Uyandığımda miraç ve mira oyun oynuyordu bende ilaçlar sayesinde biraz daha iyi hissediyordum ‘günaydın üçüz, nasılsın’ dedi miraç ‘iyiyim biraz daha miraç siz nasılsınız’ dedim şuna yatsam gene uyurdum daha dorusu her yerde uyuyabilirdim hayla uykum vardı ‘oyun oynuyoruz sende gelsene’ dedi bilgisayar dan oynuyorlardı ve benim bilgisayarım iki ay önce sizlere ömür bozuldu ‘benim ki bozuk’ dediğimde mira bana döndü ‘niye yaptırmadın’ ‘eski garantisi filanda yok telefonum bana yetiyor’ dedim ‘sana yenisini alalım’ ‘gerek yok mira’ ‘var var herkesin var senin de olsun. Azını açarsan yastığı kafana atarım’ çok büyük bir tehtit olduğu için sustum, aşağı inince herkesin-miraç ve mira hariç- salonda oturduklarını gördüm ama benim su içmem lazım boğazım çok kurumuştu. Ben bardak ararken içeri Gökhan abi girdi ‘ne yapıyorsun mina’ ‘bardak arıyorum ama bulamadım’ dedim Gökhan abi benim sağımda kalan dolabı açtı bardaklar oradaymış oradan bana bir adet bardak verdi ‘al bakalım küçük hanım efendi’ gülümsedim sürahiden su koyup içtim Gökhan abi hayla burada idi ‘ee nasıl hissediyorsunuz’ ‘iyiler ben biraz daha yorgun hissediyorum’ kafası ile onayladı ‘gel salona geçelim’ dedi Gökhan abi ‘tamam’ anlamında kafamı salladım sonra salona geçtik salon ile mutfak yan yana idi. Biz salona girdiğimiz gibi mükemmel bir enerji ile Gökhan abi konuştu ‘ee canım ailem nasılsınız, çok ruhsuz duruyorsunuz’ dedi bu adama bu enerji nereden geliyor ‘Gökhan nereden geliyor bu enerji sana’ dedi kayra abi ‘ben üvey miyim ya siz çok ruhsuzsunuz’ dedi ‘e biz sana küçüklükten beri üveysin diyoruz inanmıyorsun’ dedi Ayaz abi güldüm çünkü Gökhan abinin yüzü çok komikti ben gülünce diğer iki abi sırıttı ‘kim üveymiş’ diye içeri girdi miraç bu sefer Gökhan abide sırıttı ‘sen üveymişsin aslında Mina ve mira ikizmişler seni çöpte bulmuşlar baksana hem ailede kimseye de benzemiyorsun’ dedi Gökhan abi aslında şöyle bir gerçek vardı biz üçüzüz ama tek benzeyen şeylerimiz saç rengimiz ve gözlerimiz onun dışında hiçbir şey benzemiyor ayrıca miraç Onur beye Mira derin hanıma benziyorken ben şuan şu odada olan kimseye benzemiyordum bu F-Düşüncelerimden ayıran miracın sesi oldu ‘ayıp ediyorsun abi ben üvey değilim sen üveysin’ dedi Gökhan abi şüpheye düşmüş galiba çünkü onur beye döndü ‘baba ben gerçekten üvey miyim’ salonda ki herkes gülmeye başladı ‘uğraşmayın Gökhan’ımla gel oğlum üvey filan değilsin dokuz ay karnımda taşıdım seni’ dedi derin hanım Gökhan abim sırıtarak derin hanımın yanına oturdu ‘anne gibi anne işte’ dedi sonra kapı çaldı ‘birini mi bekliyorduk’ dedi Onur bey kimseden ses çıkmadı kapı tekrar çaldı ‘ben bakarım’ dedim kapıya doğru gittim kapıyı açınca bana çok benzeyen asker üniformalı bir adam vardı eli hava kalmış bir şekilde bana bakıyordu muhtemelen kapıyı tekrar çalacaktı ‘kim o üçüz’ dedi mira ‘bilmiyorum mira’ dedim sonra adım sesleri geldi gelen miraçtı bunu sesinden anladım ‘abi…’ abimi ula benim üç abim değil dört abim mi var bu sefer kayra abiden ses geldi ‘Kaya’ ismi kayaymış ama bir şey dicem kayra ve kaya çok benzer isimlerdi ‘kapıda kaldım içeri geçelim’ dedi isminin kaya olduğunu öğrendim şahıs kenara çıkınca oda içeri geçti sonra hep beraber salona geçtik.

