Keyifli Okumalar 🌼

Sen;

En güzel şiirlerin bile kuramadığı kafiyesin.

-------------------

Yazar'dan

[Gözler herşeyi söyler derler bu söz boşuna denmemiş]

Dakikalarca baktık birbirimize anlıyor gibiydi.Benim içimi görmüştü Keşke dedim yine keşke görmeseydi anlamasaydı gözlerimi,acılarımı. Ben acıydım o da acırdı bana istemiyordum bunu.

Kimsenin bana acımasını istemiyordum.

Ben adım atmıyordum. O da adım atmıyordu.

En sonunda ben hareket ettim her zaman ki yine ilk hareket eden ben oldum gidiyordum. Ta ki o hareket edip yanıma gelene kadar. Boyu uzundu kafamı kaldırmak zorundaydım. Normal de bu duruma gülerdim ama artık gülecek halim yoktu. "Kaşlarımı kaldırıp Efendim dercesine bakış attım".

Yutkunup konuşmaya başlamıştı.

"Beni hatırladın mı bilmiyorum ama seninle konuşmak istiyorum".

Bunu beklemiyordum gerçekten bunu beklemiyordum. Son 4 yılım o kadar zehirliydi ki birinin tek bakışla beni anlamasını ve benimle konuşmak istemesine ihtimal veremiyordum.

"​​​Neden konuşmak istiyorsun beni tanımıyorsun bile " diyebileceğim en mantıklı cümle buydu.

Aslında doğruydu iki kez gördüğü değil hatta bakıştığı biriyle ne konuşmak isteyebilirdi ki. Yüzüne baktığımda ne cevap vereceğini düşünüyor gibiden çok kararsızdı.

"Sadece konuşmak istiyorum hatta açık söyleyeyim tanımak istiyorum seni ".

Çok açık sözlüydü. Hiç ayarı yok gibiydi tanımak derken ? Sadece kaşlarımı kaldırıp bakış atmıştım.

"Evli bir kadınla tanışmak mı doğru mu sence bu ? "

"Evli mi esas sen emin misin evlisin ama bu saatte dışarı da evden kaçmış gibi bir halin var "

Ne nasıl anlamıştı şaşkın bakıyordum ve kendimi şuan açığa vermiştim.

"Yok öyle birşey saçmalama "diyebilmiştim.

"Tuna ben Tuna Mert Akel "

Bu herif ciddiydi. El mecbur bende karşılık vermiştim.

(He gülüm ciddi niye şaka yapsın aaa)

"Bende Zeynep memnun oldum"

Soy isimlerimden nefret ediyordum artık ikisini de diyesim gelmiyordu. elini uzatmıştı bende sıkmak durumunda kalmıştım. Elleri sıcacıktı ve yumuşaktı Kahretsin hiç hissetmediğim bir histi bu.

"Zeynep seninle konuşmak istiyorum karakola geçelim mi bugün mesaim olduğu için bir yere gidelim diyemiyorum".

Tedirgindim. ama kabul ettim kafamı salladım bana yol gösterdi. İçeri girdiğimiz de eli belime değmişti. Ürpermiştim. Odasına geldiğimiz de bana demeden iki çay söylemişti.

Ne konuşacaktı merak ediyordum. Bir yandan otel düşünüyordum nerden bulabilirim diye bir yandan hiç birini düşünmeyip uyumak istiyordum. Artık hiçbir şey istemiyor kendime gelmek istiyordum ama buna kimse müsade etmiyor gibiydi. Düşüncelerim arasında odaya göz gezdirdiğimde sade ve şık bir odaydı. Bir erkek odası değil gibiydi. ama tanıştığım bu adama bakınca hiçte öyle değildi. Tuna Mert ne güzel ismi vardı duruşundan bile ismini taşıyordu. uzun boylu esmerdi. giydiği siyah kot ve siyah gömlekle üzerine giydiği ceketle fazla havalı duruyordu. Yakışıklı ve Karizmatikti. Büyük ihtimalle de bunun farkında ona göre hareket ediyordu.

İşte şimdi esas konuya gelmiştik. Çünkü bana dönmüş ne diyeceğini düşünüyorddu. Ben ise ne diyeceğini bekliyordum.

"Zeynep diyeceklerim için şimdiden özür dilerim amacım gözünde kötü bir imaj çizmek değil ama kendimi durduramadım. O gün karşılaştığımızda gözlerindeki ifadeyi unutamadım yani seni unutamadım. Seni araştırmak istedim ama cesaret edemedim. Kolyende Z harfini gördüm. Aklıma gelen her ismi düşündüm yine de araştırmak istemedim . Sen beni görmedin bu 4 yılda ama ben seni 1-2 kez daha gördüm yanında o adam vardı yani sonradan öğrendim Kocan olduğunu. Gördüğüm zamanlarda sen beni görmemiştin. Ama kocanı tanıyorum pek tekin bir herif değil durmadan karakola düşer yolu eski çalıştığım karakolda her hafta kesinlikle bir kavgaya bir olaya karışmış bir şekilde gelirdi. Sabıkası çok kabarık kendisinin.

