Pazar gününe kadar dayanamadım ve şimdi atmaya karar verdim.

Bölüm sizlerle .

Keyifli Okumalar 🫶

Yıl 2017

Seviyordum.

Her gün sevmeye devam edecektim.

17 yaşındaydım ama bu duygular benim için yeni olurken içimdeki his çok büyüktü. Ona karşı ne yapacaktım bilmiyordum.

Neyse dedim unutursun geçer gider ergenlik,gençlik hisleri dedim ama hiç dediğim gibi değildi.Onu her gördüğümde duygularım çoğalıyor gibiydi.

Biz imkansızdık,olamazdık. Ama olması için herşeyi yapabilirdim.

Ben Didem Ünal Kurtuluş mahallesinde yaşıyorum. Mahallemi sevsem de fazlasıyla dedikoducu ve herşeyi yanlış anlayıp bütün mahalleye yayan bir mahalleydi. O yüzden herkes herşey için dikkatliydi .

Size az önce anlattığım sevdiğim kişinin adı ise Poyraz'dı.

Poyraz Acar uzun boyuyla bebek gibi yüzüyle yine sert ve havalıydı. Mahallenin sevilen oğlanıydı. Benimle yaşıt kız kardeşi ve erkek kardeşi vardı ikisiyle de yakındık ve Poyraza hislerimi biliyorlardı. Hatta bizi destekliyorlardı bile ama olmayacağınında farkında gibilerdi haliyle ellerinden birşey gelmiyordu. Poyraz ile aramız çok iyiydi benim üzerime düşer her anımda destek çıkar yanımda olduğunu belirtirdi. Sarılırdı bana ama bir abi gibi bir dost gibi.

Sadece umudum vardı birgün olma umudu ona sarılma umudu ama o umut olacak mıydı bilmiyorum.

-------

Yıl 2020

Tam 3 yıldır yoktu.

Koskoca 3 yıl gidiş o gidişti.

Okuyup kariyer yapacağım diyerek İzmir'e giden Poyraz daha mahallesine gelmemişti.

Çok özlemiştim ama işte aması vardı. Giderken vedalaşmıştık ağlamıştım ama o anlamamıştı.

3 yıl içerisinde onun hakkında bir sürü şey duymuştum.

İlişkisi var lafını bile duymuştum.

Bunu duyunca yıkılmıştım .

Ama elimden hiç birşey gelmiyordu.

Poyraz hiç benim olmamıştı olmayacaktı da ben boşa kaptırmıştım kendimi.

Aramızda 5 yaş vardı. Ben 20 yaşındaydım o ise 25 üniversite okuyacağım diye gitmişti daha gelmemişti. Hatta şuan ben bile üniversite okuyordum.

Onu çok özlüyordum.

Aşkı onunla tatmıştım o ilk aşkımdı benim. İlişki yaşamamıştık ama onu uzaktan sevmiştim.

---------

Geçen günlerle birlikte hayatım normaldi.

Gökçe ve Ecrin ile birlikte akşam dışarı çıkmaya karar vermiştik. Gündüzleri pek gezme fırsatımız olmadığı için akşamları çok geç olmayan saatlerde vakit geçiriyorduk.

Ecrin ve Toprak Poyraz'ın kardeşleriydi bu arada.

Ecrin Poyraz' olan hislerimi biliyordu. Hiç tepki göstermemiş destek çıkmıştı ama olmayacağımızın farkında gibiydi. Toprak ise abisi hislerimi görse evlenirsiniz diyerek abartıyordu. (Toprakcığım çok haklısın)

Poyraz'a ise hiç deme cesaretim olmamıştı olumlu birşey diyeceğini pek sanmıyordum çünkü benim Abimle de yakın arkadaştı kendisi.

Hatta söylesem şöyle derdi bana ;

(Sen benim kardeşimsin Didem ve Karan'a bunu nasıl açıklarız )

Didem böyle düşünüyordu ama Poyraz için durum da çok farklı değildi ikisi de birbirini her dakika düşünüyordu ama sevmiyor beni sanıyorlardı . Poyraz kalbine bile gömmeye çalışmış gömdüğünü düşünmeye başlamıştı.Kader işte her türlü bir araya geleceklerdi ama yolları biraz uzundu.

Hazırlanıp kızlarla buluşma noktasına gidiyordum. İki gündür görmüyordüm özlemiştim. Bakın sadece iki gün bizim için çoktu aynı mahalledeydik çünkü. Gökçe iki apartman ilerde oturuyordu . Ecrin ise tam karşımdaydı.

Hava da hafif serinlik vardı üzerime ise hırka veya ceket almamıştım. Hava serin değil diye düşünüyordum. Etek ve üzerine ince bir t-shirt giymiştim. Kızlarla mahalle dışında buluşup gideceğimiz kafeyi ayarlamıştık.

------------

15 dakika sonra kafeye gelmiş sipariş vermiştik.

Bu arada üniversitede de beraberdik ama fakültemiz farklıydı. Gökçe psikoloji okuyordu. Ecrin İngilizce öğretmenliği okuyor Toprak ise abisinin izinden gidip mühendis olmak istiyordu.

Ben ise moda tasarımı okuyordum. İsteyerek severek yazmıştım bu bölümü modayı seviyordum çünkü. Dalgın hallerim hepsinin dikkatini çekmişti. Biraz vakit geçmiş içeceklerimiz gelmiş içiyorduk. Gökçe bir şey diyince hepimiz ona döndük.

" Kuzum niye böyle yapıp kendini perişan ediyosun eskisi gibi değilsin artık" diyen Gökçe ile gözlerim yine dolmuştu canımı sıkıyordu bu durum ama elimde değildi yapamıyordum.