Salona geçince bir sarılma faslı geçti sonra herkes bir yere oturdu kaya bey ve ben birbirimize bakıyorduk ‘anne bu kim’ dedi derin hanıma bakarak tamam bu kesin olarak benim abimdi ‘kardeşin’ şaşırdı e tabi normal ‘nasıl’ o anda Gökhan abi aydınlanma yaşamış gibi bir yüz ifadesi oldu ‘he abi senin haberin yok askere gittiğin için haberin yok diğer kız (ismini hatırlamıyorum) Mina ile karıştırılmış hastaneden aradılar DNA testi yapıldı Mina bizim öz kardeşimiz çıktı bizde siz çok benziyorsunuz ha’ dedi adam bir ayı –dört hafta- iki dakikada özet geçti ‘Gökhan sana da DNA testi yapsalardı taramalı tüfek gibi bır bır bır konuşuyorsun bir nefes al’ miraç, mira ve beni bir gülme aldı çünkü kaya abi gelemden önce aynı konuşma vardı kayra ve ayaz abide sırıtıyordu ‘ya ben gerçekten üveyim’ dedi Gökhan abi sonra onur beye döndü ‘baba ya bana da DNA testi yaptıralım gelen üveysin diyor geçen üveysin diyor’ dedi biz daha çok güldük sonra gülerken öksürmeye başladım öksürmem durunca derin hanım konuşmaya başladı ‘Mina bu aslında en büyük ikinci abin kaya, kayra binin ikizi öğretmen ama askere gitmişti bu gün dönmüş’ dedi kafamı salladım masanın üzerinde ki telefonuma bildirim düşmeye başladı kim yazıyor bana be masada olan telefonumu elime alınca ortaokulda sınıf arkadaşlarım ile kurduğum grup dan mesaj geliyordu

Ya Vezir Olacağız Ya Rezil (8.B)

İremko Ula üç yıl sonra bulduğum grup

Ahmet nerden buldun amk ben bulamamıştım

iremko ben bulurum

sılamm onu bunu bırakında ne yapıyonuz

iremko ben aslında evlendim

sılamm Ne!

Ahmet onhdsounfğosns

iremko şakalan şaka gül diye

sılam yok yaw

koray ne oli lan he

Asena sizin bu internet akımı aşkınız beni benden aldı

karam ne sandın

Asena onu bunu bırakında kim nereye taşındı

sılam SİZ mal olabilir misiniz ulan biz bu grupta olan

herkes Sakaryalı ve bizim ailelerimiz aynı köyden koşu ve gene

hepimiz aynı yere taşındık ya

karam doğru la

siz Ben aynı köyden olmaya

bilirim

Asena Nasıl oluyor lan

siz O konu karışık biraz herkes

Sakarya’ya taşındıysa buluşup konuşalım

gazete(ahsen) balım ben anlatayım şuan

bizim 6 kişilik grupta hepsi Sakarya’ya

taşındı aynı okuldayız daha karşılaşmadık

sen Aynı okuldayız ?