Ağzım açık bir şekilde dinlemiştim. Kızmam ya da küfür etmem gerekiyordu ama hiçbir tepki verememiştim. Beni unutamadığını demişti. Şaka gibi

" Siz ne dediğiniz farkında mısınız şuan çünkü ben şaşkın bir şekilde saçmaladığınızı düşünüyorum."

" Böyle düşünmekte haklısın özür dilerim ama dediğim herşey net ve doğru "

​​​​​​Bu adam ciddi saçmalıyordu. Kafamı onu çevirdiğimde ciddiyetle tepkimi ve beni inceliyordu. Sadece gülmüştüm şuan. Şaka gibi hayatım vardı.

" Tuna bey bence bu konuşmaya daha gerek yok konuyu kapatalım çünkü sinir bozucu bir olay. İzninizle . "

"Bana bey deme Zeynep ismimle hitap et ve lütfen otur. "

"Oturayım mı daha ne diyeceksin Tuna yine ne saçmalayacaksın karışma geçmiş seni araştırdım evlisin unutamadım diyorsun şaka gibi ."

" Tamam ne desen haklısın ama gerçekten özür dilerim."

Özürü fazla samimi geliyordu. Bu adamın içten içe güven verici gelmesi sinir bozucuydu.

Derin bir nefes aldım. Arkama yaslandım. Gerçekten ne düşüneceğimi bilmiyordum.

"Birşey daha soracağım Zeynep ?"

Kaşlarımı kaldırıp ne soracaksın der gibi bakmıştım.

"Şiddet görüyorsun değil mi ?"

Siktir bunu beklemiyordum.

Anlamış mıydı niye sormuştu böyle birşeyi. Yutkunamamıştım.

Ne diyecektim ki .

"Ö-öyle birşey yok saçmalamayın.

Kahretsin kekelemiştim .

"Anlayacağımı anladım ben neyse."

Ne diyebilirim ki babam beni saçma bir şey uğruna evlendirdi. Kocam beni 4 yıl boyunca her canım sıkıldığında dövdü ve taciz etti ama bu olayların içinde kardeşim de var.

Bunu mu diyecektim. Kendi içimde yaşamaktan başka çarem yoktu. Onu tanıyalı yarım saat oldu güvenmiyordum. Evet karakolda olabilirim herşeyi söyleyip kurtulabilirim ama ya bana inanmazlarsa diyip duruyordum hala. Ama ilk defa dayanamadım ona döndüm.

"Birşey sorabilir miyim ?"

Bunu beklemiyor gibiydi oda kafasını salladı hemen .

" Hiçbir kanıt yokken bir kadının şiddet gördüğünü nasıl anlarsın ve birşey yapabilir misin ki ?"

Yutkundu ve öylece bana baktı. Şuan bütün benliğimle beni görüyordu. Yanlış yapıyordum bu kadar hızlı kendimi ona açmamalıydım. Ama buna ihtiyacım vardı. 4 yıl beni mahvetmişti. Artık anlaşılmak istiyordum.

"Neyse kusura bakma saçma soruydu boşver ."

Beni dinlemedi soruma cevap verdi.

"Birşey yapmam için kanıta gerek yok Zeynep söylemen bile yeterli herşeyi yaparım ben."

Gardım düşüyordu gözlerim dolmuştu. Güven veriyordu.

Niye böyle olmuştu ki buna gerek yoktu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Ellerimi yüzüme kapattım görmesin istiyordum açığımı daha da bilmesin istiyordum.

Canım yanıyordu hem de çok.

Önümde bir karanlık belirdi.

Tuna yanıma oturmuş eliyle sırtımı sıvazlıyordu. Kendine çekmişti sarılmıştı bana .

4 yılın sonunda biri beni anlamıştı. Biri beni sorgulamadan anlamıştı.

Tuna Mert benim benliğimi görmüştü artık.

-------------

Zeynebin kendini bu kadar hızlı bir şekilde göstermesinin sebebi 4 yıl boyunca hapis kaldığı ev. İleri bölümlerde 4 yıl boyunca Zeynebin yaşadığı şeylerin detayını göreceğiz. O yüzden şuan yaşadıklarını tam bilmiyoruz neden bu kadar erken açtı kendini demek için çok erken.

🍀

Bu bölüm başrol çiftimizden ilerlemek istedim çünkü geçen bölüm karşılaşmışlardı devamı gelsin istedim. Gelecek bölümde Tuna ve Zeynepciğimiz Ömer'in ölüm haberini alacak ve ne olacak göreceğiz.

Bir sonraki bölümde görüşme üzeree.⭐

​​​

​​​​​​​