Neşeli kahkaha sesleri kulaklarımda çınlıyordu. Yanımdaki güzel gülüşe, güzel gözlere her şeyi ile mükemmel olan o kıza baktım.

O kız benim en yakın arkadaşımdı.

O her şeyi ile mükemmeldi. Güzel sarı saçları, güzel dudakları, güzel yeşil gözleri. O bir erkeğin sahip olmak için her şeyini feda edebileceği bir kızdı. İsmi bile kendisi gibi güzeldi Açelya. Ben ise o güzel kızın yanındaki arkadaşıydım. Evet, ben sanki onun yanındayken onun güzelliğini daha fazla öne çıkarmak için yanındaymış gibiydim. Yanlış anlaşılmak istemem arkadaşımı, dostum dediğim, kardeşim gözüyle baktığım insanı asla kıskanmam. Onu başarısı benim başarımdır. Ama bazen onun gibi güzel olamadığım için kendi genetiğime küfür ederken bulurdum kendimi.

Gögüslerime kadar uzanan kahverengi saçlarım ve ela gözlerim vardı. Bu kadardı işte başka abartılacak hiç bir özelliğim yoktu.

"Ayla! Bu gün dinleyeceksin inşallah beni." Düşüncelerimden sıyrıldım ve yeşil parlak gözlere baktım. "Kanka kusura bakma ne diyordun?" Açelya ise gözlerini devirdi. "Bak seninki orda!" Hemen kafamı çevirdim. Hafiften kıvırcık saçları ve uzun boyundan tanımıştım. Kalbim hızla çarparken yutkundum. "Ona benimki demeyi bırakın Barbars benimki değil!"

Barbars Karakurt o benim çocukluk aşkımdı. Aptal abisi Tuğra ile park a gelirdi. Açelya küçüklüğünden beri ikisi ile de iyi anlaşamazdı. Ama ben, onların peşinden ayrılmazdım. Ortaokula kadar her şey çok güzeldi. Tabi her güzel şeyin elbet kötü bir sonu olabilirdi. Ben altıncı sınıfa geldiğimde, Barbars yedinci sınıftaydı ve ben artık dayanamayıp ona aşkımı itiraf etmiştim. Barbars ise beni tamamıyla görmezden geldi. Artık bana selam bile vermeyecek kadar beni görmezden geliyordu. Çok canımı yaktı ama zamanla alıştım. Açelya ise Barbarsla kavga etmişti. Barbars bana bir cevap bile vermemişti, hayır bile demeyecek kadar kıymetsizdi benim ona olan sevgim. Tabi Barbars, Açelyayı da pek umursamamıştı. Ben ve Açelya yedinci sınıf olduğumuzda Barbarsta bende ikimizde birbirimizi görmezden gelmeye başlamıştık. Artık, aynı mahallenin, aynı okulun yabancı çocuklarıydık. Bazen çok zoruma giderdi bu gerçek. Hâlâ daha zoruma gidiyor ama Barbar mezun olduğunda göz görmeyince gönül katlandığı için biraz olsun rahatlamış gibiydim.

Aynı liseye denk gelmemiz ayrı büyük bir şok olmuştu tabi.

Açelya sırıtarak bakıyordu. Gamzesi ortaya çıkmıştı. "Hayır o seninki, abisi ise benimki." Göz devirdim. "Karakurtları salmamız gerekecek." Omuz silkti. "Eğlenceli ama." Yine göz devirdim, ikimizde uyuşuk adımlarla okul binasının içine doğru yürüdük. Dış kapıdan sonra iç kapıdan girip merdivenleri çıktık.

Aptal, bir meslek lisesinde okuyorduk. Erkekleri tamamıyla aptaldı. Eline bir çakı almışlardı, diğer elinde ise sigara ile gezip kendilerini bir bok sanan aptal yaratıklardı. Bu liseyi kendim seçmiştim ne diyebilirdim ki? Sadece bir an önce kurtulmak istiyordum. Ama bu seneyi saymazsak önümde daha üç sene vardı. Evet aptal bir ergen sayılırsın aslında daha onbeş yaşındaydım. Açelya elbette Barbars'ın, abisi Tuğraya aşık falan değildi. Sadece dalga geçecek ve kendisini eğlendirecek bir şey arıyordu. Karakurtlar bizim için gayet idael bir tercihti tabiki.

(İlerleyen bölümlerde elbette zaman atlaması olacaktır bilginize)

Sınıfa girdiğimde cam kenarındaki yerime geçtim. Okulumuz balkonlu bir okuldu. Bazı sınıflara gideceksen eğer balkondan gidecektin. Biz şanslıydık. Balkonlu sınıflardan bir tanesi bizim sınıfımızdı. Cam kenarına oturuyordum ve bu sayede bahçeyi görebiliyordum. Balkon demir korkulukları arasından etrafı inceliyordum.

••••••••••

Bu ilk bölümdü ve biraz kısa oldu kabul ediyorum. Daha önceden Wattpad de kitap yazmıştım. O kadar büyük bir kitlem yoktu 500 takipçi falandım. Wattpad kapaninca buradan başlayayim dedim.

Bİr sonraki bölüm daha uzun olacak

​​​​​

​​​​