karam he ya …… koleji sen B desin biz D

seni bizim sınıfa alalım

koray Daha iyi fikrim var biz hepimiz

B ye geçelim

sen Olur lan gelin yalnız kaldım

sen ben kapatıyorum

kafamı kaldırınca herkes bana bakıyordum ‘kimmiş’ dedi miraç ‘orta okuldaki sınıf arkadaşlarım eski grubu bulmuşlar’ dedim mira şaşkınca bana baktı ‘hayla görüşüyor musunuz’ dedi gülümsedim ‘evet şuana kadar ayrılmadık altı kişiyiz altımızda Sakaryalıyız ve iki dakika önce öğrendiğim bilgiye göre buraya taşınmışlar ve onlarda D sınıfındalarmış’ dedim tek nefeste söyledim bu sefer yeni gelen abim kaya konuştu ‘Gökhan sen üvey olamazsın baksana en küçük kardeşimiz sana benzemiş tek nefeste konuşuyor’ dedi Gökhan abi gülerek ‘abisinin gururu’ dedi güldüm ‘ee ne diyorlar’ diye sordu miraç ‘buluşalım diyorlar’ dedim ‘buluşacak mısınız’ diye sordu kayra abim bilmem manasında ellerimi açtım sonra derya hanım konuştu ‘abo saat yedi olmuş hadi yemek yiyelim hazırdı zaten yemekler’ dedi herkes ayaklandı kaya abi üstünü değiştireceğini söyledi yukarı çıktı.

M.S

Yemekten sonra biz ilaçlarımızı içmiş odaya çıkmıştık ben ve mira test çözüyorduk miraç kitap okuyordu benim verdiğim kitabı hayla bitirememişti ‘benim testim bitti senin’ benimde bitmişti ‘bitti kontrol edelim’ dedim kafa salladı ikimiz de aynı testi çözmüştük ‘1.A 2.B 3.C 4.E .5C 6.D 7.A 8.E 9.E’ dedim saydım bakalım kaç doğrumuz var. Toplam 8 doğru 2 yanlış 0(sıfır) boşum vardı ‘8 D. 2Y.0(sıfır)B.’ Dedim ‘benim yedi doğrum iki yanlışım bir boşum var’ bence ikimizin de netleri güzeldi saatim öttü grup araması vardı amam telefonumun sesi yoktu ben telefonumu ararken arama durmuştu ama iki dakika sonra tekrar çalmaya başladı bu sefer gene durdu saatin ötmesi ama bir daha ötmedi muhtemelen salonda unutmuştum aşağı indim telefon kaya abinin elindeydi ve Asena’nın sesi geliyordu ‘BEYFENDİ SİZ KİMSİNİZ MİNA NEREDE’ diyordu sonra karam ın sesi geldi ‘ulan bağırmada adam cevap versin’ ‘sen karışma lan’ ‘aman be sus’ araya sıla girdi ‘lan a- neyse aradığıma pişman oldum da mina nerede’ en sonunda kaya abi cevap verdi ‘ilk okarak ben Mina’nın abisiyim şuan odada’ dedi sonra gülmeme sesi geldi ve ahsen konuştu ‘abisimi hayatta inanamam da bir tane abisi yok mu bunun’ dedi en sonunda salona girdim herkes salonda oturuyordu kaya abi beni görünce şükür etti ‘al kızım şu arkadaşların ulan yarım saattir susmuyorlar’ dedi güldüm ve telefonu aldım ‘şükür be’ dedi Asena ‘Asena sen bir susar mısın karamla bir daika kavga etmeden durmadın zaten’ dedi İrem rahatsız bir sesle kavga etmelerini hiç sevmiyordu ‘tamam susun da duyarum sizi ne oldi’ dedim sustular heheh buda benim gücüm ‘Mina’yı bekliyorlarmış herhalde’ dedi Ayaz abi ‘oda benim gücüm abi’ dedim ve sonra odaya çıktım.