" Gökçe'ye katılıyorum Didem çok haklısın üzülmekte ama hiçbir şey olmuyor benim de elimden birşey gelmiyor . Bu arada nasıl söyleyeceğim diye düşünüyordum ama Abim geliyormuş."

Şaşkın şaşkın bakıyordum. Doğru duymuştum.

Geliyordu. Evine dönüyordu.

Şaka ise kaldıramazdım .

Kafamı kaldırıp Ecrin'e baktım ciddiydi. Uzun süre sonra tebessüm ettim kendime şimdi geliyordum. Kavuşuyordum onu görmeye. Mahallede olup onu hergün görmek bile yetiyordu benim icin.

Alışmıştım onu uzaktan sevmeye. Çok isterdim sarılmak,öpmek ama şükür buna da diyordum.

Ecrin'e dönüp ne zaman diye soracakken yüzünde farklı bir ifade vardı.

İfadesi hoşuma gitmemişti. Bu kötü bir ifadeydi. Tanıyor anlıyordum artık ifadelerini.

"Ne diyeceksin Ecrin yüzünde değişik bir ifade var "

" Şey Didem "

"Ney Ecrin söyle ? "

"Abim bir süredir biriyle görüşüyormuş kız da geliyor hatta bizimle tanışmak için ."​

Biriyle görüşüyormuş .

Hayatında biri var .

İşte bu ciddi anlamda beni yıkmıştı. İlişkisi vardı. Ailesiyle tanıştıracak kadar ciddiydi yani .

Kızlara dönüp;

"Yanlız kalmam lazım benim beni beklemeyin eve geçin bizimkileri görürseniz birşey uydurun bana mesaj atın" diyip çantamı alıp masadan fırlamıştım.

Kendimi sahile atmıştım en kenar köşeye geçip sessizce gözyaşı döküyordum.

Ben ne yapacaktım nasıl arkamda bırakacaktım.

Mecburdum gerimde bırakıp yola devam etmekten başka şansım yoktu .

Artık hiçbir şekilde hayatımda yoktu .

Olmayacaktı.

Dakikalar geçti deniz sesiyle serin havayla oturdum, kalbimin acısı geçsin istedim geçmedi. Bende kımıldamadım oturdum.

Sessizce gözyaşı döktüm. Galiba kazanamadan kaybetmiştim.

Yazar'dan

Birbirinden habersiz birbiri için atan kalp nasıl olacaktı nasıl kavuşacaklardı bilmiyorlardı ikisi de cesaretsizdi. Herşeyi akışına bırakmak için uğraşıyorlardı ama aşkları en büyük engeldi. Poyraz Didemi aynı Didem gibi 3 yıldır seviyordu . Belki de aynı yerde aynı anda sevmeye başladılar bilemezdik.

Poyraz ise uzun süre sonra mahallesine dönmüştü. Evinin önüne gelip etrafa bakmıştı. Özlemiştim mahalle sıcaklığını İzmir'e gitmişti yazılım mühendisliğini okuyup okulunu bitirip kariyer yapmıştı.

Şuan ise yanında kız arkadaşı ciddi bir yola giriyordu.

Kafasını karşısındaki eve çevirdi. İçinden koca bir siktir dedi. Didem güzel gözlüsü, nazlı sevdiceği .

Çok sevmişti.

Kendi de küçüktü Didem'de küçüktü kalbine gömmüş olmayacağının kanaatine varmış kafasından silmeye çalışmıştı. Bunun icin başka şehirde okumaya,kariyer yapmaya karar vermişti. Ama yine buraya gelmişti. Ayakları her türlü buraya sürüklüyordu.

Yanındaki kıza söyleyip içeri girmek için adım atmışlardı.

Ama onu gördü bir zamanlar aklından kalbinden çıkmayan kızı gördü.Didemim dediği kız karşı yoldan geliyordu.Tekrar siktir dedi çok güzelleşmişti. Upuzun boyu uzun ve gür saçları yüzlerindeki hafif çilleri dolgun dudakları ve gamzeli gülüşü herşeyiyle olgunlaşmıştı. İlk defa Poyraz gidip kokusunu çekerek sarılmak istemişti. Ama yapamadı. Hem kendine hem yanındaki kıza hem Didem'e bunu yapamadı. Gömdüğü hisleri ortaya çıkmıştı ama çıkmamış sanıyordu.

​​​​​Derin bir nefes almış yanında ki kıza dönmüş içeri giriyordu. Dayanamadı kafasını çevirmişti. O an göz göze geldiler . Çünkü Didem görmüştü ve onlara bakıyordu. Gözleri dolmuş Poyraz'a ve kıza bakıyordu.

İçinden birşeyler kopmuştu Poyraz'ın anlamıştı şuan birşeyleri.

Keşke dedi.

Sadece baktılar birbirlerine .

Didem ilk defa hislerini her şekilde belli ediyordu.

Ve Poyraz ilk defa anlamıştı Didem'in hislerini.

​​​🌙

Yeni bir kurguyla tekrar burdayım.

İki kurguyu aynı anda ilerletmek zor olacak ama halledeceğim. Hatalarım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın. Zamanla düzelir hatta bölümleri de zamanla düzeltiriz.

Mahalle kurgusu hep yazmak istemiştim. Okuduklarımla daha farklı kafamda canlandırdığım gibi olsun istemiştim. Şimdi yazıyorum. İnşallah beğenir destek çıkarsınız.

Bir sonraki bölümde görüşmek üzereee. 🌸

​