Kendi yaşamımın öğrencisiyim

Rüzgarı hisset, uçan kuşa dön bir bak ne kadar da özgür..

Özgürlük neydi!

Gezip eğlenmek mi?

Yoksa gökyüzünü görebildiğin kadar mıydı?

Neydi.!

Nasıldı, biz tam olarak neredeyiz

Savaşmak mı gerek her şey için yada koşmak mi ?

Buluyor muyuz yoksa olmak istediğimiz yeri?

Yada kaçıyor muyuz kendimizden..

Sessizliğin sesi..

Dalgaların her kıyıya çarpası gibidir, bazen hayat yalpalarız, yada belki, gemide ki yolcular gibi sallanırız.

Farklıdır işte insanoğlu, ya bazen kördür her şeye ya da nankördür değişmiyor ya kıymet bilmiyor yada işlerine gelmiyor..

Öyle işte.

Alıştım sanırım artık.. Her insan gibi yaşayabiliyorum hayatı. Eskisi kadar içekapanık değilim. Gözlerim dolmuyor olur olmadık yerde. Hayatın getirdiklerini yaşıyorum, senin götürdüklerini düşünmek yerine..

Arkadaşlarıma daha çok vakit ayırıyorum. Onlarla geziyorum, eyleniyorum, hatta daha çok yaşadığımı hissediyorum. Sen buna inanmıyor da olabilirsin. Ve artık sürekli bir uğraş halindeyim. Kitap okumayı çok seviyorum hatta yazmayı bile geliştirdim. Artık eski benden eser yok çünkü zaman beni çok değiştirdi..

İnsanların hep bir acelesi var, hep bir kaçmak ister gibi gidişleri, belki de varmak istedikleri yere daha hızlı koşuyorlardır ya da belki hep olduğu gibi kendilerinden kaçıyorlardır..

Ne geçen günleri geri getirebilirsin ne de geçip gidenleri.. Yaşaman gereken ne varsa bugün yaşayacaksın..

Ben mi?

Bende yaşıyorum, hatta iyileşiyorum..

En çok da acı çektiğim yerden iyileşiyorum güçsüz değilim, yılmıyorum, pes etmiyorum ve en önemlisi de umutluyum.

Bazı insanlara ne kadar kötülük yaparsan yap, o insanlar hep iyi kalır ya işte ben de o iyi kalanlardanım aslında.

Neden mi iyiyim?

Çünkü hiç bir zaman kötü biri olmaya çalışmadım.

Denizin dalgası, uçan kuşun cıvıltısı, gökyüzünün maviliği kadar umut dolu olsun hayatınız..

Eksilmeyin hatta,

Küllerinizden yeniden doğun..

...

KISA HİSSE:

Vedalar yankılandı bu son gecede,

herkes uyurken sen bir köşeye çekilmiş,

yaşayamadığın hayatını kaybettiğin zamanına yanıyorsun.

İnsanlar hayatlarını yaşarken, sen sadece etrafına bakıyorsun

Dünya adil olmasa da sen bu hayatı yaşamak zorunda olduğunu biliyorsun.

Düşüncelerle insan hayatına nasıl devam edebilir ki?

Bu son veda, üstüme düşerken sen her mevsim bekler misin?

Bu son veda, bu son ölüm..

☆☆Zorluklardan Yıldızlara