Kendi yaşamımın öğrennciyim

Bildiğim yoldan şaşmamakta olup, attığım her adımın kendi içimde bir yolculuk olduğunu, aslında kendi içimi tanımaya devam ettiğim bir 'ben' var. Bazen bağımsız bazen her adımımın ona çıktığı bir ben..

Kimi zaman yorgun, kimi zaman yıpranmış ama çoğu zamanda hep iyiyim, mutluyum izlenimi vermiş.

Belki de anlatmak istenilen gerçekten yıpranmış bir ben, kayıp bir ruh.

Kendisini kazanmaya çalışan kalbimin, sanki zamanla daha çok yıprandığına şahit olmak ne acı Oysa daha yeni başlıyordum her şeye, iyi bir adım planlı ama bir o kadar da gelişi güzel. Aslında olan ise güvenli ve kendinden emin bir şekilde..

Kırık olan her yanımı nasıl kendim sardıysam kendi benliğimi kurtarmak için elimden gelenin daha fazla yapacağıma kendime söz veriyorum.

Her zaman başkalarını kurtaracak değilim yeteri kadar başkalarını kurtardım sıra kendim de önemli olan en başta ki ben'e.

Hayatımın tüm zor anlarında kendimle başa çıkabilmiş olan bu ince ruhumun en kırılgan yerinden özür diliyorum ve ona kocaman sarılıyorum.. Her şey bir gün son bulduğunda kuşlar gibi özgür olup

Yeniden kanat çırpıp gökyüzünde ki yıldızlar gibi parlıcam.

Bunu en azından kendime borçluyum yoksa nasıl da kendi yüzüme bakacağım.

Yol akıp giderken giden zaman belki de senin kendini bulmuş olmandı.

Yol uzunsa yolculuk nasipti..

Giden gittiği yerde mutluysa kalan ise yoluna devam etmeli..

Umudunu kaybetmeyen, ince ruhunu her dâim var eden kendime sonsuz teşekkürler

☆☆Zorluklardan Yıldızlara