"Güneş!"

Annemin bana seslenmesiyle uyandım. Tatilin ilk günü olması heyecanıyla yataktan hızlıca kalktım ve telefonu alıp arkadaşlarım Asya ve Gece ile oluşturduğum gruptan gelen mesajları okumaya başladım. Mesajlar şöyleydi,

Asya: "Güneş, kalk artık tatil başlıyor, seni bekliyoruz," yazmıştı.

“Tamam geliyorum," diye yazdıktan sonra mesajı gönderip buluşma için kıyafetlerimi değiştirdim ve annemin yanına kahvaltıya indim. Aşağıya indiğimde annem çayları koyuyordu ve bana şöyle dedi,

"Nihayet kalktın. Bir an akşama kadar uyuyacaksın sandım," dedi.

Ben de bir şey demeden kahvaltımı yapmaya başladım. Annem karşıma oturmuştu ve,

"Arkadaşlarınla buluşacak mısın?" diye sorduğunda ben de ağzımdakileri bitirmeye çalışarak şöyle dedim,

"Evet, ne oldu?" diyerek sordum.

"Paran var mı?" diye sordu.

"Evet, var anne," dedim ve kahvaltımı bitirip masadan kalktım ve anneme,

"Anne, ben çıkıyorum," diyerek kızlarla buluşmak için yola koyuldum.

Kızları çok bekletmiş olacağım ki beni aradılar. Arayan Gece' idi. Telefonu açtıktan sonra adımlarımı daha da hızlandırıp yürümeye devam etmiştim. Nihayet buluşacağımız kafeye yaklaşmaya başlamıştım.

Gece: "Kızım nerede kaldın gel artık ya!" dedi. Ben de hızlı adımlarım yüzünden nefes nefese,

"Ay! Tamam, geldim," diyerek telefonu kapattım ve kafeye girdim.

Asya ve Gece aynı anda, "Nihayet!" dediler.

"Sizlere de selam kızlar!" diyerek karşılık verdim.

"Ben bir sütlü kahve alabilir miyim?" dedim. Garson da onay verdi ve sütlü kahvemi getirmek için mutfağa doğru yöneldi. O sırada Gece,

" Ay! Kızlar, size harika haberim var," dedi. Asya da hemen merak etmiş olacak ki,

"Kız, ne oldu?" diye sordu. Gece de bizim daha çok meraklanmamız için sustu. Ben artık dayanamayıp yüksek sesle,

"Söyle artık be!" diye bağırdım. Tabii çok bağırmış olacağım ki herkes bana baktı. Asya da bağırmamdan korkup,

"Tamam ya, söylüyorum. Şimdi biz tatile girdik ya..."
Asya ve ben de "Evet?" dedik.

Gece: "Bizim bir köpeğimiz oldu, üçümüz de bu köpeğe bakacağız."

Asya ve ben bu habere çok sevinmiştik. O sırada telefonum çaldı. Arayan gizli numaraydı. Kızlardan izin alarak dışarıya çıktım ve telefonu açtım.

Açtığımda ses gelmedi. "Alo," dedim. Cevap yoktu. Tekrar "Alo," dedim, daha yüksek sesle. Konuştuğum kişi bir genç adamdı. Sesi ürkütücü ve sertti. Şöyle dedi,

"Güneş!" dedi. Sesinden çok korkmuştum ama belli etmemeye çalıştım.

"Başın belada!" Hiçbir şey anlamadan ve bir şey demeden telefonu kapattım ve koşarak kızların yanına gittim.

Asya: "Kızım, ne oldu? Betin benzin atmış. Kötü bir şey mi oldu?" diye sordu.

Ben de korkmuş bir şekilde başımla onayladım ve anlatmaya başladım.

"Gizli numaradan birisi aradı. Kim bilmiyorum ama niyeti kötü. Bana, 'Başın belada!' " Dedi. O sırada Gece,

"Belki şakasına demiştir," dedi.

"Ama ismimi biliyor. Direk bana 'Güneş!' diye seslendi," dedim.

Asya,

"Polise mi gitsek?" Ben de telaşlanarak,

"Hayır! Hemen gitmeyelim, birkaç defa rahatsız ederse gideriz," dedim. Kızlar da onayladılar.

Artık eve dönme zamanımız gelmişti. Kafeden çıktık ve kızlardan ayrıldım. Eve doğru yola koyuldum. Daha saat yeni öğlene doğru geliyordu. O sırada arkamdan bir ses geliyordu. Sanki o adamın sesine yakın ve bana sesleniyor gibiydi. Evet doğru duyuyordum, bana sesleniyordu.

Arkamdaki kişi, "Güneş!" diye bağırdı.

Ben de korkup arkamı döndüm ama kimse yoktu. Birisi benimle oyun oynuyordu ama kim?

Eve doğru hızlı hızlı yürümeye başlamıştım. O sırada arkamdan ayak sesleri gelmeye başladı. İyice hızlanmıştım ve koşmaya başlamıştım. Arkama hiç bakmıyordum. Nefesim hızlanmıştı. Eve yaklaştım. Daha hızlı koşmaya başladım ve sonunda eve gelebilmiştim.

Arkamdaki adamın uzaklaştığını gördüm. Sakinleşmeye çalıştım ve direk telefonu elime aldım. Telefonda ilk gördüğüm şey gizli numaranın beni tekrar aradığıydı. Kendime sorarak eve girdim.

"Gerçekten de başım belada mıydı?"