Mira ve miraç vardı yanımda ‘lan bunlar çok benziyor’ dedi İrem ‘çünkü üçüzlerim’ ‘ya bir sektir git Mina’ dedi Koray ‘susun da dinleyin lan’ dedim ve tüm her şeyi anlattım sonra Asena ‘Film kimi, onsuz da hər şey bizi tapır (filim gibi zaten her şey bizi buluyor)’ dedi Azerbaycan Türkçesi ile konuşmuştu sırf okulda bizim yazdıklarımızı konuştuklarımızı anlamasınlar diye Azerbaycan Türkçesi öğrenmiştik ‘aynen öyle Asena’ ‘e şimdi sen nereli oluyorsun’ ‘bilmem’ miraça döndüm ‘nereliyiz biz’ güldü ‘Rizeliyiz’ dedi sonra karam konuştu ‘bunun şivesinin kayması belli oldu’ ‘ e olacak o kadar’ dedim ‘biz senin sınıfa gelelim’ dedi irem ‘müdür izin verecek mi 5 kişinin o sınıfa geçmesine’ dedi Ahsen haklı olarak amam sıla araya girdi ‘ya siz bizim sınıftaki mira ve miraç değil misiniz 10-C de ki’ dedi mira ‘evet bence mina bizim sınıfa gelsin’ dedi bende onayladım ‘bence de daha mantıklı’ kapı açıldı içeri kaya abi girdi üçümüzde aynı anda ona baktık elinde ilaçlar ve su vardı ‘evet üçüzler bu kadar konuşma yeterli ilacınızı için’ dedi kafalarımızı salladık o sırada telefondan Koray ‘ulan bunlar her şeyi aynı anda yapıyor biz Minadan yediğimiz dayakları bide bunlardan yemeyek’ dedi ona döndüm ‘özledin herhalde’ dedim ‘yok aman kalsın bir yumruk atıyorsun kafamız kırılıyor, hayır anlamadım arkadaş aynı yere aynı kursa bizde gittikte Mina da deli gücü var biz o kadar sert vuramıyoruz’ dedi gülümsedim ‘her neyse sonra görüşürüz baybayyy’ dedim ve kapattım mira bana döndü ‘sen kursa mı gittin hem de dövüşmeyi biliyorsun’ dedi ‘tabi kızım ne yapayım ben İstanbul da yaşıyordum buraya yeni taşındım büyük şehir ne kadar iyi insan varsa onun üç katı kötü insan var’ dedim kafasını salladı ‘tamam hadi ilaçları için’ dedi kaya abi ve hapları verdi su ile içtik miraç bana döndü ‘ben bu kitabı bitirdim bana kalın kitap versene bide bu ne oğlum incecik kitap da neler yaşandı neler’ dedi ‘seç beğen al kitaplar senin’ dedim ailemle kitaplarımı paylaşırdım ‘aman Allah’ım gözlerim neler görüyor miraç kitap okuyor’ dedi ‘abi bana bir kitap verdiler çok sardı’ dedi güldük ‘iyi o zaman ben çıkayım siz kitabınızı okuyun’ dedi kaya abi ve çıktı. Mira ile bir az sohbet ettik kaya abi 28 yaşında olmasına rağmen neden askere gitmediğini sordum bir tedavi gördüğü için gidememiş işte ben gitmeden altı ay önce gitmiş bu gün sürpriz yapmak isteyip haber vermemiş biz bunları konuştuktan sonra bir az kitap okuyup yattım.

2 hafta sonra

Aileme alışmıştık neredeyse bir – bir buçuk aydır beraber yaşıyorduk onlarda bana alışmışlardı sınıfımda değişmişti bu sefer altı kişi değil sekiz kişi olarak geziyorduk alp bana gene sataşıyordu ama tek olmadığım için bir şey yapamıyordu kaya abimde bizim matematik öğretmenimiz olmuştu hayatım güzel gidiyordu ve bu gün öğrendim ki dedemler ve amcamlar gelecekmiş hadi hayırlısı.

BÖLÜM SONUUUU.

KİTABI ARTIK WORD DEN YAZMYA BAŞLADIM DAHA KOOAY OLUYOR O YÜZDEN BÖLÜMLER TAM ZAMANINDA GELEBİLİR BÖLÜMLERDE OY SINIRI FİLAN KOYMUYORUM AMA BİR ÖNCEKİ BÖLÜM ALTI OY ALDIYDA BU BÖLÜM YEDİ OY ALMADAN ÇOK ATMAYI DÜŞÜNMÜYORUM HAFTA İÇİ OKULDNA DOLAYI YAZAMAYA BİLİRİM UMARIM BENİ ANLAYIŞLA KARŞILARSINIZ

SEVİLİYORSUNUZZZZZ.

BANA FİKİRLERİNİZİ YAZARSANIZ SEVİNİRİM AKLIMA FİKİR GELMİYOR HIZLI GİDİYORU OLABİLİRİM. FİKİRLERİNİZİ YORUM OLARAK YAZIN LÜTFEN

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN SEVİLİYORSUNUZZZZZ.