık?

Silahın namlusu anneme doğrulunca merdivenlerden aşağı inmek istedim, ama annem başını bana çevirerek sessiz bir şekilde dudaklarını oynattı. "Kaç, sakın buraya gelme." annem bile beni ölürken istememişti. Dediğini yaptım aşağı inmedim ama ölümlerinede göz yummadım.

Dolu gözlerle hızla ayağa kalkarak odama doğru koşmaya başladım. Ayağa kalkmam bile adamların dikketini çekmeme yetmişti.

"KAÇIYOR!" adamın sesi beni ürkütsede durmadım. Odama doğru daha çok hızlandım, odama sağ salim varabilirsem, annemi ve babamı kurtarabilirdim. Çünkü telefonum yatağımın üzerindeydi, adamlar gelmeden ambulansı arayabilirdim.

Ağlayarak odama girdim, merdivenlerden çıkan iki adamadan birini gördügümde hızlıca kapatıyı kapatarak kilitledim, yatağın üzerinde ki telefonumu elime alır almaz aşağıdan bir silah sesi daha geldi. Bir kaç saniye olduğum yerde çivilenip kalmıştım. Gözlerimde yaşlar bir nehir misali akıyordu.

Biz kime ne yapmıştık da tatil için geldiğimiz ev bize cehennem olmuştu? kim bu kadar nefret etmişti bizden?

Kimin canını bu kadar yakmıştık? hiç kimsenin! o zaman neden bu haldeydik? bilmiyorum.

Dışarı atmak istediğim çığlıklarımı içimde bir yerlere hapis ettim. Onları bir tek ben kurtarabilirdim. Ağlayarak elime bir şeyin geçmiyeceğini gayet iyi biliyordum. O yüzden kendimi sakin tutmaya çalışarak ambulansın numarasını tuşladım, aceleyle tuşladığım numarayı arıyarak telefonumu kulağıma götürdüm.

"Alo?" elimi ağızımın üzerine koyarak kriz geçirmemeye çalıştım. Sakin bir şekilde konuşmam gerek yoksa kriz benim ve ailemin sonu olurdu.

"Lütfen bizim eve gelin annem ve babam ölüyor yalvarırım kurtarın nolursunuz." dedim hıçkırarak ağlıyordum ne kadar kriz geçirmek istemesemde çok geçti, onların vuruldukları aklıma geldikçe daha kötü oluyordum. Dizlerim beni taşıyamaz vaziyete gelince yere düştüm. "Lütfen yardım edin." dedim

"Hanımefendi öncelikle sakin olun ekibimiz kurtarıcak, siz evinizin adresini verin?" dedi bilmiyordum ki yabancı bir şehirde yabancı bir evin adresini nasıl verebilirdim?

Tekrar konuşacağım sırada kapı sert bir şekilde açıldı. Adam hızlıca elimden telefonu alarak kapattı.

Yardım için bağırmak istedim ama annemi ve babamı vuran adamdan birisi ağızımı kapatarak boğazımı sıkmaya başladı. O yabancı el boğazımı ne kadar sert sıkarsa, nefes alış verişim daha hızlı kesiliyordu. Ben yerde çırpınmaya başlayınca adam karnımın üzerine oturarak boğazımı daha sert sıkmaya başladı.

Canımın acısından ayaklarımı altımdaki halıya daha sert vuruyordum belki acırda bırakırdı. Ama nafile bırakmadı.

Diğer adamda kapıdan girerek gözlerini üzerimizde gezdirdi "Böyle olmıycakm çekil." dedi adam bunu demesiyle diğer adam üzerimden kalktı. Elimi boğazıma götürerek öksürmeye başladım.

"Vur gitsin o zaman, yoksa birazdan polislere yem olucaz." kıpkırmızı gözlerle ona baktım. Bir insanın canını almak bu kadar kolyamıydı?

"Nolursun yapmayın kimseye bir şey söylemem!" dedim

"İstesende artık söyleyemezsin. " diyerek elindeki silahı bana doğrultarak ateş etti.

Karnıma saplanan kurşunla beyaz tişörtüm kırmızı renge bulanmıştı. Elim istemsizce kurşunun girdiği yere gitti. Canım çok acıyordu, Annem, Babam hayla bu acıya dayanabiliyorlarmıydı?

Gözüm kapanırken son gördüğüm şey adamın bileğinde ki geçmeye yakın akrep dövmesiydi.

Duyduğum en son ses ise bana ateş eden adamın sesiydi "Ölmüş ikinciyi sıkamam ölü bir bedene." dedi ölmemiştim ki sadece istemsizce gözlerimi kapatmıştım.

Biz bir film sahnesinde değildik veya bir kitap karekterini oynamıyorduk, biz gerçeği oynuyorduk, gerçekten ölüyorduk, gerçekten acı çekiyorduk, gerçekten son kez konuşmuştuk birbirimizle...

İnsanın hayatı bir gecede karanlık geceye dönebilirmiydi? sadece tatil için geldiğimiz ev bize mezar olmuştu. Anne, Baba sizi kurtarmadığım için özür dilerim. Ama üzülmeyin diğer tarafa bende sizinle geliyorum.

Yazardan...

Bitti... O gülüşler, o şakalar, o sarılmalar, o aramalar bir daha olmıycaktı, o mutlu aile tablosu artık yerle bir olmuştu. Bir daha çekilemiycektik hep bir eksikliğimiz olucaktı hayatta bu ister insanlar, ister duygular olsun hayatta hep eksikliğimiz olucaktı... Kimselere belli etmeden bu eksikliklerimizle yaşamak zorunda kalıcaktık... Giden gelmiycek kalan ise gidemiycekti...